Θέλω νὰ σᾶς ἔχω κοντά μου ἀπόψε, νὰ σᾶς μιλάω ὧρες. Τὸ παραδέχομαι ὅτι εἶναι ἐγωιστικὸ ἐκ μέρους μου, ἀλλὰ τέλος πάντων. Ἂς ἐλπίσω, τουλάχιστον, πὼς ἡ παρουσία μου δὲ σᾶς εἶναι κουραστική, πράγμα ποὺ δὲν ἀμφιβάλλω. Μὲ λένε Γερτρούδη Στέρν, ἀλλὰ θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ μὲ φωνάζετε Γκέρτα, ποὺ μὲ κολακεύει περισσότερο, γιατὶ τὸ Γερτρούδη τὸ βρίσκω πολὺ συνηθισμένο. Ὅπως θὰ καταλάβατε ἀπὸ τὸ ὄνομά μου, κι ἀπὸ τὶς ξενικὲς ἀποχρώσεις τῆς φωνῆς μου (γιατὶ ὅλοι μοῦ τὸ λένε), εἶμαι Αὐστριακιά, γεννημένη στὴ Βιέννη ἀπὸ πατέρα Ἑβραῖο καὶ μητέρα καθολικιά. [...] Προτοῦ γίνουν οἱ γάμοι, οἱ γονεῖς μου εἶχαν συμφωνήσει ἂν τὸ παιδὶ γεννιόταν ἀρσενικό, νὰ τὸ κάνουν Ἑβραιόπουλο• ἂν ἦταν θηλυκό, νὰ τὸ βάφτιζαν καθολικό, ὥστε νὰ μὴν ἔχει παράπονο κανένας - εἴτε ἀπὸ τοὺς ἴδιους, εἴτε ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς, προπαντὸς ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς μαμᾶς μου, ποὺ εἶχαν ἀντιταχτεῖ σ᾽αὐτὸ τὸ γάμο. Ἔτσι, ὅταν μπῆκαν οἱ Γερμανοὶ στὴ χώρα μας, δὲν εἴχαμε κανένα φόβο — γιατὶ ὁ μπαμπάς μου εἶχε πεθάνει ἐν τῷ μεταξύ, κι ἐγὼ ἤμουνα τὸ μόνο τους παιδί— καὶ ἐξακολουθούσαμε νὰ ζοῦμε στὸ ἰδιόκτητο σπίτι μας, ποὺ χωρὶς νὰ θέλω νὰ τὸ παινευτῶ ἦταν στὴν καλύτερη συνοικία τῆς Βιέννης [...]  Σὲ κανένα χρόνο, ὅμως, μὲ τοὺς πρώτους διωγμοὺς τῶν Ἑβραίων, ἄρχισαν νὰ μᾶς ἐνοχλοῦν μὲ τὴ στάση τους ἐχθροὶ καὶ φίλοι, νὰ μᾶς ἀποφεύγουν ὅλοι ...

ΝΙΚΟΣ ΚΑΧΤΙΤΣΗΣ: Η ΟΜΟΡΦΑΣΧΗΜΗ