ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΑΝΝΑ

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
Όμως αυτό το υπόγειο σε τρομάζει, στις σκοτεινές γωνιές του πίσω από κασόνια, παλιές καρέκλες και σκουριασμένα σιδερικά, κρύβεται εκείνος ο δράκος. Έλα, σου λέει, είμαι ο Θεμιστοκλής, οι καραμέλες γιομίζουν τη χούφτα του. Την πρώτη φορά ξεγελάστηκες, πήγες κοντά του ήταν γλυκός σου χάιδευε τα μαλλιά, ύστερα τους ώμους, πιο κάτω τα πόδια, ύστερα σε κράτησε σφικτά επάνω του, σχεδόν δεν μπόραγες να αναπνεύσεις. Το πρόσωπό του! Εκείνο το πρόσωπο, κατακόκκινο, η ανάσα του βαριά, κάτι σαν μουγκρητό βγαίνει από το στήθος του, κι ύστερα τρέμει, τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΣΠΕΡΜΑ