Η ζωή είναι δύσκολη σ’ αυτά τα χωριά. Οι οικογένειες, στριμωγμένες η μια πάνω στην άλλη σ’ αυτό το κλίμα το σκληρό, χειμώνα-καλοκαίρι, βράζουν στη στενότητα των εγωισμών τους. Οι παράλογες φιλοδοξίες παίρνουν υπέρμετρες διαστάσεις, αφού τις ποτίζει ο ασίγαστος, απεγνωσμένος πόθος της φυγής από τούτο το μέρος. Οι άντρες κατεβαίνουν με τα φορτηγά τους να πουλήσουν το κάρβουνο στην πόλη, μετά γυρίζουν. Ακόμα και οι πιο σταθεροί, οι πιο ενάρετοι χαρακτήρες σπάνε με αυτό το ασταμάτητο σκωτσέζικο ντους. Οι γυναίκες μένουν στο σπίτι και γκρινιάζουν. Αρπάζονται για όλα, για όλα τσακώνονται: Για το ποιος θα πουλήσει το περισσότερο κάρβουνο, ποιος θα πιάσει το καλύτερο στασίδι στην εκκλησία, για το πώς θα μοιραστούν τις κακίες τους στον γενικό καβγά καλοσύνης και κακίας, χωρίς σταματημό. Κι από πάνω, σαν να μην έφταναν όλα ετούτα, είναι κι ο αέρας, χωρίς σταματημό κι αυτός, που τσακίζει τα νεύρα τους.

JEAN GIONO: Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΥΕ ΔΕΝΤΡΑ