Τα γυαλιά κάποιου κυρίου πέφτουν στο πάτωμα και, καθώς χτυπούν πάνω στα πλακάκια, κάνουν έναν τρομερό θόρυβο. Ο κύριος σκύβει να τα πιάσει, αποκαρδιωμένος, γιατί τα κρύσταλλα των γυαλιών είναι πολύ ακριβά, αλλά με κατάπληξη ανακαλύπτει ότι, σαν από θαύμα, δεν έχουν σπάσει.
Αυτός ο κύριος τώρα νιώθει μια βαθιά ευγνωμοσύνη κι αντιλαμβάνεται το γεγονός σαν μια φιλική προειδοποίηση. Έτσι, σπεύδει σ’ έναν οπτικό οίκο κι αγοράζει χωρίς καθυστέρηση μια δερμάτινη θήκη με διπλή προστατευτική επένδυση για κάθε ενδεχόμενο. Μια ώρα αργότερα, του πέφτει η θήκη και, σκύβοντας χωρίς ιδιαίτερη ανησυχία, ανακαλύπτει ότι τα γυαλιά έχουν γίνει θρύψαλα. Αυτός ο κύριος είναι δύσκολο να καταλάβει ότι τα σημάδια της Θείας Πρόνοιας είναι ανεξερεύνητα και ότι, στην πραγματικότητα, το θαύμα συνέβη τώρα.

JULIO CORTAZAR: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΚΡΟΝΟΠΙΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΑΜΑ