Το πρώτο κρούσμα πολιομυελίτιδας, εκείνο το καλοκαίρι, εκδηλώθηκε στις αρχές Ιουνίου, λίγο μετά την Ημέρα Μνήμης, σε μια φτωχή ιταλική γειτονιά, στην άλλη άκρη της πόλης.

Εμείς, στη νοτιοδυτική πλευρά του Νιούαρκ, στην εβραϊκή συνοικία του Γουικγουέικ, δεν μάθαμε τίποτα· όπως δεν μάθαμε ούτε για τα επόμενα δώδεκα κρούσματα που σημειώθηκαν σ΄ ολόκληρο το Νιούαρκ, σ΄ όλες σχεδόν τις γειτονιές εκτός από τη δική μας. Μετά την 4η Ιουλίου πια, όταν είχαν ήδη καταγραφεί σαράντα περιστατικά, εμφανίστηκε στην πρώτη σελίδα της απογευματινής εφημερίδας ένα άρθρο με τίτλο «Καμπανάκι του υπεύθυνου υγείας προς τους γονείς για την πολιομυελίτιδα», όπου αναφερόταν ότι ο δρ Γουίλιαμ Κίτελ, επόπτης της Υγειονομικής Υπηρεσίας, συμβούλευε τους γονείς να παρακολουθούν στενά τα παιδιά τους και να καλούν γιατρό αν το παιδί παρουσίαζε συμπτώματα όπως κεφαλαλγία, πονόλαιμο, ναυτία, δυσκαμψία αυχένα, πόνους στις αρθρώσεις ή πυρετό.