ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΗΡ. ΡΕΝΟΣ

ΣΤΗ ΓΕΜΙΣΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
Ο Θεός έφευγε χωρίς διαβατήριο Ήθελα λοιπόν να σας πω -για ν' αρχίσω απ' αυτό- πως συνάντησα κάποτε το Θεό την ώρα πούφευγε!.. Του 'καναν ένα μεγάλο επεισόδιο στο αεροδρόμιο, γιατί δεν είχε διαβατήριο. "Αδύνατο", του είπαν, "να φύγη κανείς χωρίς διαβατήριο!.. Ούτε μύγα χωρίς διαβατήριο!" -Ούτε μύγα; ρώτησε. -Ούτε μύγα!.. Μάλιστα!.. τούπε θυμωμένος ο υπάλληλος. -Ε, καλά! λέει τότε. Πηγαίνετε λοιπόν αυτή τη στιγμή στο σκάφος πουν' έτοιμο να ξεκινήση, ψάξτε στο κάθισμα δεκατρία...-- ...-Γιατί στο κάθισμα δεκατρία; τον ρωτάω γώ, που στεκόμουν ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
"Στα έμβολα!": Πρόβαλε απότομα, τράβηξε την πόρτα, πίσω του, βρόντησε. Στάθηκ' έτσι στο κεφαλόσκαλο, ψάχτηκε. ("Όλα εντάξει. Δεν παραφουσκώνει το πέτσινο!..") Ξαναδοκιμάζει το φερμουάρ, ως κάτω, αστραπιαία. ("Φίνα!") Φάνηκαν τα σταυρωτά φυσεκλίκια, μεταποιημένα που τάχε, κατάστηθα: κάργα 30 γεμιστήρες, και τρεις στην κωλότσεπη, με την "επιθετική". (Δυο μέρες του τάρραβε - "Θήκες, σου λέω, θήκες! Λοξά, καταπάνω μη γλυστράνε! Όχι καπάκια να τραβιούνται λεύτερα!" - στο παλιό πετσί, από χοντρό καραβόπανο, κ' έσπαε τα βελόνια της...) Ξανάκανε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΓΑΒΓΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ
Γράφω σε σένα, σε κανέναν άλλον. Σε δεύτερο πρόσωπο έτσι - σε σένα, σου λέω! - γράμμα που δεν θα διαβάσεις. Έχω γιομίσει και τους δυο στυλογράφους, να μην μας διακόψει κανείς και τίποτα! - τίποτα να μην μπει ανάμεσά μας. Του γέμισα καθαρό μελάνι, γαλανό σαν τα δυο σου τυφλά μάτια, που κοίταγαν το υπερκόσμιο και σ' άφηναν να τρακέρνεις στα κοτρώνια, στα βράχια... - δε σ' ένοιαζε! Είχες μάθει να πονάς! Μ' ακολουθούσες, τυφλέ μου, μ' οδηγό το βήμα μου: Σταμάταγα; Σταμάταγες! Κοίταγες τον ήλιο χωρίς να τον βλέπεις άνοιγες τα δυο σου πόδια κα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΟΥ
Η πνευματική κρίση του Μεταπολέμου κινήθηκε στον Τόπο μας περί όσα συνιστούν άξονες ή στόχους αυτού του τόμου. Συνθέτοντάς τον, είχα την επίγνωση πως ιστορώ και φρόντισα, κατά το δυνατό, η εικόνα να είναι πλήρης και το μέγεθος έχουσα. Το εξ αντικειμένου βέβαιο: πως άλλη δύσκολα να της μοιάζη. Αν έχη έτσι και την αξία της μαρτυρίας, οι νεώτεροι θα κρίνουν. Και καλώς να ορίσουν. "Κριτική" γράφοντας, θα δουν πως ευρύτατα νοούσα τον όρο. Κι όπου ίσως φανή, πως για κάτι ειδικό ή επιμέρους η κρίση, πάλι το τέλος θα δείξη πως όχι τα πρόσωπα αλλά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΞΟΝΕΣ
Ο ήρωάς μου δεν ήταν ούτε φαροφύλακας, ούτε οδηγός γκραίηντερ, ούτε κομμάντος ή συνωμότης ή επαναστάτης ή συγγραφέας. Αλλά κατά περίσταση -κ' εννοώ: προσωπική στιγμή του- γίνονταν στον ανυπόταχτο νου του ο,τιδήποτε απ' όλ' αυτά, μα και συνάμα, ο διάβολος, τα μπέρδευε: σα φαροφύλακας έγραφε νοήματα νεοκαντιανού καθηγητή φιλοσοφικής έδρας μεσευρωπαϊκού πανεπιστημίου του περασμένου αιώνα, και σαν οδηγός γκραίηντερ έπαιρνε το πλοίο της άγονης γραμμής και βάλνονταν να τροφοδοτή κατά μήνα το γερο-φαροφύλακα - ο "φίλος του" λέει, "γκαρδιακός!", "...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΜΕΝΑ ΦΡΕΝΑ
