ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ [Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγ

ΟΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (1869-1969)
Το λεύκωμα "Οι σιδηρόδρομοι της Κεντρικής Ελλάδας" είναι μια εξαιρετική επιστημονική μελέτη για την πορεία του ελληνικού σιδηρόδρομου και τον σημαντικότατο ρόλο που διαδραμάτισε στην ανάπτυξη της χώρας. Παρουσιάζει την διαδρομή του τρένου πάνω στις ράγες της ελληνικής ιστορίας αναδεικνύοντας την κοινωνική, οικονομική και τελικά εθνική προσφορά των σιδηροδρόμων. Στις σελίδες του βιβλίου καταγράφονται και κωδικοποιούνται για πρώτη φορά σημαντικά στοιχεία που σχετίζονται με τους σιδηρόδρομους στην χώρα μας. Ταυτόχρονα η έκδοση συνοδεύεται από...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΙ (1881-1955) (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Η συμβολή του σιδηροδρόμου στην ανάπτυξη των συγκοινωνιών είναι στους περισσότερους ανθρώπους σχεδόν αυτονόητη. Πριν από την ανακάλυψη του τραίνου, οι δια ξηράς μεταφορές πραγματοποιούνταν για αιώνες με άμαξες που τις έσερναν ζώα. Οι μεταφορές αυτές είχαν ασφαλώς μειονεκτήματα που ήταν αδύνατο να ξεπεραστούν καθώς βασίζονταν αποκλειστικά στη μυϊκή δύναμη των ζώων, είχαν μικρή ταχύτητα, στερούνταν ασφάλειας και ανέσεων ενώ, παράλληλα, είχαν και μεγάλο για την εποχή κόστος. Η χρησιμοποίηση του ατμού από τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα πο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΤΡΟΧΙΟΔΡΟΜΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΛΟΒΑΣΙΩΝ ΣΑΜΟΥ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
...Ανεβήκαμε στο τραμ και ταξιδέψαμε, από το Ντεπό μέχρι την αγορά. Ένα ταξίδι που κράτησε περίπου εξήντα χρόνια. Τραβήξαμε τα κουρτινάκια του ιππήλατου και κοιτάξαμε από το παράθυρο. Αραιά και πού οι βίλες των πλουσίων, τα νεοκλασικά κτίρια Ελλήνων εμπόρων, Εβραίων χρηματιστών και Τούρκων ανωτάτων υπαλλήλων. Χαράματα κι όμως βάδιζαν στους δρόμους εργάτες, εργάτριες και πλανόδιοι μικροπωλητές. Με το που βγήκε ο ήλιος χάθηκαν για τα καλά τα άλογα και στη θέση τους ήταν τώρα μηχανές και σύρματα ηλεκτροφόρα και κόσμος αλλιώτικος, με ρούχα της...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ
Η μορφή του Καλού σου ξεφεύγει δραπετεύει σε χώρο που δένεται αλλιώς. Κι απομένει μια φωτεινή τρεμάμενη πνοή για να επαληθεύεται όταν την αγγίζεις μόνο με το δικό της νόημα. (Βλέπω ξεκίνησες πάλι τις επικίνδυνες θέσεις. Μελετάς πάλι τα στοργικά παράλογα της καλωσύνης. Κι αφού ξέρεις πως κάθε πείραμα φτερών δεν έχει ποτέ ευτυχισμένο τέλος) [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Τα κείμενα που ακολουθούν μας χαρίζουν μια παράξενη γεύση από την ποικιλομορφία της εξωτερικής και εσωτερικής μας ζωής. Δεν ξέρω αν μπορούν να συμπεριληφθούν σε κάποια κατηγορία γραπτού λόγου. Οι επιδράσεις της ζωής είναι τόσο σύνθετες και πολύπλοκες, ώστε ο ανθρώπινος λόγος, παρ' όλα τα πλεονεκτήματα που του αποδίδουμε, δυσκολεύεται να μας φέρει σε επαφή με τα μύχια των μυστικών της. Η Ύπαρξη μας αγαπάει με τον τρόπο της. Μας δείχνει τόσα πολλά, μα καταλαβαίνουμε τόσα λίγα. Και όταν πάμε να τα καταγράψουμε σε παραμυθένιες ιστορίες, μπλέκο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
