Ο πατέρας σπάνια πήγαινε στην εκκλησία. Κατεβαίνοντας από το Μετς για να πάει στο μαγαζί, στην πλατεία Γαργαρέτας στο Κουκάκι, πέρναγε από τον ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Καμιά φορά έκανε βιαστικά τον σταυρό του, ασυναίσθητα, όπως κοίταγε το ρολόι του — ένα παλιό αριστοκρατικό Venus — για να δει αν είχε αργήσει. Μόνο στην Ανάσταση ήθελε να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Πάντα στην ίδια, την Αγία Φωτεινή του Ιλισσού.
Η Αγία Φωτεινή είναι ένα μικρό εκκλησάκι βυθισμένο κάτω από την οδό Καλλιρρόης, εκεί που αρχίζει η Βουλιαγμένης. Δεν το ξέρανε πολλοί. Λέγεται ότι η Φωτεινή ήταν η πρώτη γυναίκα που πίστεψε στον Θεό, γι' αυτό και της φανερώθηκε, επειδή ήταν φωτισμένη. Ο ναός είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια του αρχαίου ιερού της σκοτεινής θεάς Εκάτης και δίπλα στο ιερό του Πάνος. Οι χριστιανοί έχτισαν τον ναό τους με τις αρχαίες πέτρες, αλλά δεν μπόρεσαν να ξορκίσουν την αρχαία θρησκεία, καθώς ο μύθος θέλει να τριγυρίζουν ακόμα στον χώρο οι Νύμφες.
Λίγοι ήταν οι πιστοί που κατηφόριζαν την οδό Αναπαύσεως προς το εκκλησάκι. Λίγοι ήταν και οι κάτοικοι της περιοχής, μιας ενδοχώρας που είχε γλιτώσει με νόμο την αντιπαροχή. Η ατμόσφαιρα ιδιαίτερη• βοηθούσε και το τοπίο — στο βάθος οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός και πιο πέρα η Ακρόπολη, όχι τόσο καλά φωταγωγημένη όσο την είδαμε αργότερα.
Κεράκια αγοράζαμε στον δρόμο, ήταν κι αυτό μέρος του τελετουργικού. Η Ανάσταση δεν γινόταν στην εκκλησία, αλλά σε μια εξέδρα που στηνόταν κάτω από τους Στύλους. Ο πατέρας Μάξιμος ξεκινούσε τη λειτουργία μέσα στην εκκλησία και μετά το «Δεύτε λάβετε φως» έπαιρνε το πλήθος και όλοι μαζί, βαδίζοντας πάνω στα βράχια — δεν υπήρχε χαραγμένο μονοπάτι, έπρεπε να προσέχεις πού πατάς —, φτάναμε σε ένα μικρό πλάτωμα, όπου είχε στηθεί μια μικρή εξέδρα. Πίσω του φαίνονταν φωτισμένοι οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός. Όταν έφτανε η στιγμή του «Χριστός Ανέστη», φωτεινές γραμμές έσκιζαν με θόρυβο τον αθηναϊκό ουρανό. Τα λουλούδια των πυροτεχνημάτων φώτιζαν τους Στύλους, την Πύλη του Αδριανού και στο βάθος την Ακρόπολη. Γιόρταζαν οι Νύμφες μαζί με τον αναστηθέντα Ιησού. Η σκοτεινή Εκάτη μαζί με τη Φωτεινή αγία. Ήταν σαν ροκ συναυλία.

ΓΙΑΝΝΗΣ Ν. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΣ