ΑΙΝΑΛΗΣ Δ. ΖΗΣΗΣ

Η ΜΟΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΣ
Η πόλη μας θα 'ν' αστέρια και κρίνοι, τουλούπες καπνού και φτερά, ο ίσκιος μιας χουρμαδιάς στη σελήνη, μια κρήνη, η πατημασιά μιας γαζέλας στην άμμο, τα γέλια στη σιγαλιά, η φεγγαροντυμένη κόρη να περπατά στο μέσον της λίμνης, Ουριήλ με μυριάδες φτερά να κατεβαίνουν στρατός και να πίνουν απ' τα ουράνια νερά, κομήτη ουρά, και η έλαφος να την πλησιάζ' υπερήφανα, ρήγισσα σε ρηγάτα μακρινά, ιχνογραφώντας τις επιφάνειες κι ενσταλάζοντας σε κάθε βήμα της λόγια αειφόρα φυλακτά. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ
Ο Ρομαντισμός δεν αποτελεί απλώς μια καλλιτεχνική τάση, όπως νομίζουμε οι περισσότεροι. Συνιστά πρωτίστως μια κοσμοαντίληψη, η οποία αναδύεται σταδιακά στη δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του αστικοκαπιταλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Κοσμοαντίληψη που αντικατοπτρίζει μια "κρίση" στην ευρωπαϊκή συνείδηση, συνιστώντας έτσι ένα ευρύτερο κοινωνικό, ανθρωπολογικό, ηθικό και πολιτιστικό φαινόμενο, το οποίο τοποθετείται χρονικά μεταξύ των ετών 1775 και 1825, περίπου, αντανακλώντας την αφύπνιση της συνείδησης του νεωτερικού ανθρώπου. Οι σ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΣ
Κι έκανε τόσο κρύο για να μείνω γυμνός! Ανατρίχιαζα κι άπλωνε η συνείδηση. Ο άπειρος χώρος της έσωθεν αποικίας. Λίγο να γλιστρούσες και βρισκόσουν στον Άρη. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
"ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ ΙΛΧΑΝ" Και καμιά φορά τύχαινε καθώς που κοιμόμουν να κρεμάζει το χέρι μετέωρο έπαιρνα τότε το μικρό ψαλιδάκι που κρύβοντας πάντα στο κομοδίνο μου για να κόβω τα νύχια μου και προσεχτικά μη ξυπνήσω τη γυναίκα γυμνή γυρισμένη στο πλάι έπαιρνα να κόβω το χέρι μου σκάλων' η λάμα στο κόκαλο πάντα σκριτς σκρατς θα μπορούσα και να ουρλιάξω αν δεν με είχανε χρόνια τώρα ακρωτηριάσει [. . .] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΑΡΓΑ
"ΕΝΑ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΑΡΓΑ": Ένα κάτι πιο αργά σιωπές και παροράματα καταπίστευμα η ζωή μου ένα σωρό παροπλισμένα δρομολόγια απ' το εδώ στο τίποτα σε κάτι ημιθανή αστικά λεωφορεία. Ακούω τους ήχους που ξυπνάνε βαθιά μέσα απ' το χώμα και καμώνομαι πως τους προσέχω τι νέες φρίκες καιροφυλακτούν εκείνες οι άλλες φωνές που μου μιλάνε σε γλώσσες παράξενες άλλες σε άλλα αιμοσφαίρια που κυλάνε παράσιτα στο αίμα μου ξένα ξενιστής εξωγήινης ζωής Ένα κάτι πιο αργά σκηνοθετώντας άγχη φυλακές και βιβλικές φοβίες. [. . .] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΣΙΒΑΣ
"Αν μου αρέσει για ένα πράγμα ο Αϊναλής, είναι γιατί διαβάζοντάς τον δεν έχω την εντύπωση ότι διαβάζω ταυτόχρονα και άλλους εκατό ποιητές αυτής της γενιάς. Κατορθώνει, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο σε μια ισοπεδωτική εποχή, να επινοήσει τα δικά του εργαλεία για το σμίλεμα της σκληρής πέτρας που λέγεται ποίηση. Το δημιούργημά του μπορεί σε κάποιους να δίνει την εντύπωση του ελιτίστικου ή και του εξεζητημένου, να φαντάζει δύσκολο στην προσέγγισή του, να απαιτεί για την ερμηνεία του την εμβάθυνση στο υπερκείμενο, να ξενίζει με τις εκφραστικές ακρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
...είναι αυτό άραγε το πρόσωπο που κάποτε είδες ενδεδυμένο μιαν αχλή ονείρου; Η μορφή απέναντι, στο φως του παράθυρου, μαστιγώνει τη μνήμη του, ένα ανατρίχιασμα στις ρίζες του εγκεφάλου, κι η φράση καρφωμένη. Κατεβάζει το βλέμμα, το ανεβάζει. Το πρόσωπο πάντα εκεί λουσμένο στο φως ολόφωτο μεταφυσικό, ο εγκέφαλος διαφανής και ανόστεος, διακρίνεις το ηλεκτρογράφημα. Και ξάφνου σκοτάδι. Το σκοτάδι το φοβόταν. Κάθε που ξάπλωνε κι έκλεινε το φως το στομάχι δενόταν γυρνούσε κόμπος γρόνθος στα σωθικά του βαθιά. Έστρεφε τα μάτια προς το παράθυρο. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΛΕΚΤΡΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΝΥΔΡΕΙΟ Σαν κλείσω τα μάτια δαιμονισμένα χοροπηδούν κβάντα σαν τ' ανοίξεις το κεφάλι μου σ' ενυδρείο περικεφαλαία σκάφανδρου χρυσόψαρα μ' απορία βόσκουν στις ρίζες του ψεύτικα φαγιά που τους πετούν οι αφέντες γελούν και δείχνουν με τα ψόφια τους δάκτυλα γυάλινα κι άδεια τα νεκρά μου μάτια πισ' απ' τα χρυσά ψάρια σκοτάδι [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΛΕΚΤΡΟΓΡΑΦΙΑ
"ΕΚΚΡΕΜΕΣ" Απαγχονισμένος διά γυμνού οφθαλμού εξετάζω τη στέγη μου μπαλώματα τρύπες κακότροπα τρωκτικά σέρνουν τα πόδια τους τα πόδια μου εκκρεμές ο Νεύτων πάλι συλλογιέμαι θα φταίει πιο κει πέρα δώθε αλυχτάν αλυσίδες πράσινο φάντασμα αγωνία καμία ανάπαυση η σοφίτα γεμάτη φωτογραφίες φιάλες εφιάλτες ο φεγγίτης λαμποκοπά έναστρος το μούτρο μου κολλημένο αγναντεύω τη νύχτα φυλακή....
Διαβάστε περισσότερα...