ΑΡΤΕΜΙΟΥ-ΦΩΤΙΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ

Αδιάβροχες λέξεις
Συντήρηση Κλείνουμε λέξεις στο ψυγείο στις κονσέρβες στο μυαλό με ημερομηνία λύπης Μια παραπάνω συμπόνια θα έκανε τη θλίψη μας λιγότερο μοιραία [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΩΤΑ ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ
Μαύρη κωμωδία Τόσο σκούρο γέλιο χύθηκε στο λαρύγγι ώστε μεθύσαμε από θάνατο Ζαλισμένοι κινηθήκαμε στο αντίθετο ρεύμα προκαλώντας ατυχήματα Κι όλο μας φτάνανε ασθενοφόρα οι μαύρες λέξεις και μας αρπάζανε απ' τα μαλλιά μας σέρνανε ως τον γκρεμό που έλεγε δεν είναι άβυσσος Όμως εμείς πέφταμε δίχως σκοινί για ένα λουλούδι σπάνιο που μας έταξαν Σωσίβιο μονάχα όλη αυτή η πίστη σωτηρίας ενώ οι λέξεις χοροπηδούσανε σαν ραγισμένα βάζα Το πρωί βγάζουμε τα σημάδια από το αίμα Τα απλώνουμε στο μπαλκόνι στο φιλοθεάμον κοινό Ο κόκορας σφαγμένος ξυπνάει...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΨΙΛΟΝ
ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ Μέσα σου ένα άγνωστο λουλούδι από τον κήπο του. Και μια κουνιστή πολυθρόνα με το σχήμα του σώματός του πλάι σε φωτιά. Μετάγγιση ανθρώπινου νοήματος. Δεν έχει αποφανθεί ακόμα ο χρόνος. Ποιος μέτρησε ποτέ την ένταση του Ανθρώπου; Φυσικό φαινόμενο με χημικές αντιδράσεις. Τον προσεγγίζεις όσο επιτρέπει το κενό ανάμεσά σας. Σαν πουλί που στα τυφλά μέσα στη νύχτα χτυπά με τα φτερά του ένα κλειστό παράθυρο κι ύστερα κάθεται και σκούζει πάνω στο τραύμα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

REM
ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ θάλασσα ξενιτεμού ο ύπνος τα βράδια γίνεται καθρέφτης σου επιστρέφει αμφιβολίες Πυθία με υδάτινο πρόσωπο σε καλεί να σκύψεις να πιεις στους χρησμούς της ήξεις, αφήξεις, ουκ εν ονείρω θνήξεις ήξεις, αφήξεις, ουκ εν ονείρω θνήξεις το κόμμα μαχαίρι ενίοτε κινούμενη γυάλινη γέφυρα περπατάς στην κόψη μετεωρίζεσαι στο ενδεχόμενο στον πρώτο ήλιο η ανεύρεση επιζώντων εισιτήριο επαναπατρισμού [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΖΑΛΗ
Φέτος δεν έχουμε βροχές είπες κοιτάζοντας τη ραγισμένη κρούστα του καιρού Σκάβει πολύ ο ήλιος το περίβλημά μας Τόσο που απρόσεχτα εξακοντίζει τον Θεό στα δώματα της απουσίας του Ύστερα εσύ εγώ μια κλίση προς τα άνω αβεβαιότητας Και το εμείς στο πρώτο πρόσωπο ενικού [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
Πέρασα όλη τη ζωή μου όρθια σε ένα λεωφορείο άγονης ζωής Σαν έτοιμη μονίμως για μια έξοδο Καρδιά πιασμένη σε χειρολαβή Τράνταγμα σε κάθε απότομο φρενάρισμα Πάντα ένα τέλος στη στροφή Χωρίς καμιά προειδοποίηση Κι ανάπαυση καμιά Ούτε ένα κάθισμα ασφαλείας να προσφέρει μία πρόθεση ευγενής από ένδειξη έστω σεβασμού στην έλλειψή μου ή στην υπερήλική μου ανάγκη Σκέφτομαι τώρα κάτω από το φως μιας λογικής πόσο στριμώχτηκαν τα αιμοφόρα λόγια μου ώστε να μην ακούγεται ο χτύπος τους Ενώ θα μπορούσαν την ώρα μιας αιχμής να γίνουνε ποτάμι Να με εκβά...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΛΩΝ
"ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΛΕΓΕ ΜΟΥ": Κοιμήθηκαν τα λόγια γλυκά σαν τα νανούρισε μια θύμηση μητέρα που νοσταλγία όλο γεννά κι όλα πεθαίνουν πάνω στην ωδίνη Μου λες να μείνω με τα μάτια Τα μάτια μου, μου λες είν' δίχτυα Περιμαζεύουν τη σοδειά από τα πέλαγα του κόσμου Με τις αιχμές της ίριδας χαράζουν τη σιωπή ραγίζουν, σπάνε τους κρυμμένους φθόγγους (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΦΥΠΝΙΣΗ 800 MG
"Το κλάμα": Την κοίταξε όπως κοιτά κανείς το χειρότερο εφιάλτη του. Μπροστά της έστεκε μια δεκαεξάχρονη θύελλα. Η κόρη της η Δανάη, με τις μακριές, ατίθασές της μπούκλες, το τρεμάμενο χείλι, τη σκοτεινιά μέσα στο βλέμμα. Μέχρι χτες ήταν ένα παιδί που έκρυβε μέσα της μια έφηβη. Σήμερα ήτανε μια έφηβη που κρατούσε στην έγνοια της ένα παιδί. Το δικό της παιδί! Δε ρώτησε τα πώς και τα γιατί. Άφωνη έμεινε να κοιτάζει εκείνη την άγνωστη γνωστή, που έστεκε απέναντί της. Η μικρή της Δανάη, που μέχρι χτες της έφτιαχνε τα κοτσιδάκια στα μαλλιά, είχε...
Διαβάστε περισσότερα...