ΑΝΤΙΟΧΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΩΜΑ
ΑΛΦΑ Σύντομα θα καταλάβω πως η γλώσσα μου είναι νύχτα σκιά γυμνή χαμένη κούρσα καταστέλλοντας αυτό που μοιάζει με σώμα και φθείρεται στα έτη που ακολουθούν Η άρθρωση του Άλφα μου γίνεται πλέον τραγική δεν έχω μέρος ούτε για επιφωνήματα ούτε για θαυμαστικά μήτε γι' αυτό το α χ που συνήθιζα πριν τα 35 Αλλά σηκώνονται πια οι όρνιθες πάνω στα κάγκελα του κρεβατιού μακρόσυρτα κελαηδώντας σαν τ' αηδόνια τη μουσική του ποιήματος που ποτέ δεν θα γράψω γιατί κανείς δεν καταφέρνει τα πάντα στη ζωή του κι έτσι κρατά για την επομένη είτε την προσωδ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΟΣ, Ο ΚΑΤΩ ΟΥΡΑΝΟΣ
Η ΛΙΜΝΗ Πάντα επιστρέφεις, λύπη μου στου στήθους μου τη λίμνη- Τ' απόβραδο έρχεται ο γαλάζιος θεός ρυτιδώνοντας με τα σκελετωμένα του χέρια τη στιλπνή της επιφάνεια τα νύχια του -δέκα μισοφέγγαρα- θερίζουν τη λασπωμένη της γαλήνη Ω, πώς παφλάζει ο έρωτας στο νερό του κορμιού σου! Στον βυθό της λίμνης -αυτός, ο κάτω ουρανός είναι γαλάζιος Στην ανίερη νύχτα δεν βρίσκω πια μέλλον να σε ψάξω και οι σκληρές μας αγκαλιές είναι κάτι αιχμηρές λέξεις που γίνονται σταυροί και μας καρφώνουν στην όχθη. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΛΥΣΙΣ
Στριφογυρίζει ο ανεμοδείχτης Εκρήγνυται όλος ο πλανήτης Μέσα στις στάχτες βυθισμένο σκούρο πανσέληνο φεγγάρι δες το, μας γνέφει ερειπωμένο το τελευταίο ετούτο βράδυ Μπήγει ο ένας το μαχαίρι πονάει ο άλλος και το ξέρει ότι ο κόσμος δεν ξεχνά και πως το λάθος μαρτυρά Σηκώνει δείκτη σαν πιστόλι τον ψεύτικο έρωτα σκοτώνει Πεθαίνει απόψε ο ποιητής για την αλήθεια μιας ζωής γέρνει σιγά, τα μάτια σβήνει φυσάει αέρας και τα κλείνει Πάνω στη γη είναι νεκρός ο έρωτάς του ο σκοτεινός. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΠΝΟΕΣ
"ΕΝΑΣ ΜΙΛΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ": Όλη τη μέρα σταυροκοπιόταν επιπόλαια Αυτός ο καθ' έξιν θεοσεβούμενος αλήτης Που πασπάτευε αριθμούς και χρόνους Μακαρίζοντας την τύχη του Ανήμερα της επετείου Του παρολίγον θανάσιμου τραυματισμού του Κι όταν έφτασε η νύχτα -ποτέ άλλοτε δεν του είχε φανεί τόσο εξαντλημένη όπως σε χάρτινο φαναράκι το φως που σώνεται θαμπώνει κι ελάχιστο απλώνει- Προσπαθώντας να θυμηθεί Στον αζήτητο προπέρσινο Αύγουστο Την αιώρηση του οχήματός του Έγειρε στο πλάι Δικαιώνοντας τα λάθη της ζωής του [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΙΣΠΝΟΕΣ
Και λέει: Μακριά Να χτίσουμε και τείχος Να μη βλεπόμαστε Και λέει: Διαζύγιο Να σκίσουμε τα χαρτιά Να κάψουμε το σπίτι μας Και διάλεξαν για σπίρτο Ένα γιγάντιο δέντρο-καρδιά με κόκκινα φύλλα Κι αφού το ξεριζώσανε Το σύρανε στη μεγάλη άσφαλτο Το δέντρο-καρδιά στην αρχή σπινθήρισε Αφήνοντας φωτεινές ουρές Γεννώντας άστρα Βράχηκε όμως στα στάσιμα νερά μιας λίμνης Και ποτέ Ποτέ δεν αναφλέχθηκε Κι έγινε νύχτα Κι είπαν: Τώρα τι κάνουμε; [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

CURRICULUM VITAE
Το νέο ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Αντιόχου απαρτίζεται από είκοσι ποιήματα, με ανοικτό και ελεύθερο στίχο, ποιήματα ομοιοκατάληκτα, ποιήματα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, ποιήματα περιπλανήσεις σ' ένα τοπίο όπου ο έρωτας και ο θάνατος καθορίζουν το περιβάλλον αναφοράς ενός ποιητικού σώματος που πάσχει. Ο ποιητής ενσωματώνει στοιχεία του ροκ κινήματος, είτε χρησιμοποιώντας τους εκφραστές του, είτε χρησιμοποιώντας φόρμες τις οποίες έχει επεξεργαστεί και ενσωματώσει στην ελληνική γλώσσα Το βιβλίο, παίρνει θέση απέναντι σε πολιτικές, πολιτισμικ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΗΛΙΚΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΠΑΡΙΣΤΙΟΝ ΔΕΡΜΑ

ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