Σελιδοδείκτης
Ωραία ζωή κάνουν οι αγελάδες.
Καταλήγουν βέβαια στο σφαγείο. Το τέλος είναι καταστροφή.
Αυτό ισχύει όμως για όλους. Το κακό μας κυριεύει ενώ κοιμόμαστε, ο πόνος και η αποσύνθεση καραδοκούν. Ζωώδη πράγματα, φρικτά, τρισχειρότερα απ' ό,τι μπορείς να διανοηθείς εκ των προτέρων. Η παρηγοριά του κρεβατιού και της ανάσας των αγελάδων, η διάταξη των άστρων τη νύχτα, όλα αυτά μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω μέσα σε μια στιγμή. Και για δες την τώρα, δες την Ίνιντ να εξαντλεί τη ζωή της στη δουλειά και να παριστάνει πως δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Να προσπαθεί ν' ανακουφίσει τους άλλους. Να προσπαθεί να είναι καλή. Άγγελος του ελέους, όπως έλεγε η μητέρα της, με όλο και λιγότερη ειρωνεία όσο περνούσε ο καιρός. Ασθενείς και γιατροί το ίδιο έλεγαν κι αυτοί.
Κι όλον αυτό τον καιρό πόσοι σκέφτονταν ότι ήταν ανόητη; Οι άνθρωποι για τους οποίους κοπίαζε μπορεί μυστικά να την περιφρονούσαν. Να σκέφτονταν ότι δεν θα 'καναν ποτέ το ίδιο στη θέση της. Δεν θα 'ταν ποτέ τόσο ανόητοι. Όχι.
Δύστυχοι αμαρτωλοί, σκεφτόταν. Δύστυχοι αμαρτωλοί.
Ελέησον τους μεταμεληθέντας.
Σηκωνόταν λοιπόν και το 'ριχνε στις δουλειές, από τη μεριά της, αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος μεταμέλειας.