ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Η ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΥ
Η ποιητική γλώσσα αποτελεί ένα πεδίο μελέτης σημαντικό και ενδιαφέρον τόσο για την αισθητική της λειτουργία όσο και για τις δυνατότητές της. Η συγγραφέας μελέτησε τη γλώσσα και τις λειτουργίες της, το «τι», το «πώς» και το «γιατί» στην ποίηση του Ε. Κακναβάτου, υπερρεαλιστή ποιητή, και συγκρότησε μια «Ποιητική Γραμματική». Στην αρχή παρουσιάζει το σουρεαλιστικό κίνημα στη Γαλλία, την Ευρώπη και αλλού, τον ελληνικό υπερρεαλισμό, τα εργοβιογραφικά στοιχεία του ποιητή, με συνοπτική παρουσίαση της υπερρεαλιστικής ποίησης και γραφής του. Μέσα α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ
Στο βιβλίο αυτό μελετάται το έργο του Ν. Καζαντζάκη σε επιλεγμένους άξονες. Αναδεικνύονται το τι και το πώς της γραφής του. Νους και ψυχή στο έργο του Καζαντζάκη διαπλέκονται, οι εμπειρίες αντλούνται από την Ελλάδα ή από την οικουμένη και μερικές ελληνοποιούνται. Ο δημιουργός ανάγει το εμπειρικό στο πνευματικό και στην αίσθηση του συνόλου. Δεν είναι τυχαίο ότι δημιούργησε ένα είδος φιλοσοφίας των ταξιδιών -ήταν φανατικός ταξιδευτής- που κατασταλάζουν στη μνήμη, με τάση εξιδανίκευσης της κάθε πραγματικότητας, εναρμονίζοντας το ταξίδι και τη...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΛΕΞΗ ΚΑΙ Η ΑΒΥΣΣΟΣ
Το λάθος Από λάθος η ζωή, από λάθος κι εσύ, ο έρωτας, το πάθος. Από λάθος έρχεσαι, παθαίνεις, μαθαίνεις, πεθαίνεις. Μη φοβάσαι το πάθος, το λάθος. Κι αν δε με πιστεύεις, γράψε με λάθος! [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΝΘΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ
Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στο πρόγραμμα σπουδών και στο διαθεματικό αναλυτικό πρόγραμμα της λογοτεχνίας, σε θέματα διδακτικής θεωρίας της λογοτεχνίας στο γυμνάσιο και το λύκειο. Πλαισιώνεται από πολλά διδακτικά παραδείγματα όλης της ανθολογημένης ποίησης από νέα και παλιά βιβλία, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο του παράλληλου κειμένου. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της εργασίας είναι πως μετά από μια συνοπτική πληροφόρηση για τη θεωρία της λογοτεχνίας, την αφηγηματολογία και τη διακειμενικότητα, η οποία συνοδεύεται από πολλά ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΣΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ
Οι γυναικείες μορφές στα ομηρικά έπη κινούν φανερά ή κρυφά τα νήματα στη ζωή των ανδρών και έχουν περισσότερη ελευθερία από τις γυναίκες των κλασικών χρόνων. Τα πορτρέτα τους συγκροτούνται από τα κύρια χαρακτηριστικά και τη δράση τους. Η Εκάβη είναι μια τραγική και υπερήφανη μάνα, ενώ ο θρήνος της για τον Έκτορα συγκλονίζει. Η Πηνελόπη παρουσιάζεται ως πιστή σύζυγος, καλή μάνα, άριστη οικονόμος του οίκου του Οδυσσέα, συνετή και ευφυής. Η Θέτις γνωρίζει ότι ο γιος της, ο Αχιλλέας, είναι ολιγόχρονος, αν βγει στη μάχη. Όμως, για να απαλύνει τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Έφυγες κι έφυγε η ψυχή μου Έφυγες και έχασα το χάδι Μητέρα με τη μπλε μπόλια Μητέρα με τη ζεστή αγκαλιά, με την ουράνια αγάπη με το μοναδικό σου χάδι! Αιώνια μάνα, μανούλα, μητέρα!... Έφυγες κι ήταν μέρα γιορτινή, Γιατί ήσουν γιορτή και αντίδωρο, Παναγιά με τα εφτά παιδιά Εσύ η αιώνια Μάνα! [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ
Σε αυτό το βιβλίο μελετάται η λειτουργία του χώρου, κλειστού και ανοιχτού, στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, όπως: θάλασσες, χώροι και χώρες, νήσοι, τόποι, τοπία, ποταμοί, όρη, σπηλιές, νοητοί χώροι του Ολύμπου, ως κατοικία των θεών, και του Άδη, ανάκτορα, πεδία μαχών, χώροι αναγνωρισμών και φιλοξενιών, χώροι συνελεύσεων και αγώνων, χώροι ικεσιών, μονομαχιών και θρήνων, με τα ήθη, τα έθιμα και τις συνακόλουθες ανθρωπιστικές αξίες. Ακόμα, αναδεικνύονται τα πριν, τα κατά και τα μετά τη μνηστηροφονία ως δράση σε χώρους για την κατανόηση της ύβρης...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΛΕΞΗ ΚΑΙ Η ΑΒΥΣΣΟΣ
"Η ΛΕΞΗ ΚΑΙ Η ΑΒΥΣΣΟΣ": Ψάχνω να βρω τις λέξεις που δε χάνουν τη σάρκα τους τις ανασέρνω απ' την άβυσσο τις ντύνω, τους δίνω νέα πνοή αυτές κάποτε με εκδικούνται. Επιμένω να μιλώ με λέξεις. Δύστροπες, τρυπούν, πονούν γερνούν, ρυτίδες αιώνων, χωρίς πρόσωπο και καθρέφτη. Σιωπηρές αναμένουν νέα νοήματα. Τις ανασύρω από την άβυσσο, τις πλάθω με νέες σχέσεις και σε καθρέφτη διάφανο τις ρίχνω, γιατί η λέξη και η άβυσσος είναι ταυτότητα και ετερότητα, είναι ύλη, πνεύμα και χάος. Είναι α-λήθεια, α-ήθεια, συν-ήθεια, ευ-ήθεια είναι αδε...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