ΧΙΛΛ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ
Άκουσε και είδε το θάνατο στη φωνή και στα μάτια πήρε μια ευχή και την κρέμασε στο λαιμό του κι έπειτα κι άλλες ευχές στα χέρια στα πόδια Τον παρακάλεσε να σταματήσει το χρόνο να σταματήσει το θάνατο. Δεν μπόρεσε [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΚΕΜΠΕΛΙΑ
Παρόλο που ο Ράτζαπ ήξερε καλά το δρόμο της επιστροφής, είχαμε χαθεί. Κι όμως, ήμαστε χαρούμενοι που συνεχίζαμε να δοκιμάζουμε την αντοχή των ζώων. Άλλωστε τι πιο ωραίο να χάνεσαι μέσα στην έρημο χωρίς φαΐ, χωρίς νερό και το κυριότερο χωρίς κουβέρτες. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τη νύχτα που θα έπεφτε το κρύο. [...] Σιωπούσα. Σκεφτόμουν πως ήμουν μόνο δεκαέξι χρονών. Η φλόγα μέσα μου μόλις είχε ανάψει. Άρχισε να σκοτεινιάζει. Συνεχίσαμε να βαδίζουμε αργά, σιωπηλοί, που και που κοιταζόμασταν. [...] Το σούρουπο στην έρημο κρατάει ώρα πολλή. Έπει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΑΙΚΙ
"Το καΐκι μικρό και ευρύχωρο. Μια αίσθηση πειθαρχημένης ελευθερίας ξεκινάει από τα πόδια, διαπερνάει όλο το σώμα, και καταλήγει στα χέρια, και πιο πέρα η θάλασσα λευκή, μπλε, μαύρη, γαλάζια." [Καβομαλιάς, Μάιος 2020] Τον αντάμωσα τυχαία ένα απόγευμα. Πάνω από δεκαπέντε μέρες είχαν περάσει από τότε που τον είχα δει τελευταία φορά. Τα ρούχα του ήταν βρόμικα και μύριζαν ψαρίλα. - Τι έπαθες, που χάθηκες; - Δουλεύω σε καΐκι. Ψάχνω για πλήρωμα. Θες να 'ρθεις; Έμεινα άφωνος. - Δε θα κάνεις βαριές δουλειές. Μόνο τιμόνι, βάρδια το βράδυ και κανένα...
Διαβάστε περισσότερα...