ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΝΑΣΟΣ

ΤΟ ΣΤΡΑΒΟ ΕΛΑΤΟ
Το αστεράκι πήγαινε μόνο σ' ένα έλατο, το ίδιο πάντοτε, το στραβό, κι όχι σε όλα τα έλατα, όπως είναι το θέλημα και ο σκοπός των αστεριών. Αγάπησε μόνο εκείνο το στραβό έλατο και όχι τα άλλα που υψώνονταν κατακόρυφα, περήφανα, ίσια προς τα επάνω. Κάποιο μυστικό κρατούσε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ο δημοσιογράφος Νάσος Αθανασίου και ο ζωγράφος Δημήτρης Σεβαστάκης αφηγούνται ένα τρυφερό παραμύθι, μια συγκινητική ιστορία για την προσπάθεια, τον αγώνα για το ακατόρθωτο, τα όνειρα που έχουμε στην καρδιά μας, το λίγο που ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝ ΥΠΝΩΣΕΙ
Άστεγος ξανά μα φωτεινός, στο ίδιο παγκάκι χωρίς παλτό και πλάτη ξέσκεπη βλέπω πια τα πεφταστέρια να προσπαθούν να μάθουν σημάδι. Συνειρμικά θυμήθηκα ένα παλιό κόλπο που κάνουν οι ιδιοκτήτες σπιτιών σε μελλοντικούς ενοικιαστές. Για να κρύψουν τη μούχλα από την υγρασία περνούν τους τοίχους δεύτερα και τρίτα χέρια μπογιά. Δεύτερα και τρίτα χέρια μπογιά. Μαζί και ταυτόχρονα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ
Ξεχάσαμε τους εφιάλτες τα ουρλιαχτά το τρίξιμο της πόρτας το ύψος εκείνου με τα μεγάλα παπούτσια κάθε μέρα πληρώνουμε το χαλασμένο όνειρο γίναμε προειδοποιητικά πουλιά στους τοίχους ενωμένα από φόβο με τα φτερά μας κολλημένα όλο σκεφτόμαστε τον πατέρα και εκείνο το καράβι που μας λέγανε μικροί ότι δεν σταματάει με κανέναν καιρό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΡΕΣΕΙ
"Γιατί τόσο χαμηλά; Ποιοι ευθύνονται; Αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει ο Νάσος Αθανασίου στο πρώτο από τα δημοσιογραφικά τετράδιά του που εκδίδουμε". Ο Νάσος Αθανασίου γράφει για τη δημοσιογραφία που δολοφονείται κάθε μέρα, κάθε ώρα, σχεδόν παντού στον πλανήτη, δηλαδή για ένα ειδεχθές έγκλημα που αρέσει στον κόσμο και, επειδή ακριβώς του αρέσει, γίνεται συνένοχος. Ο συγγραφέας κατονομάζει τους πρωταίτιους αυτής της δολοφονίας και αναλύει την εμπορική επιτυχία τους. Το φαινόμενο βρίσκει επιστημονική εξήγηση στην πολιτική ψυχολογία, ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ
Όλα ήταν απλά και καθημερινά. Τα έζησαν τόσο ήσυχα, ώστε κανείς δεν τα πρόσεξε. Η σιωπηλή ιστορία τους πήγαινε να χαθεί, όπως σιωπηλά χάνονται οι ταπεινοί. Όμως, οι ιστορίες των ανθρώπων γίνονται πληγές, όταν κρατούνται μέσα τους. Αυτός που αποφυλάκισε την προσωπική ιστορία του, δηλαδή μου την αφηγήθηκε για να σας τη μεταδώσω, γνωρίζει ότι θα γράψω προσωπικά γι' αυτόν και όχι για τον έπαινο των άλλων. Όσο μπορώ, αφηγούμαι λοιπόν εδώ την ιστορία τεσσάρων παιδιών από την Αθήνα κι ενός από την Αφρική, που σπούδαζαν νομικά στο Αριστοτέλειο Παν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΙΑ ΟΝΕΙΡΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (ΣΕΤ ΤΡΙΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ)