ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ
Ο κόσμος μας, η πραγματικότητα, τα όντα - αντικείμενα είναι αποτέλεσμα σταθεροποίησης της αντίληψης μας που κυριαρχείται από τη Λογική και την αδιάκοπη και συνεχή λειτουργία των εργαλείων της: νους, αισθήσεις, γλώσσα. Δεδομένου ότι τα όντα είναι και είναι όπως πρέπει να είναι, σταθερά και στην πρώτη ματιά ακίνητα και αμετάβλητα, είναι εκείνα ή είμαστε εμείς οι ίδιοι που ακινητοποιούμε και σταθεροποιούμε την αντίληψή μας πάνω τους, επιτυγχάνοντας έτσι αυτήν την καθαρότητα, διαύγεια των πραγμάτων του κόσμου που στην πραγματικότητα είναι καθα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΝΤ
«Η μεταφυσική γνώση δεν πρέπει να περιέχει άλλο από κρίσεις a priori», -35-, κρίση απριόρι δε υπάρχει, ο νους, η σκέψη η λογική έχει αντικείμενο τον φυσικό κόσμο και άρα κάθε τι που κάνει είναι εμπειρικό, αν και είναι αλήθεια ότι δεν έρχεται σε επαφή με τα όντα/αντικείμενα, και εδώ υπάρχει ακόμα μια προκατάληψη: πιστεύουν όλοι ότι ο νόμος, η σκέψη είναι ξεχωρισμένη από όλο το υπόλοιπο σώμα, τις αισθήσεις και τη γλώσσα, έτσι πιστεύουν όιι μπορεί να υπάρχουνε κρίσεις απριόρι. Η κρίση ως εργαλείο είναι καθαρά όργανο της λογικής, είναι βέβαια...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΓΟΡΓΙΑ
Αν η μέθοδος και τα εργαλεία για να πάρω την εικόνα του κόσμου, γνώση-συνειδητοποίηση του γνωστού, καθαρή, είναι ο νους η γλώσσα οι αισθήσεις, σύμφωνα με την λογική αρχή ότι στα ενάντια αντιστοιχούν ενάντιες ιδιότητες για να πάρουμε τη γνώση τόσο της μεθόδου όσο και του ίδιου του όντος, δεν θα είναι μια άλλη σκέψη άλλη γλώσσα και άλλη αίσθηση. Όλα αυτά κάνουν αυτό που είναι ταγμένα να κάνουν [...]. Για να έχει κάποια αξία η αντιπαράθεση μια με γνώση θα πρέπει να σκέφτεται πάνω στα ίδια πράγματα. Όταν λέει ο Π. ότι νοείν και ον είναι είναι ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Για την επανάληψη των εμπειριών η παγίδα της σκέψης είναι η λεπτομέρεια. Θα πρέπει να αρκούν -γιατί όντως αρκούν- 2-3 περιπτώσεις, εμπειρίες για κάτι για να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι αν μη τι άλλο είναι βλαβερές ενεργειακά ώστε να τις αποφεύγουμε. Δε χρειάζεται δηλ. να διυλίζουμε τον κώνωπα για να έχουμε τη γνώση, διότι παρατηρείται ότι με την επανάληψη δήθεν «εμβαθύνουμε» ενώ στην πραγματικότητα εξαντλούμε τον εαυτό μας Ερευνώντας τις λεπτομέρειες, πράγμα που μας οδηγεί δυστυχώς στην ίδια εμπειρία αλλά και στο ίδιο αποτέλεσμα, δεν χρειά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Τόνομά σου της Τύχης Θεά Εδώ που είμαι - Είναι δεμένο Μεκεί που Ήμουν Και που θάμαι - Εκεί Όπου ταξίδευα και πλώρη για κει που έβαλα Πάει καιρός τώρα πολύς Που μόνο στόνειρο τα σημάδια του Τα βλέπω πια Σε Θάλασσα ανοιχτή - Όχι δεν χάθηκα - Ακόμα ταξιδεύω Κι όποιος ακόμα ταξιδεύει Δεν χάνεται Προτού σε γνωστά λιμάνια φτάσει. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Ο τίτλος αλλά και ο ήρωας του βιβλίου αφορά στον ίδιο τον αναγνώστη ως Μάρτυρα της δικιάς του ζωής. Ως τέτοιος καλείται με την εφαρμογή των ίδιων τεχνικών και πρακτικών αυτογνωσίας, αυτοέλεγχου και αυτοπραγμάτωσης που διδάσκονται την ανακεφαλαίωση, τον έλεγχο της συνείδησης, την μαρτυρία, τον έλεγχο της συμπεριφοράς, διαλογισμό, γραφή, ανάγνωση, διαλογισμό περί του θανάτου, το ακούειν με προσοχή, τη σιωπή, να φτάσει στην ίδια γνώση και στα ίδια ή ακόμα πιο βαθειά συμπεράσματα. Το βιβλίο αυτό θέλει να σπρώξει τον αναγνώστη προς το καμαράκι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΑ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ ΜΙΛΑΩ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΧΡΕΟΣ
Αν και το χρέος δεν έχει βέβαια πρόσωπο, έχει το πρόσωπο του καθενός που χρωστά. Κάθε "χρεώστης" το αποδιώχνει από τη σκέψη του και πάντα το βρίσκει μπροστά του, μέσα του, πλάι του. Για να μπορέσει να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, μάλλον θα πρέπει πρώτα να συλλάβει την αφηρημένη του απρόσωπη διάσταση και σημασία του, όχι τόσο την πραγματική. Εκεί είναι που χάνουμε στη μάχη μας μαζί του, γιατί ενώ μας είναι εντελώς αφηρημένο, είναι απολύτως προσωπικό. Και όσο είναι προσωπικό, άλλο τόσο είναι αφηρημένο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο...
Διαβάστε περισσότερα...