ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΟΣ

ΑΡΧΙΖΩ ΜΕ ΤΟ Σ' ΑΓΑΠΩ
Σε Κάποιον Καθρέφτη Καληνύχτα καλοκαίρι πολλές λέξεις άφησες και λίγες σιωπές. Καλημέρα φθινόπωρο μονολεκτικές ας είναι οι στιγμές σου. Το πρώτο σώμα που θα δοθεί για τροφή λυγμών ας μην είναι νεανικό. Να έχει αποδεχτεί πάνω του την φθορά του χρόνου. Το λυτρωτικό αντίο στον κόσμο που το κούρασε να το κοιτάνε, να μικραίνει και να ομορφαίνει γερνώντας. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΦΑΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
Κόκκινο ξύπνημα μοντάρει και επιδιορθώνει το ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας. Με μια ελάχιστη κίνηση των ματιών ο κόσμος αρχίζει. Τα όνειρα της χτεσινής νύχτας λουφάζουν στο κρατητήριο της μνήμης. Ξεκίνα λέω. Ξεκίνα! [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΧΙΖΩ ΜΕ ΤΟ Σ' ΑΓΑΠΩ
Τα ποιήματα του Ανεστόπουλου αποτελούν ένα υπάρχω, που δεν το τραγουδάει αλλά το γράφει. Και γίνονται σημαντικά γιατί περισσότερο από έναν κόσμο καταγράφουν αρχές μιας αντίστασης στον κόσμο και τους μηχανισμούς της εν ονείρω υπέρβασής του. Εμμονές, άλλες τραγουδισμένες άλλες όχι, οργισμένο αίτημα μιας εφηβείας που δεν έστρωσε, που αντιδρά πρωταρχικά σε κάθε έκφανση του κόσμου ανεπίτρεπτη. Και αυτή η αντίδραση η γραπτή μιας δείχνει πολιτική και ποιητική ηθική, όπου το σώμα είναι διαρκώς πάσχον από τα τεκταινόμενα. Η στιγμή της έκδοσης, με τ...
Διαβάστε περισσότερα...