ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ Ε. Γ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ

ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΗ ΦΟΝΙΣΣΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ
Οι γονείς της Χαδούλας προίκισαν τη μοναχοκόρη τους μ' ένα γκρεμό και ένα σπίτι στο ερειπωμένο Κάστρο, όπου μόνο τα στοιχειά κατοικούσαν. Τέτοιο προικιό δεν οδηγεί σ' ένα καινούργιο κόσμο: μεταβατικό αντικείμενο χωρίς μετάβαση, υψώνεται στο τέλος, ως μάλλινη σινδόνα - σήμα χωρίς αντίκρυσμα, προς ένα κόσμο που απομακρύνεται αδιάφορος. Η μοναχοκόρη, θεραπεύτρια της ανίας της -φόνισσα της συνονόματης εγγονής της και άλλων μικρών κοριτσιών- λέει την τελευταία της φράση: "ω! να το προικιό μου!". Και πεθαίνει. Με αφετηρία τα τελευταία λόγια της ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ
Το έργο του Α. Εμπειρίκου αναγιγνώσκεται ψυχαναλυτικά μέσα από το πρίσμα της χαρμολύπης. Η χαρμολύπη, μια άλλη λέξη για την έννοια του πένθους, συγκρίνεται με τον ενθουσιασμό του Εμπειρίκου ως θεία μανία ή ως προσωπιδοφόρος μελαγχολία. Υποστηρίζεται ότι ο ψυχικός χώρος του πένθους στηρίζει την ποιητική επανόρθωση εντάσσοντας στο κείμενό της το ιδανικό αντικείμενο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ
[...] Την πηγή της ακραίας ανθρωπότητας βρίσκει ο Ε. Γ. Ασλανίδης στο πρόσωπο της γυναίκας της Ζάκυνθος. [...] Δια μέσου της «Γυναίκας της Ζάκυνθος» όπως παλαιότερα δια μέσου της «Φόνισσας» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ο συγγραφέας αναπτύσσει τη διαφωνία του, που, όπως λέει στο παρόν κείμενο, «δεν διαφωνεί αλλά διαφωνείται [...]. Ως διαφώνηση, το κείμενο για τη Γυναίκα της Ζάκυνθος και την ποιητική διαφωνία» είναι αναμενόμενο να αρθρώνεται με δίπολα εννοιών: το έρεισμα και η ρευστότητα, ο ρόλος και ο εαυτός, η θνητότητα και η αθανασία, η ι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ

Ο ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ

ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ ΦΟΝΟΥ

ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΤΡΑΓΩΝ

ΤΟ ΕΚΤΥΦΛΩΤΙΚΟΝ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟΝ

ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ 101ην ΠΟΛΙΝ

ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΟΜΙΛΕΙ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ

ΜΕΣΑΓΡΟΣ