ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ [Ποιητής]

ΕΚΦΡΑΣΗ - ΕΚΘΕΣΗ Α΄ ΤΑΞΗΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
Το βιβλίο αυτό είναι ένα ολοκληρωμένο βοήθημα για το φιλόλογο και για το μαθητή. Είναι προσαρμοσμένο στην ύλη του νέου αναθεωρημένου σχολικού βιβλίου για την Α' τάξη του ενιαίου λυκείου και περιλαμβάνει: -Τη θεωρία με αναλυτικά σχόλια και παραδείγματα. -Τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις του σχολικού βιβλίου. -Πρόσθετες ασκήσεις για την εμπέδωση της θεωρίας με τις απαντήσεις τους. -Κριτήρια αξιολόγησης με τις απαντήσεις τους, προσαρμοσμένα στις διδακτικές και εξεταστικές απαιτήσεις....
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΝΗΝΕΜΙΑ
Σε πλοίο φάντασμα γεμάτο στοχασμένους λαθρεπιβάτης Φωτεινά μέτωπα λάμπουν στην ομίχλη. Ένα μπλε φόντο, αρυτίδωτο, γαλήνιο Δεν τρίζουν οι αρμοί στο ακύμαντο δεν έχει σιδερά αμόνι για αλυσίδες μπάρκο ελεύθερο ανάλαφρο με αυτοφυή φτερά ταξιδιάρικα. Πόση κάλμα στον ύπνο του ο Αίολος! σαν γαλανά βαλτόνερα ο ωκεανός ίχνος αφρών μόνο καθρέφτισμα αστεριών και οραμάτων. Είναι και κάτι ψυχές ολόλευκες παλιές νυχτερινοί γλάροι ώριμοι ναυτεργάτες του ονείρου. Στη θάλασσα των λογισμών μου ταξιδεύω! Γύρω μου νερό και αντανάκλαση πόθων μέσα μου δάσος, β...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΣΤΕΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΑΣΤΕΡΟΓΡΑΜΜΑ: Φεύγω Σ' αφήνω τον μισό εαυτό μου κι ένα χαρτί περιστέρι ακέραιο. Φεύγω, για της τρυφεράδας το θέρετρο καλεσμένος των άδοξων της αγάπης. Αναριγούν οι φυλακισμένες λέξεις που δεν άκουσες με των ματιών σου την ακοή. Νύχτα εικοσιτετράωρη! Πριν φτάσει στους ουρανούς το αίμα μου εγκαταστάθηκε η ψυχή μου. Ασώματος ξενυχτώ όπου κοιμάσαι, στεφανωμένος με τον οίστρο του πράσινου. Φεύγω ασήμαντρος φρεσκοκομμένος αρχαίου καημού. Πριν ξυπνήσεις στα σπλάχνα μου σε ντύνω κι ένας ολόφρεσκος κλοπιμαίος υάκινθος στο προσκεφάλι από μένα δικ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΘΡΥΜΜΑΤΙΣΤΟΙ ΚΟΣΜΟΙ
Φύτρωσε η χαρά στα πληγωμένα της λύπης λιβάδια. Να σωπάσει δεν λέει του χόρτου ο ύμνος στην άνοιξη κι εκείνο το νερό που έκλαιγε στον κατήφορο δεν μπορεί κι αυτό να σωπάσει, καθώς του αλετριού η κόψη ξέθαψε τη θαμμένη πολιτεία τον αθρυμμάτιστου κόσμου που θάφτηκε μέρα σκοτεινή χωρίς ανατέλλοντα ήλιο. Φιγούρες παράξενες σαν αγάπες απλήγωτες προβάλλουν κι άλλες στης λήθης τούς χαμένους ορίζοντες ν' ακροβατούν σε τόξα ουράνια και στο απειροελάχιστο των καιρών ζητούμενο... Εσείς, που στο μαύρο του πένθους ντυμένοι του μάρμαρου τη λευκότ...
Διαβάστε περισσότερα...