ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ΑΝΤΙΟΠΗ

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΑΝ ΜΑΓΙΣΣΑ
«"Ποιο θα είναι το μέλλον;", είπε ξαφνικά. "Δεν με απασχολεί ποτέ το μέλλον, με αποσπά από το παρόν", απάντησε η φωνή μου». Η Οδέττη Φόεν στην ηλικία που τα παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν, ανακαλύπτει ότι μπορεί να διαβάζει και άλλα πράγματα εκτός των γραμμάτων... Μεγαλώνοντας θα μαθητεύσει δίπλα στην Ελφρίντε, ένα ισχυρό διάμεσο και ιδρύτρια της "Εταιρείας του Θαλάσσιου Άστρου", και θα βιώσει μία σειρά από παράξενες συναντήσεις με τους "πελάτες" της εταιρείας. Η Οδέττη ζει σαν μάγισσα: μπορεί να διαβάσει το μέλλον, αλλά όχι τον εαυτό της. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΕΤΤΙΞ, Ο ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ
PARAMOUR μιλούσες τόσο ωραία που νόμιζα πως θα γινόμουν ποίημα φιλιά δεν ήθελα στον αμέθυστο ήθελα να κλειστώ έλα μια τέχνη να σου μάθω είπες να πλέκεις μάτια παγωνιού σε ιστό αράχνης στην πάχνη να τοποθετείς πυγολαμπίδες να κοκκινίζεις ρόδα να στύβεις τρίλιες από αηδόνια η αναπνοή σου μ' έπλασε μάτια μύτη στόμα και η καταστροφή μου ήταν αυτό ήθελα λόγια τώρα θέλω χείλη...
Διαβάστε περισσότερα...

AL DENTE
Πλένω σχολαστικά τα μάτια μου για να ξεπλύνω τη μυωπία. Παρατηρώ τα ικριώματα αποφεύγω ένα ηθελημένο ατύχημα σχίζω μια κλήση της τροχαίας αφού κρατήσω το νούμερο για να την πληρώσω. Ο πατέρας μου αγαπούσε τους βιοπαλαιστές εκτιμούσε τη χειρωνακτική εργασία αγαπούσε τους βολβούς γέμισε με μίσος κάθε κύτταρό μου δεν είναι εύκολη δουλειά, περιλαμβάνει χουγιαχτά, αλυχτίσματα κάτι που θυμίζει πώς βάζουν τα πρόβατα στο μαντρί, η προβιά μου κρέμεται κορνιζωμένη δίπλα στο πτυχίο μου, σαν τετραπληγικός Πικάσο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...