Η Αμερικάνα κινείται, με τις δέκα γάτες της, στα τέσσερα καντράν της βάσης, τακτά, μ' οποιοδήποτε καιρό η φεγγάρι, δίπλα στο φάρο π' αναβοσβήνει, μέρα-νύχτα, είδος πουλιού, στο κλουβί...- κόκκινου ξενυχτισμένου πουλιού δίχως λάλημα, μόνο μ' ένα τακ! σε κάθε του άναμμα, χτυπώντας το ράμφος απελπισμένα στο παχύ γυαλί... Ύστερα, τ' απόγεμα, ντυμένη πάντα μακρύ φουστάνι, μ' ένα ποτήρι στο χέρι, έβγαινε και κάθονταν, τακτική-τακτική, σα να περίμενε ξένους -και δεν έρχονταν ποτέ κανείς, μα γι' αυτήν δεν είχε σημασία: έβγαινε και κάθονταν, σα να ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΥΛΑΝ ΜΠΑΤΟΡ
Ο ΕΡΩΤΑΣ: φωτιά π' ανάβει, φλομώνει, κατακαίει τα πάντα, τινάζει στον αέρα κάθε λογική, κάθε ηθική, κάθε δισταγμό, κάθε φόβο, μέλημα, συστολή. Δεν υπάρχει, αν το καλοσκεφτής, αντικοινωνικώτερη κι αντιοικογενειακώτερη, επαναστατικώτερη, αναρχικώτερη, μηδενιστικώτερη (για όλα τ' άλλα πέρ' απ' τον εαυτό του και το πάθος των ερωτευμένων) ορμή ακατάσχετη, παντοδύναμη, καθαυτό παρανοϊκή!.. Και το πυρωμένο σίδερό του εξατμίζει κάθε λόγο ενάντιό του, "φρονηματιστικό" του, κατασταλτικό του. Κανένα τοξικό δεν είναι ισχυρό σαν κι αυτόν κ' οι παθιασμ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Το ''βιβλίο'' αποτελείται από λευκές σελίδες. Από το 1780 περίπου, που αρχίζει ο Κοραής τις εκδόσεις του των Αρχαίων, μέχρι το 1991, οι Νεοέλληνες εξέδωσαν γύρω στα διακόσια έργα Αρχαίας Γραμματείας. Εξέδωσαν όμως πολύ περισσότερα για να πουν οι ίδιοι τι ήθελαν να πουν οι Αρχαίοι. Σχολαστικά, στεγνά, απωθητικά. Και στις μέρες μας, εξεζητημένα και γραφικά. Με τους "ελληνοκεντρισμούς" και τα "δωδεκάθεα". Αποτέλεσμα πάντα το ίδιο: οι Αρχαίοι συκοφαντημένοι και στο περιθώριο, ξένοι στην ίδια τους την πατρίδα. Γιατί στις άλλες χώρες είναι φρο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΥΡΑΜΙΔΑ 67
Στα όσα πράξατε, ο λαός αυτός, σοφώτερός σας, πολύ ανθρωπινώτερός σας, δε σας αντέτασσε τα όπλα, που όλοι του βάζατε στα χέρια, παρά ένα τραγούδι, έναν πόνο - τον πιο βαθύ πόνο του ανθρώπου! Δεν σας έλεγε να πάτε να πεθάνετε - καθώς τον στέλνατε σεις. Σας θύμιζε μόνο τη μάνα σας, τη δικιά σας τη μάνα, που όμοια και για σας θα πονούσε, όσο ένοχοι κι αν ήσαστε!.. Πάνω στα υψώματα, απ' τα μεγάφωνα των μονάδων, που ήταν στημένα για την προπαγάνδα, κι απ' τα χωνιά τ' αντάρτικα, που ήταν για τη "διαφώτιση", τρία ολάκερα χρόνια, σαν τελείωναν τα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΟΤΙΕΣ ΑΚΤΕΣ
Η "Νόμιμη": Ο Ράστος έφτασε κάποτε σε μιαν απόλυτη αντίληψη για τον έρωτα. Κι όταν την ολοκλήρωσε, έτσι όπως άθελά του δα του συνέβη, είχε το θράσος να ισχυριστεί πως είν' η μόνη αντίληψη αυτή για τον έρωτα. Του ζητήσαμε τότε να μας διηγηθεί - μιαν ιστορία επιτέλους, μια πλοκή, μια δράση ερωτική. Κι ως ήταν άλλωστε καλοκαίρι θερμό στις Νότιες εκείνες Αχτές που παραθερίζαμε, σχεδόν τόχαμε ένα είδος κρυφή αναμονή, χαρούμενη, πως, όπου νάναι, κάποιο απ' τα βράδια αυτά, στο γιατάκι του Νιντερμάγιερ, δίπλα στη θάλασσα, που μας μάζευε η μοναδική...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο Α2 (ΜΕ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΕΝΟΥ)
