ΒΟΡΒΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΕΛΕΥΣΙΝΑ
Νυκτερινό οδοιπορικό σε έναν τόπο που γνωρίζει πια μονάχα τις πολλές όψεις του θανάτου, πάνω στο δέρμα των μαρμάρινων λειψάνων, στις στέγες των παλιών σπιτιών, στις πορφυρές φλόγες των διυλιστηρίων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Χάσμα
Ο Βορβής συνεχίζει να ζει στην πόλη και κάτω από τα νυχτερινά φώτα των οδών γράφει στίχους ακριβής ζωής - αγάπης που μας στοιχειώνουν. Θα ζήσουμε, έστω, μέσα σ' αυτά τα χαλάσματα, που μοιάζουν με έργα του Ντε Κίρικο. Χωρίς αρχαιότητες να τα συντροφεύουν. Το νανούρισμά τους αργεί. (Γιώργος Χρονάς, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η παρακμή των άστρων
[ΕΠΙΒΙΩΣΗ] Σκιές κινούνται μέσα σε κίονες στο φεγγαρόφωτο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ερείπια
Ερείπια ενός κόσμου που έδυσε χωρίς ποτέ να πεθάνει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Κοιτώντας τον ήλιο να πεθαίνει
ΑΚΤΗ Στην ακτή ξεφεύγουν οι ψυχές των βυθισμένων καραβιών και των ναυτών που προδόθηκαν από το φιλί του φεγγαριού μια μέρα χειμερινή χωρίς αστέρια κοιτώντας τον υδάτινο ορίζοντα τους απήγαγε στην αγκαλιά της η θάλασσα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ
Ξύπνησε. Στον πληγωμένο του κόσμο, και όχι στην σφαίρα των ονείρων, που κάθε νύχτα επούλωνε -προσωρινά- τα τραύματα και καταπράυνε τον πόνο. Ξύπνησε, μέσα στην αλήθεια, σε αυτό το ατέλειωτο βροχερό τοπίο, σε αυτό το ψυχικό χάσμα που συνεχώς διευρυνόταν. Και ξυπνώντας για ακόμα μία φορά, για ακόμα μία μέρα στον κόσμο-τοπίο του, αναρωτιόταν πώς κατόρθωσε να φτάσει μέχρι εδώ, πώς άντεξε τόσα ξυπνήματα, τόσες καινούργιες μέρες. Γιατί ήξερε, το ήξερε πως κάποια μέρα, σε κάποιο ξύπνημα θα σηκωνόταν από το κρεβάτι, θα φόραγε τα παπούτσια του, και...
Διαβάστε περισσότερα...

Εκμηδενισμός
"ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ": [ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ] Άταφο σώμα ανώνυμου ποιητή λάμπει στο σκότος [ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ] Έφυγε όπως έζησε, μόνος, με το φως παραστάτη [ΑΙΣΘΗΜΑ] Καθώς περπατάς παράκτια, το τέλος σου ξεπροβάλει [ΣΥΝΤΡΙΒΗ] Δεν έχουμε πια ελπίδες για το μέλλον. Τις συνέτριψαν [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ
Πόσα φώτα χάνονται στη νύχτα πόσα μάτια χάνονται στη λήθη μόνος, στα τελευταία καθίσματα με σκέψεις ορφανές από ζωή γνωρίζω αυτούς τους δρόμους γνωρίζω αυτά τα παράθυρα από την Αθήνα στο Βουκουρέστι ο τόπος που κατοικώ λέγεται μοναξιά (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ
Συνεχίζοντας την περιήγησή του στις γειτονίες της Αττικής, ο ποιητής Κωνσταντίνος Βορβής, επισκέπτεται μετά τα Πατήσια, την Β' Εκλογική Περιφέρεια Πειραιώς και την Δραπετσώνα. Ίχνη παλιών χυτηρίων στέκουν σαν κινηματογραφικό σκηνικό ή παλαιολιθικά όντα έτοιμα να μας κατασπαράξουν. Σπίτι χαμηλά και γεμάτα αισθήματα, αγάπη. Η ζωή μας εδώ σε άλλη τροχιά. Μακριά από την λάμψη του ψεύδους. Πώς σε λένε; (Γιώργος Χρονάς, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΤΗΣΙΑ
Απογευματινός αέρας σαν θανατική πνοή ενός αγγέλου εκπεσόντος από τον ιδεατό μας παράδεισο αυτοί οι δρόμοι δεν ένιωσαν το σώμα του Ήλιου καυτό, ζωογόνο στην άσφαλτο· δάση από πολυκατοικίες και άμορφα δέντρα ξεραμένα αιχμαλωτίζουν τις φαεινές ακτίνες [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑΧΝΙΑ
"Και αν ποτέ, καπνίζοντας στο μπαλκόνι ή κοιτώντας έξω από το παράθυρο του δωματίου σας πριν κοιμηθείτε, διακρίνετε μια κόκκινη λάμψη κάπου στο σκοτεινό σώμα του Υμηττού, να ξέρετε πως ένας νέος χάθηκε πίσω από το τιμόνι, κυνηγώντας το άπιαστο". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ Φύλλα πεσμένα τα βιώματά μας παρασυρμένα από τον άνεμο και την βροχή στάζουν αίμα καυτό στα λερά κράσπεδα των δρόμων. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΚΡΙΖΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ
ΗΣΥΧΙΑ Αμείλικτη φθινοπωρινή αϋπνία ένα γραφείο επίπεδος τάφος οι μνήμες στάζουν σαν μέταλλο λιωμένο, καυτό πάνω στον χρόνο παραμορφώνουν κάθε προοπτική οι παλλόμενοι τοίχοι του δωματίου κλείνουν απειλητικά προς τα μέσα παράθυρα τετράγωνα μάτια υλακές αδέσποτων, θρηνητικά άσματα ο ουρανός και η νύχτα επάρατη ησυχία, μοναχική προσευχή σε ανύπαρκτο ελεήμονα θεό η απόγνωση, αιχμηρή συντροφιά στην αναμονή ν' ανθίσουν τ' άστρα ποτισμένα από μελανό αίμα - το αίμα μας. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ
Στιγμές ζωής που αίρουν κάθε κανονικότητα και εκμηδενίζουν το μέλλον. Τομές εγκάρσιες στον χρόνο που ανακόπτουν την γραμμική του εξέλιξη. Η τελευταία νύχτα του Κώστα Ταχτσή κάτω από τα φώτα της Πρωτεύουσας. Το πρωινό που ο Μηνάς Δημάκης γνώρισε τον θάνατο, από δική του απόφαση. Το ταξίδι του Αλέξη Τραϊανού στους δρόμους της Αττικής, μέχρι την ερημική τοποθεσία ανάμεσα στον Κάλαμο και το Καπανδρίτι. Το τέλος του ποιητή Ασλάνογλου. Αδιέξοδες οδοί της ύπαρξης, σημεία απόλυτης άρνησης του κόσμου. Νύχτες σε μικρά διαμερίσματα της μεγαλούπολης κ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΙΛΙΝΟ
Η διαδρομή από ένα προάστιο της πόλης στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας του αστικού κέντρου, αποτυπωμένη με στίχους στους τελευταίους στοχασμούς ενός αυτόχειρα ποιητή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
Ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ Ερχόταν κάθε συννεφιασμένο δειλινό κρατώντας στα χέρια του μια βαλίτσα γεμάτη από ανατριχιαστικές αναμνήσεις άλλων κόσμων και άλλων εποχών από ταξίδια μυστηριακά σε απόκρυφες κρύπτες όταν εξερευνούσε τις αναδιπλώσεις του χρόνου και βλέποντας τις ακατάπαυστες εναλλαγές πίστεψε στη μανία μιας βέβαιης νομοτέλειας. Ερχόταν και επιζητούσε την αποδοχή παρακαλούσε για μια συγχώρεση από τους συγγενείς των θυμάτων του απερίσκεπτου συγγραφικού του εγκλήματος. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Τοπία που περιμένουν την περιγραφή τους από τον Κωνσταντίνο Βορβή. Γυμνές εικόνες ψυχών οε παράθυρα, δρόμους, περιμένουν την ευλογία της συνάντησής τους με τον ποιητή. Δρόμοι που περπατήσαμε, κάποτε, τώρα από τα μάτια του στα ποιήματά του. Νύχτες με αέρα και παγωνιά. Μόνο άνθρωποι. Άδειες ψυχές. Άγρια ζωή. Μέλλον σκοτεινό. Παρόν κρυμμένο σε σκόνη και σιωπή. Για αυτό ηχήστε σάλπιγγες της ελπίδας, να φωτιστούν τα σκότη. Να αρχίσουν οι μουσικές ενός τέλους, που πάντα θα αργεί. (Γιώργος Χρονάς, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...