Για να καταφέρουν να σωθούν έπρεπε να εφεύρουν μια νέα ταυτότητα και να σχεδιάσουν ένα καινούργιο μέλλον σαν υποτιθέμενοι πρόσφυγες. Δεν θα ήταν πια Ναζί• θα γίνονταν θύματα των Ναζί. [...] Πολλοί από τους αυτοαποκαλούμενους πρόσφυγες παρίσταναν πως δεν είχαν στο παρελθόν την παραμικρή ανάμειξη με τα πολιτικά, εμφανίζονταν σαν άνθρωποι χωρίς πατρίδα που είχαν δει τη ζωή τους να καταστρέφεται από τον καταραμένο πόλεμο των «άλλων». Όταν ο Ντμίτρο Σάουτσουκ πήρε ως πρόσφυγας τη βίζα για την Αμερική το 1951 κι εγκαταστάθηκε στο Κάτσκιλς, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, είπε στους αξιωματικούς της Υπηρεσίας Μετανάστευσης πως κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Πολωνία ήταν ένας απλός αγρότης και ξυλοκόπος. Στην πραγματικότητα, είχε διατελέσει ένοπλος φρουρός σε τρία στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επέβλεπε τους Εβραίους που υποχρεώνονταν να καίνε τα πτώματα των δολοφονημένων και είχε πρωτοστατήσει σε μια μαζική σφαγή σ’ ένα εβραϊκό γκέτο της Πολωνίας. Θα περνούσαν περίπου τέσσερις δεκαετίες μέχρι ν’ αποκαλυφθούν τα ψέματά του.

ERIC LICHTBLAU: ΟΙ ΝΑΖΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