Συνέχεια της «Πυραμίδας 67», του πιο μαχητικού αντιπολεμικού βιβλίου για τον Εμφύλιο, που γράφτηκε από κάποιον που δεν ανήκε σε καμμιά παράταξη, «ο Α2» του Ρένου δίνει την εωσφορική μορφή ενός αμείλικτου αξιωματικού Α2 (Πληροφοριών), που από καπετάνιος του ΕΛΑΣ, πέρασε στο Στρατό, όταν του σκότωσαν τη μάνα οι ομοϊδεάτες του, και της έστειλε 600 «γράμματα», καθώς τάλεγε - 600 αντάρτες, κυνηγημένους έναν-έναν, πιασμένους κ' εκτελεσμένους με το ίδιο του το χέρι - προσωποποιώντας την κόλαση της αδελφοκτονίας του '47- '49! Ο Α2 πρωτοκυκλοφόρησ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΡΑ
13 διηγήματα της από χρόνιας εξαντλημένης Βοράς στο Θηρίο, που πρωτοβγήκε το '63, κι άλλα 7 διηγήματα "Από τον κόσμο Ρα", γραμμένα όλα στη δεκατριετία '59 - '72, ανέκδοτα ως τώρα, που τα ξαναδούλεψα την άνοιξη και το καλοκαίρι του '73. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ
Αλλά δεν τα δίδαξαν αυτά! Και το αποτέλεσμα; Παρήγαγαν είτε παιδιά-δούλους, είτε παιδιά-φωνακλάδες ψευτοεπαναστάτες με συνθήματα! Και τι βγαίνει με τα συνθήματα που πετάτε συνεχώς; Την επανάσταση την κάνατε ουσία μέσα σας; Την κάνατε μελέτη; Την έχετε αλήθεια; Την κάνατε όργανο που να τσακίζη τα κόκκαλα του απέναντι; Όχι με τη φωνή, μωρέ, μονάχα! Με την ουσία, τη δικαιότερη ουσία, την ανώτερη μόρφωση και συνείδηση! Να δης πως τον συντρίβης τον κάθε τενεκέ!.. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
Δεν υπάρχει επαναστατικώτερη ιδέα απ' αυτήν! Όλα είναι ρευστά! Σου γυρεύει, λ.χ., ο αστυφύλακας ταυτότητα. Αλλά ποια ταυτότητα; Κανένας δεν είν' "αυτός" την επόμενη στιγμή, ούτε καμμία στιγμή επόμενη. Ποια ταυτότητα λοιπόν "σταθερή"; Ενώ οι κοινωνίες; "Ταυτότητα, παρακαλώ, χαλκά να σε κρατάω! Εσύ είσ' αυτό γεννήθηκες τότε κατοικούσες εκεί! Το χαλκά, παρακαλώ, της "χθεσινής" σου ταυτότητας! Γι' αυτό κ' ένας αναρχικός τι λέει; Δεν δέχομαι να με προσδιορίζη ούτε η προηγούμενη στιγμή! Εγώ ξαναποφασίζω ποιος είμαι κάθε στιγμή! Ώστε η ηρακλεί...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΓΡΑΣΑΔΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ MAX TOD
"Ο Γρασαδόρος": Ο ΙΒΑΝ ΜΠΟΡΡΟ, γέρος, γρασαδόρος και μηχανικός ελέγχου, σαράντα τόσα χρόνια, στο μεγάλο Σταθμό Συντηρήσεως πάνω στο 700 χιλιόμετρο της Autobahn Ζέντογκα - Μέση Λίμνη, ήταν κουφός, θεόκουφος... Τα μαλλιά του γκρίζα, κομένα κοντά πάντα (μισό δάχτυλο - ούτε...) κάτι τρίχες σκληρές, ασπρόμαυρες, σα σιδερόβουρτσας, και μόνο εκεί γύρω στ' αφτιά του -και λίγο στους κροτάφους, φτάνοντας κι ως πίσω απ' τα πτερύγια (πούφερνε, από συνήθεια μόνο, το χέρι, τάχα ν' ακούσει)- ήταν ολόασπρα, πέρα για πέρα, σα δυό κάψες κλειστές πάνω απ' τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΘΥΛΗ
