ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ-ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

"Εγώ, ο Ηνίοχος, νικητής εις τα στάδια των ευγενών αγώνων, γεννημένος από τον υπερτέλειον γάμον της παρθενικής ταύτης γης της Ελλάδος, με τον υπέρτατον νου, πες τον αιθέρα ή λογισμό, εσαεί παραμένω στοχαστικός και ένθεος των γεννητόρων μου λάτρις. Ακαταπόνητος ηγωνίσθην και αγωνισθήσομαι, έως ότου πληρωθή πάσα ψυχή αγάπης και πάσα γη, αξίων και ωραίων ανθρώπων, βροτών, που ελεύθεροι θα ζουν, αναπνέοντες δικαιοσύνην, κάλλος, έρωτα.
Ω πάγκαλος, Ελληνική, παγκοσμία Ψυχή! Άφθαρτος φύτρα υψηλών λογισμών, ευγενών πόθων, ακοίμητων στοχασμών δια το ωραίον, το αληθές, το αγαθόν.
Ίσταμαι επί της αθανάτου της Ελλάδος γαίας, άφθαρτος, εις των αιώνων το πέρασμα.
Εγώ, ο Ηνίοχος, που με ερήμαζαν τόσους αιώνας, -τώρα εγείρομαι απαλά δια να με εύρη και εμένα, κατά σένα γερμένον η ψυχή σου, που γέρνει προς εμέ. Παρόμοια συγκλίνοντας, εγείραμε και οι δυο μας προς τα μέσα. Εε! Θέλω να ζήσης αιώνια! Τρέφοντας παντοτινώς τας αισθήσεις σου όλας, με ουσίας εκπηγαζούσας εκ του Θείου. Ορώ τον Απόλλωνα φύλακά μου, να ευλογή την βουλησίν μου ταύτην προς εσέ.
Εγώ, ο Ηνίοχος, γνωρίζω, ναι σου λέω, γνωρίζω και πίστεψέ το βαθειά. Ζουν οι Θεοί και τα ιερά τους! [...]
Εγώ ο Ηνίοχος, βυθίζοντας εντός σου το βλέμμα των ακοιμήτων οφθαλμών μου, ορώ τας λάμψεις της ψυχής σου, ακολουθώ τα βήματα του στοχασμού σου, των αισθημάτων σου τας καμπύλας, καθώς ήρχισες, όπως τότε -ενθυμείσαι;- να λούεσαι εις τα ιερά της Κασταλίας κρήνης νάματα. Χαίρω δια την κάθαρσίν σου. Αγάλλομαι δια την καθαγίασίν σου.
Εγώ, ο Ηνίοχος, λατρευτικά καθώς με θωπεύει της ψυχής σου η λάμψις χαίρω, Απόλλων, πόσο χαίρω το θρομβοστάλαγμα των οφθαλμών της, έπαθλον δίκαιον αγώνων παλαιών. Ευχαριστώ σε! Από την Καρδιά του Απόλλωνος, στον Ήλιον της Καρδιάς σου!" (Από την έκδοση)