Παντού σκοτάδι και μόνο οι γραμμές φωτίζονταν από τον προβολέα. Ο διπλός σιδερένιος δρόμος ξετυλιγόταν μπροστά, δίχως τέλος. Κυλούσαν οι τροχοί, λαχάνιαζε ο κινητήρας, προχωρούσε το τραίνο... Ο Νικόλαος Ανδρέου, μηχανοδηγός Α, αριθμός μητρώου 82683, στεκόταν άγρυπνος στη θέση του. Είχε ακουμπισμένο το δεξί του χέρι στο πρεβάζι του παραθύρου, και με τ' αριστερό κρατούσε το χειριστήριο. Και το σώμα του, λίγο γερτό προς τα εμπρός, στεκόταν ακίνητο μα πανέτοιμο, καιροφυλακτώντας σε κάθε δυσκολία της πορείας. Τούτη τη στάση την είχε συνηθίσει χ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΥΟ ΜΥΘΙΚΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ
Ο πατέρας έφτιαχνε τον καλαμένιο σταυρό. Έσφιγγε προσεχτικά τα δυο καλάμια, ενώ το ευλύγιστο χόρτο που του χρησίμευε για το δέσιμό τους κυλούσε τρέμοντας στα δάχτυλά του. Ήταν σκυμμένος και άχνιζε από ιδρώτα. Αργογυρνούσε ασυναίσθητα την άκρη της γλώσσας ανάμεσα στα μισάνοιχτα χείλια του: σημάδι πως προσπαθούσε να φτιάξει κάτι με αγωνία και μεράκι. Γύρω του αγάπη και θλίψη. Ξέρω πως τούτες οι δυο αρετές συντροφεύουν πάντα στοργικά κάθε σταυρό. Είναι ένα πέπλο, ένα μυστικό αγιασμένο χρώμα. Καθώς τον παρακολουθούσε η μητέρα, και τα δικά της ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΦΙΛΟΞΕΝΟΙ ΤΟΠΟΙ
Δύσκολη ορθογραφία Συνάντησα τους στίχους σου όταν άρχισες να αριθμείς τα χρωστούμενα του κόσμου. Και μάλιστα τόσο πολύ σου άρεσε αυτή η αριθμητική που πάντοτε ήθελες να δίνεις πολλά στους άλλους, ενώ εσένα σου αρκούσε μόνο η πληγή του τελευταίου σου ποιήματος. Πληγή, ολοπόρφυρη σαν καρδιά, που κοιμόσουν μαζί της αθεράπευτα μονάχος, και το πρωί την αποχαιρετούσες μ' ένα μακρόσυρτο χάδι. Χάδι στην πιο τραγική της αορτή -ή μήπως εορτή;- και δεν φταίει βέβαια το ότι δυσκολεύομαι στην ορθογραφία. Ποτέ δεν θα τολμήσω να λυπηθώ τους ποιητές που ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΞΕΝΟΥ
ΕΝΟΧΗ Εγώ φταίω. Τα χέρια μου και το κομματιασμένο ψωμί η τελευταία απόφαση η αναβολή τα χέρια μου ενωμένα σε προσευχή που δεν ξέρω κι ούτε πιστεύω και γω που σε πεθύμησα όχι στη χαρά μα τώρα δα που είμαι λυπημένος. Εγώ φταίω. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΗΜΑΤΑ ΣΕ ΘΑΜΠΗ ΑΝΩΦΕΡΕΙΑ
ΕΠΩΔΕΣ Στον κόσμο μας υπάρχει μόνο ό, τι καίει και ό, τι είναι παγωμένο: μας λείπει η γλύκα της Άνοιξης. - Και τούτη η κηλίδα στο πάτωμα είναι ένα λερωμένο δάκρυ, που ίσως έχει κάποια σχέση με το θέμα μας. - Πέρασε πια ο καιρός κι ούτε θυμάμαι τι ώρα είναι: αγάπη και μισή ή μίσος παρά τέταρτο; [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