ΧΑΛΕΜΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Ο ΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)
«Περπατούσες και άκουγες από παντού: ντάκα-ντουκα, ντάκα-ντουκα...» Στα 1927 μια πλούσια οικογένεια κι ένας τετραπέρατος μηχανικός, πρόσφυγες όλοι τους από την Καππαδοκία, συνεταιρίζονται και φτιάχνουν στη Νέα Ιωνία την Κλωστοϋφαντουργία «Μουταλάσκη». Ο «Ταύρος του Μάντσεστερ» δεν είναι απλά ένα βιβλίο για τη διαδρομή ενός εργοστασίου ή έστω για την εξέλιξη της κλωστοϋφαντουργίας στη χώρα μας. Είναι η ιστορία μισού και πλέον αιώνα μιας πόλης και των ανθρώπων της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)
Στο προσκλητήριο της μνήμης του "παρών" φώναξαν πρόσωπα γνωστά κι αγαπημένα: ο πατέρας Αλέξανδρος, ο μαστρο-Ιάκωβος, ο κύριος Μάκης, ο κύριος Γιώργος, ο γιατρός Κυπριανός, ο ευγενής Ψυχούλης, ο κύριος Πέτρος. Ήρθαν ένας ένας με τη σειρά, ζωντανοί όσο ποτέ, τον χαιρέτησαν κι έφυγαν. Ο "Ταύρος του Μάντσεστερ" δεν είναι απλά ένα βιβλίο για τη διαδρομή ενός εργοστασίου ή έστω για την εξέλιξη της Κλωστοϋφαντουργίας στη χώρα μας. Είναι η ιστορία μισού και πλέον αιώνα της Νέας Ιωνίας και των ανθρώπων της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του β...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ Νο 32730
Ο χάρος έχει πολλούς πια να παίρνει. Δεν προλαβαίνει να πηγαίνει και να έρχεται. Στρώνει και πέφτει δίπλα μας. Στην αρχή αγριευόμαστε. Μα σιγά σιγά συνηθίζουμε την παρουσία του. Πεθαίνουν αβέρτα οι άνθρωποι. Ελεύθερες οι ψυχές τους πετάνε ψηλά, ψάχνοντας διέξοδο. Μα το αμπάρι είναι σφραγισμένο από παντού, δεν βρίσκουν άνοιγμα να φύγουν. Μένουν εγκλωβισμένες και τριγυρνούν ανάμεσά μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΑΝ ΠΟΥΛΙΑ ΤΑ ΤΟΥΦΕΚΑΝ
Ο επικεφαλής του αποσπάσματος, ως είθισται στους μελλοθάνατους, τον είχε ρωτήσει, αν επιθυμούσε να πει κάτι πριν από την εκτέλεση. Κι εκείνος είχε διαλέξει για τα τελευταία λόγια της μικρής ζωής του το "ζήτω η Ελλάδα". Τα φώναξε με όλη τη δύναμή του, για να 'ναι σίγουρος ότι θα χαραχτούν βαθιά μέσα στη ψυχή των ανθρώπων και θα ταξιδέψουν μακριά. Όσο πιο μακριά γίνεται. Η κραυγή του ήταν ακόμα στον αέρα όταν δόθηκε η διαταγή: "Πυρ". Ευθύς τα τουφέκια ξέρασαν φωτιά και μολύβι. Οι σφαίρες χίμηξαν για να ξεσκίσουν τη σάρκα του λιανού κορμιού ...
Διαβάστε περισσότερα...