ΑΘΗΝΙΩΤΗ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ

ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΦΩΣ
ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ Επιστρέφω στο θαύμα της παιδικής συνειδήσεως Τότε πού όλα τα πράγματα δεν είχαν χάσει ακόμη το ύψος τους Να ξεκλειδώσω επιθυμώ τη θλίψη που διαβρώνει τη μέρα, Καταπιάστηκα λοιπόν σε σχήματα φεγγαριού Ελευθερίες σε χάρτινα καράβια να φορτώνω Κι υστέρα στης αλήθειας τα δάκρυα ανέμελα τα ταξιδεύω Ομοιάζει εις το βάθος η γραμμή των οριζόντων Με τη χωρίστρα στα πελαγίσια μου όνειρα. Πάντα όταν το φως λιγοστεύει Ο ουρανός μου κάνει επίσκεψη Να γιατί δε φοβάμαι τη μοναξιά Φοβάμαι όμως την κενότητα Από τα νομίσματα των προσώπων σας Βλ...
Διαβάστε περισσότερα...