ΛΙΓΗ ΖΩΗ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Αυτό το βιβλίο σίγουρα δεν είναι για όλους, συνιστώ πριν κάποιος αποφασίσει ότι θελει να διαβάσει αυτό το βιβλίο να δει πρώτα τα λεγόμενα trigger wa
ings. Σε κάποια σημεία είναι κουραστικό, κι φλύαρο. Αλλά ο τρόπος γραφής είναι πλούσιος και όμορφος ορισμένες φορές. Διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο στα αγγλικά άρα δε ξέρω πως είναι στα ελληνικά. Αλλά όπως ανάφερα παραπάνω, δεν είναι για όλους αυτό το βιβλίο, αν νομίζεις ότι ίσως επηρεαστείς αρνητικά καλύτερα να διαβάσεις κάτι άλλο παρά αυτό.

Χείριστο. Χαοτική δομή, φλύαρος και επιτηδευμένος τρόπος γραφής. Πώς αντισταθμίζεται η απουσία πλοκής και καλογραμμένων χαρακτήρων; Με το να τραβάς από τα μαλλιά μια ιστορία και να εκβιάζεις το συναίσθημα, "χώνοντας" απλά κάθε πιθανή μορφή κακοποίησης, βίας και ατυχίας.
Δεν θα το πρότεινα για κανέναν λόγο.

αρχικά θα ήθελα να τονίσω πως πρόκειται για έναν συγκλονιστικό τρόπο γραφής , χαρακτήρες καλογραμμένους όπου τα επαγγέλματα και διάφορες πτυχές της ζωής τους δεν μένουν στην αφάνεια, εικόνες και περιγραφές που δεν αποχωρίζεσαι εύκολα. Αλλά, δεδομένου της περίληψης θα ήθελα εξίσου να τονίσω πως τελικά πολύ λίγο μιλά για αυτή την 'φιλία' αυτών των ανθρώπων. Εξουθενωτικά μονότονο και σκηνές αυτοκαταστροφής και δυστυχίας η μία μετά την άλλη, ζητήματα αναπηρίας θίγονται με φανερή την έλλειψη γνώσεων και έρευνας πάνω σε αυτά, επανάληψη τόσο συχνή που ίσως είχε σκοπό να σε φέρει πιο κοντά στην σκληρότητα του θέματος. Δεν το συστήνω παρόλα τα θετικά γνωρίσματα που φέρει αχρείαστα απάνθρωπο σε όλη την διάρκεια του με στιγμές ευτυχίας να μην αναγνωρίζονται και αναλύονται στον βαθμό που πρέπει προκειμένου να υπάρξει μια στιγμιαία ανάταση , ένα αντιστάθμισμα όλης της σκοτοδίνης. Αρχικά δίστασα να καταλήξω σε μια οριακά αρνητική κριτική καθώς το παρόν βιβλίο είναι τόσο αναγνωρισμένο και έχει λατρευτεί από τόσους αναγνώστες και αναγνώστριες παρόλα αυτά σε προσωπικό επίπεδο ήταν δυσάρεστο και κουραστικό σκληρό το μήνυμα που μεταφέρει για την ίδια την ζωή και το τραύμα παρόλα αυτά δεν βρίσκω κάποιο λόγο να επαναλάβω την ανάγνωση του.

Ναι, το διάβασα. Ομολογώ πως υπέκυψα στις ενθουσιώδης κριτικές. Πατάει σε ένα δυνατό θέμα, το οποίο όμως πιστεύω πως δεν το χειρίστηκε με τη σοβαρότητα, την υπευθυνότητα και την ειλικρίνεια που του πρέπει. Το "τραβά από τα μαλλιά" λες και το μόνο που ζητά είναι να μας εντυπωσιάσει και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Λυπάμαι, δεν το κατορθώνει. Μάλλον με θλίβει, θα έλεγα, όλη αυτήν η υπερφλύαρη υπερπροσπάθεια.

To πιο βαρετό βιβλιο που εχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ενα μυθ/μα πολλών σελίδων χωρις φαντασία , χωρις ενδιαφερουσα πλοκή.Καταλαβαίνεις οτι η συγραφέας είναι του "σωλήνα".Χρονια εχω να αφήσω βιβλίο στην μέση.Τραβηγμένο απο τα μαλλιά να συμπληρώσει 800 σελιδες.Ισως τόσες ήθελε ο εκδότης.Κρίμα στον χρονο που έχασα.

Συγκλονιστικο.Πολυ δυνατο και πολυ σκληρο.Δε σε αφηνει να το αφησεις!Υποθεση;Πως η ζωη μπορει να καθοριστει για σενα κι εσυ να πρεπει να προσπαθησεις να επιβιωσεις με ο,τι εχεις και με οσο χρονο σου εχει δοθει.
Απο τα καλυτερα και δυνατοτερα βιβλια που εχω διαβασει

Στο βιβλίο Λίγη Ζωή, η συγγραφέας θίγει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, αυτό της σεξουαλικής κακοποίησης. Βέβαια και άλλες μορφές βίας, λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική, σωματική... Αν και κάπου σε κουράζει η επανάληψη της μιζέριας και υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που δεν βοηθούν στην πλοκή, παρόλ' αυτά, δεν παύει να είναι ένα καλό βιβλίο. Επίσης η τόση έμφαση στον έρωτα δύο ανδρών δεν προσδίδει κάτι ιδιαίτερο, παρά προκαλεί αηδία. Θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο 600 σελίδων αντί των 900 και να είναι άριστο, γιατί η γραφή της ρέει.
Να μην περάσει άνθρωπος ό,τι πέρασε το κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου, με εξαίρεση την αγάπη που δέχτηκε από κάποιους ανθρώπους.___Ελένη Ιωάννου

Είδα την πρόταση γι αυτό το βιβλίο σε κάποια διαδικτυακή ομάδα βιβλίων και από τα σχόλια που έγιναν ότι πρόκειται για σκληρό - κάποιοι το άφησαν στη μέση μεταξύ αυτών και ο βιβλιοπώλης μου - αλλά αριστούργημα, το πήρα. Ξεκίνησα να το διαβάζω ενώ βρισκόμουν σε καλή ψυχολογική κατάσταση και σε ιδανικά όμορφο μέρος. Ομολογώ ότι στις πρώτες 150 ίσως και παραπάνω σελίδες δεν έβλεπα κάτι το συγκλονιστικό παρά μόνο αυτό που συμβαίνει με όλα τα μεγάλα βιβλία, το βρήκα φλύαρο, κάπως βαρετό και διάβαζα λίγες σελίδες καθημερινά.
Μετά ξεκίνησε η ιστορία, η κυρίως ιστορία ενός ανθρώπου που βασανίστηκε πολύ στη ζωή του, σε σημείο να αναρωτιέσαι, δεν γίνεται να συμβαίνουν όλα σε έναν άνθρωπο και οι σελίδες έτρεχαν χωρίς να το καταλαβαίνω λες και ήθελα να προσπεράσω το κακό που διάβαζα. Αναρωτιόμουν γιατί δεν το άφηνα μήπως άρχιζα να "συνηθίζω" την ασχήμια. Δεν έχω διαβάσει τίποτε πιο σκληρό, βάναυσο, ψυχοφθόρο, η αλήθεια είναι ότι περίμενα να ηρεμήσει η ψυχή μου στο τέλος και δεν έγινε γιατί οι περιγραφές του καλού δεν μπορούσαν να επισκιάσουν αυτές του κακού. Δεν θέλω να ξαναδιαβάσω κάτι παρόμοιο τουλάχιστον μέχρι να ξεχαστεί αυτό αλλά δεν θα πω και σε κάποιον να μην το διαβάσει. Σίγουρα πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν είναι για όλες τις ανοχές & αντοχές.

Το θέμα του βιβλίου είναι απίστευτα ενδιαφέρον και συγκλονιστικό. Πολύ καλή συγγραφή και εξαιρετική μετάφραση. Παρόλα αυτά, θα το χαρακτήριζα κουραστικό και υπερβολικά λεπτομερές. Θα μπορούσε να είναι κατά πολλές σελίδες συντομότερο και ελκυστικότερο.

Συγκλονιστικό βιβλίο. Περίμενα πότε θα επιστρέψω σπίτι για να συνεχίσω το διάβασμα και τώρα που το τελείωσα, συλλάμβάνω τον εαυτό μου να το σκέπτεται πάλι αυτό το βιβλίο και τον κεντρικό ήρωα.

Για κάποιον περίεργο λόγο, η γραφή της Yanagihara σε κάνει να ταυτίζεσαι με τον ήρωα... Ενώ φαινομενικά δεν σε συνδέει τίποτα... Η γραφή της εξαιρετική!! Χωρίς αμφιβολία, το καλύτερο μυθιστόρημα που διάβασα το 2016!