ΔΗΜΟΥ ΑΚΗΣ

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ (ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Αλμυρός ουρανός Αν αργήσω, κοιμήσου... Σιγά τα αίματα!... Η Σάντρα στο φως Όθων και Ποθούλα Παραστάσεις των έργων του τόμου Κριτικές των έργων του τόμου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝ ΑΡΓΗΣΩ, ΚΟΙΜΗΣΟΥ...
Αυτή εδώ είναι η ιστορία ενός διαμερίσματος που βλέπει σε μια σκηνή ή η ιστορία μιας σκηνής που οδηγεί κατευθείαν σ' ένα διαμέρισμα. Ένοικοι έξι ηθοποιοί αποφασισμένοι ν' αργήσουν μέχρι να ονειρευτούν ότι ερωτεύονται. Όλα τ' άλλα, λόγια και τραγούδια και δρόμοι ανοιχτοί, έστω κι αν τους κοιτάς απ' το παράθυρο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Συνέβη στο Monterey
«Συνέβη στο Monterey» είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού των Mabel Wayne και Billy Rose που τραγούδησε ο Paul Whiteman και η ορχήστρα του το 1930 στην ταινία "Ο βασιλιάς της τζαζ". Τα λόγια μιλάνε για έναν ξαφνικό έρωτα κι έναν απότομο χωρισμό (για ό,τι μιλάνε τα περισσότερα τραγούδια δηλαδή) in old Mexico (για το οποίο δεν μιλάει, απ' όσο ξέρω, κανένα άλλο τραγούδι). Το "It happened in Monterey" έζησε μια δεύτερη ζωή το 1956, όταν το δισκογράφησε ο Frank Sinatra (σχεδόν έναν χρόνο πριν από το διαζύγιό του με την Ava Gardner - τυχαίο;) περιλαμ...
Διαβάστε περισσότερα...

Μονόλογοι (2η έκδοση)
Μια γυναίκα. Εσωτερικό παλιάς κατοικίας. Νύχτα καλοκαιριού. Δεν θα σηκωθώ, συγχωρήστε με. Έχω ξεχάσει πώς είναι να υποδέχεσαι κάποιον. Τις κινήσεις που κάνει, τα λόγια που λέει κανείς σε μια τέτοια περίπτωση. Οι επισκέψεις έχουν χάσει πια κάθε ενδιαφέρον για μένα. Μου θυμίζουν απλώς πως είμαι μόνη για μιαν ακόμα νύχτα. Δεν περιμένω τίποτα απ' τους άλλους. Δική τους πλάνη αν αυτοί ακόμα προσδοκούν κάτι από μένα. Μην το πάρετε προσωπικά αυτό, σας παρακαλώ. Μόνο έτσι μπορώ να σας φερθώ: σα να μην είστε εσείς εδώ. Ή σα να είστε - πράγμα που, β...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
Τι ξέρεις για τους έρωτες; Τις μάχες; Για ανθρώπους που χαθήκανε σε απόκρημνα νερά και σε κρυφές βουνοσειρές μοχθώντας να ενώσουν τις ψηφίδες ενός κόσμου απλησίαστου; Τι ξέρεις για τον τρόπο που δακρύζανε, που άναβαν το κεράκι τους στα πόδια του Αγίου τους παρακαλώντας για μια τούφα ουρανό; Τι ξέρεις για τα πάθη τους, τους στεναγμούς που πνίγανε σκυμμένοι πάνω απ' τη φωτιά ή με τα πόδια βυθισμένα στο χιόνι; Για τα φιλιά τ' αγιάτρευτα, τις σφαίρες που φυλάγανε στις τσέπες τους, τις βιαστικές τους αγκαλιές στις καγκελόπορτες, τις χούφτες ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Ο Άκης Δήμου στις παρυφές του 20ού προς τον 21ο αιώνα ήρθε να προστεθεί στην πολύ αξιόλογη ομάδα των μεταπολεμικών ελλήνων δραματουργών προσφέροντας μια τελείως προσωπική και αναγνωρίσιμη γραφή. Όταν εισήλθε στο στίβο, θα έλεγε κανείς ότι ο μόχθος των προηγούμενων αθλητών της θεατρικής κονίστρας είχαν εξαντλήσει ασκήσεις ύφους, θέματα, γλωσσικό κώδικα, οπτική γωνία, ιδεολογικά και κοινωνιολογικά μορφώματα. Το μεταπολεμικό μας θέατρο καλλιέργησε και το αστικό δράμα και το λαϊκό, το λούμπεν δραματικό και κωμικό θεματολόγιο και την ειρωνική γ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΔΑΣΗ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ
Με αφετηρία ένα επεισόδιο από το μυθιστόρημα "Ο Παλαιός των Ημερών" του Παύλου Μάτεσι, ο Άκης Δήμου ιστορεί τη ζωή στην ορεινή Αρκαδία των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα. Οι τέσσερις ήρωες του έργου, ένας περιφερόμενος θαυματοποιός, ένας χωρικός, η γυναίκα του και ένας πλανόδιος θεατρίνος, διατρέχουν ένα παράφορο τοπίο τριγμών που ακροβατεί ανάμεσα στον Χριστιανισμό και την αρχαιολατρία, αφηγούμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, τους αναβαθμούς και τα στάσιμα της θρησκείας των δαιμονικών θαυμάτων και των "απαγορευμένων" ερώτων. Μυστικισμό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΨΕ ΤΡΩΜΕ ΣΤΗΣ ΙΟΚΑΣΤΗΣ
Ιοκάστη: Αλήθεια Κοσμά, δεν το έχουμε συζητήσει ποτέ: πιστεύεις στη μετεμψύχωση; Κοσμάς: Στην τύχη μου την άτυχη πιστεύω. Ιοκάστη: Ε λοιπόν, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με γοητεύει αυτή η θεωρία. Νομίζω, πρέπει να δοκιμάσω μια αναδρομή στις προηγούμενες ζωές μου. Δια του υπνωτισμού, you know. Πεθαίνω να μάθω τι ήμουν παλιά. Αλλά δεν με πιάνει ο ύπνος. Νύχτες ολόκληρες περιφέρομαι νεγκλιζέ στα δωμάτια. Αδύνατον να υπνωτιστώ, καταλαβαίνεις. Υποψιάζομαι, πάντως, ότι ήμουν γιατρός. Χειρουργός. Κι είχα ανακαλύψει την κύστη κόκκυγος. Ή μοντελ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ
Στη "Νύχτα των μυστικών" ο Άκης Δήμου οργανώνει μια διπλή παγίδα: στη μια πλευρά της εγκλωβίζονται οι ήρωές του, στην άλλη οι ίδιοι οι θεατές του. Φλερτάροντας διακριτικά με την πιραντελλική γραφή, δημιουργεί δύο πεδία δράσης και κρατάει πάντα ανοιχτά τα όρια της μετάβασης από το ένα στο άλλο. Δυο κόσμοι γίνονται ένας, σε μια αναγκαστική συνύπαρξη με αναπόφευκτες συνέπειες. Ο «γήινος» κόσμος συναντά τον κόσμο του τσίρκου και της μαγείας. Οι «αληθινοί» άνθρωποι εισχωρούν στο πεδίο της ζωής των ιδιότυπων προσώπων ενός σύμπαντος που ζει κάτω ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΓΚΩΤΙΕ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΠΟΨΕ
"Η Μαργαρίτα Γκωτιέ ταξιδεύει απόψε" είναι ένα έργο με αφορμή το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά (γιου) "Η κυρία με τις καμέλιες". Μια άσκηση ύφους πάνω στην κλασική φόρμα του αισθηματικού δράματος με όχημα τόσο το ίδιο το έργο του Δουμά, όσο και την πραγματική ερωτική ιστορία του συγγραφέα με τη Μαρί Ντιπλεσί. Ο Αρμάνδος Ντυβάλ, ο πατέρας του, ο κόμης Περεγκό και ο ίδιος ο Δουμάς αφηγούνται - ο καθένας με τον τρόπο του - την ιστορία ενός εμβληματικού έρωτα, καθώς η Μαργαρίτα Γκωτιέ μετράει τις τελευταίες της καμέλιες, προετοιμάζοντας το ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)