Σαν ήρθε στον τόπο μας το καθεστώς που διακήρυξε πως δεν πολυχρειάζεται η δουλειά των γραφιάδων σαν και μένα, κ' έκλεισαν τότε φημερίδες, περιοδικά, λογής-λογής έντυπα, κ' έπαψαν να βγαίνουν και πολλά-πολλά βιβλία -από κείνα που άλλοτε, όσο νάναι, μισοδιαβάζονταν, κι ασκούσαν αυτό που λέμε "επίδραση σε συνειδήσεις" (περιωρισμένου βέβαια αριθμού προσώπων, κι ωρισμένης μάλλον τάξεως ή επιπέδου)- οι συνέπειες για μένα ήταν άσκημες. Έμεινα δηλαδή ολότελα χωρίς δουλειά - ξόν αν δεχόμουν να δουλέψω με λογοκρισία ("εσωτερική" ή "εξωτερική", των δ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΛΕΙΔΙΑ
Έτσι μελετώ, έτσι βλέπω. Έτσι θέλω να βλέπω τους έξη των Κλειδιών μου. Ήθελα να ζω τον καιρό του Κρόμβελ και νάχυνα πύρινα δάκρυα στις κατανυκτικές μας προσευχές μες στο έρεβος ν' ακολουθώ στα βήματά του τον Κοσμά, στους άγραφούς μας τόπους να βόηθαγα το Χωρομέτρη ν' αγνοή τον Πύργο, τη Δίκη, τη ραπτομηχανή της Ποινής και με τον Μπέρναρ Σω να στραπατσέρναμε πιο ξεκαρδιστικά τα ψιμυθιωμένα πρόσωπα της Συντηρήσεως και νάξερα Επιστήμη πάνω κι απ' τον Οππενχάιμερ - που να φτιάχνη βόμβες Συντήξεως, όχι Διασπάσεως και μαζί με το γερο-Πάστερ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΠΟΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Η διακήρυξη για την έναρξη της τρίτης και τελευταίας περιόδου Των Νέων Ελληνικών ξεκίνησε με μια προγραμματισμένη συνάντηση του Ηρακλή, του Ρένου, και του Πάρι Τακόπουλου, στο τετράγωνο κεντρικό τραπέζι ενός μισοφώτιστου πάντα σαλονιού - μοναδικού δωματίου "υποδοχής" στο λιτό σπίτι του ΗΝΑ, Μηθύμνης 48. Και στο ίδιο τραπέζι, τριάμισυ χρόνια μετά, στις 8-5-69, ο Ρ. διάβαζε στον πατέρα του το έκτακτο 17ο τεύχος, με την κοινή διακήρυξή τους για την Ανθολογία στις εφημερίδες. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΕΙΣ ΣΤΑΘΜΟΙ ΜΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ
Στο ζόφο μέσα της Κατοχής, με το σφαγείο του Δεκέβρη του '44 μπρος και πίσω του, ο Ρένος γράφει τα πρώτα του κείμενα για να υπάρξη, να διακηρύξη πως καιρός πια να Είναι κανείς... Μένει ενσυνείδητα αμέτοχος του Φόνου αμφοτέρων, βροντοφωνάζοντας πώς ούτ' οι μεν ούτ' οι δε θα φέρουν το Νέο. Αυτό απ' τους ουσιαστικώτερους μονάχα θα προκύψη, που λειτουργούν, όπως σ' όλες τις εποχές, ως "ένζυμα" - η απαραίτητη πυτιά για το Επερχόμενο... Γενναία προχαράγματα μιας εντελώς προσωπικής Αναρχίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΗΓΟΡΩ
«Έλεγα πως ο ήρωάς μου είν' ένας από μας. Θα μπορούσα κιόλας να σας αποκαλύψω πως είν' ένας πολύ γνωστός των περισσοτέρων σας· τον συναντάτε, τον χαιρετάτε συχνά και συνδέεστε [..] μαζί του. Και δε θα μ' ένοιαζε, μάλιστα, αν αυτή μου η αποκάλυψη έφερνε το βιβλίο μου στο δικαστήριο. Πάντα μου το ήθελα ένα δικαστήριο, και μια ευκαιρία καθολικής μου απολογίας για όσα έχω σκεφτή κ' έχω γράψει. Νομίζω πως χρειάζεται πια ένας πολύ καλά σταθμισμένος καταλογισμός ευθυνών για όλα όσα συμβαίνουν. Αλλά δεν ήρθε νομίζω ακόμα η ώρα αυτή, γιατ' είναι κι...
Διαβάστε περισσότερα...