ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

Το βουβό
Τις γιορτές και τα γενέθλια των συμμαθητών μου τα μισούσα. Με καλούσαν όλοι ανελλιπώς και έπρεπε να πηγαίνω, για να «κάνω παρέες». Πήγαινα και καθόμουνα σε μια γωνιά μασουλώντας μπατόν σαλέ. Τα κράταγα στο στόμα μου μέχρι που γίνονταν ένας ρευστός σβώλος και ύστερα τα κατάπινα με πορτοκαλάδα. Τα δικά μου τα γενέθλια γίνονταν πάντα στο σπίτι της γιαγιάς, με τον μπαμπά, τη θεία Ελένη και τη χειροποίητη τούρτα σοκολατίνα. Και κάθε φορά, μετά το σβήσιμο των κεριών και τα χειροκροτήματα, είχε και κάτι μουλωχτά δάκρυα, που «δεν ζει η μάνα της, ν...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΡΕΤΙΡΕ
Πώς γίνεται να πηγαίνεις σχολείο και να μη μισείς την ιστορία; Υπάρχουν στ' αλήθεια άνθρωποι που δεν τρώνε τις τηγανητές πατάτες; Οι συγγραφείς είναι μουσάτοι γέροι που ζουν με βιβλία και βραστά λαχανικά; Ένα μικρό ατύχημα στην μπουγάδα του ρετιρέ θα γίνει η αφορμή να απαντηθούν μια και καλή αυτά τα ερωτήματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...