ΒΛΑΜΗ ΕΥΑ

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΑΣ
Η Αγγέλικα, παιδούλα στα χρόνια των Βαλκανικών πολέμων, μεστώνει σε μιαν Ελλάδα που εμπνέεται από μεγαλοϊδεατικά οράματα, με το βλέμμα στραμμένο στην Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία, απ' όπου η ίδια περιμένει να γυρίσει νικητής ο μνηστήρας της, ο έφεδρος αξιωματικός Παλάσκας. Ο θείος της, ο ένδοξος στρατηγός Μάρκου, που αναπολεί τους βυζαντινούς καιρούς και τον Παλαιολόγο, ο εκδότης της εφημερίδας "Αστραπή" Ουρανόπολης, που τώρα ερωτοτροπεί με την εξουσία και όχι μόνο, η μεγαλομανής κυρία Ανθεμίου, που αξιώνει, δίχως αποτέλεσμα, την ευγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟΝ ΑΡΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
- "Τι γυρεύετε, καλέ, στο ξένο περιβόλι;" Είταν η Μαχώ που, περνώντας, είδε τις δυο κοπέλες να σπρώχνουν την ξυλόπορτα του περιβολιού της ξαδέρφης της και στάθηκε να τις ρωτήσει. Οι κοπέλες κοντοσταθήκανε. Η μια, μεγαλύτερη, λιγνοδέματη, με μαντήλι στο κεφάλι, η άλλη ό,τι που κοπέλιζε, με την πλεξούδα κορφοκέφαλα δεμένη. - "Ήρθαμε για λουλούδια, θειά, από το Γραμμενοχώρι" ξήγησε η μεγαλύτερη. - "Ο τόπος γιομάτος" έκανε η Μαχώ αναμερίζοντας, καλοσυνάτα τάχα, για να δούνε: "Μανουσάκια, λαλέδες, μαργαρίτες, γαρουφαλιές..." - "Μαργαρίτες κι αγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΑΛΑΞΕΙΔΙ
Το Γαλαξείδι βρίσκεται στον Κορινθιακό, από της Στερεάς τα μέρη. Βαθιά χωμένο, βρέχεται από τα Κρισαϊκά νερά, καθώς έχουν ονοματίσει τη θάλασσα που κρύβεται στην αγκαλιά του. Ολόγυρα ζώνεται από ψηλά βουνά, που του χαρίζουνε απανεμιά και σιγουριά. Στ' αλήθεια, ο κόρφος του είναι έτσι φτιαγμένος, που θαρείς πως είτανε βουλή θεού να γίνει το Γαλαξείδι τόπος ναυτικός. Η πολιτεία, τα πολύ παλιά χρόνια, είτανε χτισμένη στη βουνοπλαγιά. Μα κάποιος απ' τους πολίτες της πεθύμησε μια μέρα να κατεβεί να παιζογλεντίσει με τη θάλασσα, που την έβλεπε ν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΚΕΛΕΤΟΒΡΑΧΟΣ
Ο Αη-Νικόλας μπήκε με το ηλιοβασίλεμα στον κόρφο του Γαλαξειδιού. Δεν είχαν ακόμα οι ναύτες μαϊνάρει καλά-καλά την τουρκετίνα και τον χλώριο παπαφίγκο, που παραπομέναν ανοιχτά, όταν ο καπετάν - Θύμιος, ο καραβοκύρης, ματαπρόσταξε: - Σιγουράρετε και τα στράλια των φλόκων, παιδιά, είναι λάσκα κι ο σορόκος δυναμώνει όσο πάει. Δυο- τρεις, οι πιο χεροδύναμοι, σκαρφάλωσαν στο κόντρα-μπαστούνι και σιγουράρισαν τα στράλια. - Φούντο, παιδιά, έδωσε πια τη διάτα του ο καπετάνιος. - Φούντο, απολογήθηκαν από την πλώρη αμολώντας την άγκουρα, που με ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