ΛΕΑΝΔΡΟΣ: Λεοντιάδης, Κίμων Λεοντιάδης. Χέρια πιθήκου, βλέμμα κουκουβάγιας και περπάτημα ελέφαντα. Τον θυμάμαι καλά. ΠΑΥΛΟΣ: Τώρα δουλεύει μηχανοδηγός στο σιδηρόδρομο, στην καινούρια γραμμή της Κιγκόμα. Ζει με μια Μαροκινή, έχουν μαζί εφτά παιδιά. ΛΕΑΝΔΡΟΣ: Όσα και τα θανάσιμα αμαρτήματα. (Μικρή παύση) Ώστε θυμάται ακόμη τα ψάρια; ΠΑΥΛΟΣ: Ολόκληρα καλάθια, μου λέει, ξέχειλα μέχρι πάνω. Το ψάρεμα μαζί σου φαίνεται πως ήταν γι' αυτόν δοκιμασία. Λες και τα ψάρια σ' αναγνώριζαν κι έρχονταν κατευθείαν στο αγκίστρι σου. (Παύση) Δεν ήξερα ότι είχ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ (ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Το αίμα που μαράθηκε Η νύχτα των μυστικών Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης Αν ακούει το φεγγάρι... Παραστάσεις των έργων του τόμου Κείμενα και κριτικές των έργων του τόμου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΙΑΤΑ
«Αναρωτιέμαι πώς είναι να τα παρατάς όλα ξαφνικά και να φεύγεις. Ξυπνάς ένα πρωί, κοιτάς το ρολόι... ώρα να την κάνω... Και μετά; Τι κάνεις μετά; Φτιάχνεις καφέ, πίνεις... το φλιτζάνι; Το πλένεις το φλιτζάνι όταν τελειώσεις;... Κι ο καφές που έμεινε στο κουτί; Τον πετάς; Μετά έχεις να ντυθείς... Με ποια ρούχα θα φύγεις; Όλα σου τα πουκάμισα είναι άπλυτα. Ύστερα είναι και το άλλο: Αν δεν σ' αρέσει εκεί που θα πας; Αν νοσταλγήσεις τη ζωή που έκανες; Από μακριά μπορεί να μην είναι και τόσο χάλια... Εντάξει, ποτέ δεν ήταν τίποτα σπέσιαλ, αλλά ...
Διαβάστε περισσότερα...

Παράφορα
Μέχρι το Λεμονοδάσος να πάψει να είναι Λεμονοδάσος. Να γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο σφυγμών ανάμεσα σε βίλες, επαύλεις και ξενοδοχεία... Μια αποθήκη αρωμάτων που σαπίζουν... Τα δέντρα να καούν ή να μαραθούν... Να χτιστούν αναχώματα, φράγματα, οχυρά... να εμποδίζουν τη ζωή, να την κρατάνε απέξω, να τη σπρώχνουν όλο και βαθύτερα στο άνυδρο χώμα... Να χτιστούν τα μάτια και τα χέρια μας, το βλέμμα και τα χάδια μας στην πέτρα... Κανένας έρωτας, καμιά επιθυμία, κανένα κορμί, μονάχος του ο καθένας θα νικιέται... Το αίμα θα συνεχίζει να κυλάει β...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΣΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
Ο Γιωργής βρέχεται από μια θάλασσα κι ανεβαίνει ένα βουνό για να στεγνώσει. Αυτή ήταν η εικόνα που καρφώθηκε στην καρδιά μου διαβάζοντας την «Πρώτη αγάπη». Αυτή την εικόνα ακολούθησε πιστά κι ο λόγος του Άκη Δήμου, που ανέλαβε να συνομιλήσει με τον Ιωάννη Κονδυλάκη, παραδίδοντας ένα νέο έργο, το «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα». Η σκηνοθεσία ακολουθεί την υγρή γραμμή της επιθυμίας, το αδύναμο φωτάκι που μεταμορφώνεται μέρα με τη μέρα, λέξη τη λέξη σε μαύρο ήλιο. Σκηνοθετώ ακραία καιρικά φαινόμενα σ' αυτή την παράσταση. Σκηνοθετώ απόκρημνα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
