ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Όλοι αγαπούν τα τραύματά τους
Στα τελειώματα του εμφυλίου, κάπου στο Ιόνιο, ένα μικρό κορίτσι εμφανίζεται ξαφνικά στην πλατεία ενός χωριού. Κανείς δεν γνωρίζει από πού ήρθε, ενώ η ίδια αδυνατεί να τους βοηθήσει, καθώς δεν μπορεί να μιλήσει. Το χωριό την αγκαλιάζει. Της δίνει όνομα, ταυτότητα και οικογένεια. Ωστόσο, το μυστήριο της εμφάνισής της από το πουθενά παραμένει. Χρόνια μετά, στα μέσα της δεκαετίας του '80, επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι οι στροβιλισμοί μεταξύ του κακού και του τυχαίου μπορούν σε μια στιγμή μόνο να σαρώσουν τα λίγα ίχνη που αφήνει το πέρα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
. . .Οι αλλαγές που συντελούνται στον χρόνο εργασίας είναι ακόμη άνισες και σε εξέλιξη. Για τους άνδρες, ο χρόνος της εργασίας τους συνεχίζει να καθορίζει εκείνον που διαθέτουν στις οικογένειές τους. Για τις γυναίκες, το αντίστροφο συνεχίζει να αποτελεί τον κανόνα. Όμως, όσο περισσότερες γυναίκες μπαίνουν στην αμειβόμενη απασχόληση και παραμένουν στη δουλειά μετά τη γέννηση των παιδιών τους, τόσο οι εντάσεις γύρω από την κατανομή και τη διαχείριση του χρόνου θα γίνονται εκρηκτικότερες. Σε αυτήν τη διαδικασία, μοιραία το υπόδειγμα της μερικ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
"...Ντράπηκα και κοίταξα ολόγυρα. Στη μια άκρη της παραλίας ήμασταν εμείς. Μόνοι μας. Στην άλλη, δυο παρέες. Ένα ζευγάρι νεαρών, αδιάκοπα σφιχταγκαλιασμένοι σαν τυλιγμένες κάμπιες και μια οικογένεια μ' ένα παιδί, σκυφτό, που όταν σήκωνε το κεφάλι κοιτούσε τον ουρανό με τον τρόπο που κάποιος αναπολεί μέρη που δεν έχει δει. Εγώ, πάλι, άκουγα δυο παιδιών φωνές, αγόρι και κορίτσι πρέπει να 'τανε, που μιλούσαν κι έπαιζαν γελώντας ζωηρά. Και για μια στιγμή, όταν πήρανε μια γεύση βραχνάδας, νόμιζα ότι ερχόντανε από την κοιλιά μου. Ανασηκώθηκα και...
Διαβάστε περισσότερα...