Το Μαζί σου για το τίποτα είναι η ιστορία μιας αποτυχημένης συγγραφικής απόπειρας απ' αυτές που είναι γεμάτα τα ημερολόγια των συγγραφέων. Ταυτόχρονα είναι κι ένα υστερόγραφο σε ένα από τα πιο τρυφερά διηγήματα του Τσέχωφ, προφανώς απελπισμένο και προφανώς αστείο, όπως κι οι ιστορίες του ρώσου συγγραφέα. Ξεκίνησε τυχαία, συνεχίστηκε αποσπασματικά, ολοκληρώθηκε ξαφνικά, σχεδόν ερήμην μου, στο περιθώριο άλλων γραψιμάτων (όχι πάντα πετυχημένων εννοείται). Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πήρε πολύ να το γράψω, μου πήρε όμως πάρα πολύ να το ζήσω. Κ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΑΝ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΙΝΙΓΜΑ
"Ήταν μια Άννα, θα λένε. Μια τυχαία γυναίκα, Κελιστή, περιφρονημένη απ' τον άντρα της. Μίλησε μόνο μια φορά, όταν σε κείνον τέλειωσαν τα λόγια. Μια γυναίκα ήσυχη σαν το ρόδο. Κρυφή σαν αίνιγμα". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΕΝΟ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ
Το έργο του Άκη Δήμου εντάσσεται στις σκληρές μαύρες κωμωδίες του που έχουν έντονη πολιτική και κοινωνική σάτιρα σκεπασμένη προσεκτικά με μια ιστορία φαινομενικά απλή και συνηθισμένη, αστεία και ανάλαφρη, μια ιστορία που εμπεριέχει ταυτόχρονα και μια σειρά απιθανοτήτων τόσο πιθανών να συμβούν, ακριβώς όπως και στη ζωή. Οι ήρωές του είναι σχεδόν σχηματικοί με βαθιά όμως χαραγμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, γεγονός που τους κάνει προσιτούς, συμπαθείς και οικείους, κινούνται μεταξύ ρεαλισμού και σουρεαλισμού, ακροβατούν στα όρια του τραγικού κ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΜΑΡΑΘΗΚΕ
(. . .) Καλοκαίρι. Τελετές. Όχι έξω. Σε ένα μακρόστενο ισόγειο μέσα στο βράχο του Στρέφη. Να κολλάνε τα μάτια τους στα τζάμια οι περαστικοί και να μην μπορούν να δουν. Μη ματιάξουν άλλο τη Βιργινία. Μην κλέψουν τον Νίκο. Μη λερώνουν πια με τις κουβέντες τους τη Λιόλια. Δεν είναι αναπηρικό καροτσάκι, δεν είναι κρεβάτι νοσοκομείου, δεν είναι πένθος. Είναι άρματα θεών σε καρναβάλι. Κρυμμένο. Μόνο οι υγροί λευκοί τοίχοι. Και η ιδιοκτήτρια. Κρυφοκοιτάζει, ρουφάει, θρέφει το πεινασμένο της καρύδι, μη σαπίσει. Έτσι μόνο πληρώνεται το νοίκι. (Ομάδ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΨΕ ΤΡΩΜΕ ΣΤΗΣ ΙΟΚΑΣΤΗΣ
Στο σπίτι της οικογένειας Παπαδάμου, ένα αστικό οροφοδιαμέρισμα του πέμπτου ορόφου, δεν συμβαίνει τίποτα ασυνήθιστο. Ο ερχομός του γιου από το εξωτερικό είναι απλά η αφορμή για ένα οικογενειακό δείπνο, ένα απόγευμα Δευτέρας. Ένα δείπνο που θα κρατήσει μέχρι τα ξημερώματα της Τρίτης και θα διαδραματιστεί σε οκτώ σκηνές στο έργο του Άκη Δήμου «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης». Μια οικογενειακή συνάντηση, ένας υποτιθέμενος φόνος και ένα φάντασμα είναι η πρώτη ύλη της κωμωδίας. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...