ΦΩΤΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΜΟΡΦΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
Όλες αυτές οι εργασίες δεν είναι σελίδες βιογραφικές, κριτικές ή αξιολογικές. Αποτελούν περισσότερο, προϊόντα ερεθισμού από την επαφή με το έργο και τη ζωή των σπουδαίων νεοελλήνων. Μεγάλα και ανεξάντλητα θέματα, όπως της Ελευθερίας, της εθνικής μνήμης, της διάρκειας, της φθοράς και του μέλλοντος, του διχασμού και της ενότητας, της σύνθεσης Έργων και Λόγου, του εκσυγχρονισμού και της οπισθοδρόμησης, της προόδου και της «προοδευτικότητας» της Ελλάδος και της Ευρώπης, του πολιτιστικού ιδεώδους και της πολλαπλότητας, της ιδεολογικής στράτευση...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εναρκτήρια διάλεξη που δόθηκε από τον υπογράφοντα στα 1977, στην Κομοτηνή, με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για τα Ελευθέρια της Θράκης (7 - 14 Μαΐου). Οι παρακάτω σελίδες δεν διεκδικούν ούτε απόλυτη πρωτοτυπία ούτε βαθειές γνώσεις φιλοσοφίας. Το υπόβαθρό τους το αρύσθηκα από ποικίλα διαβάσματα ή από ενθυμήματα των όσων είχα διαβάσει. Κατέγραψα μάλλον τα ερεθίσματα που δημιουργεί το ακριτικό περιβάλλον της Θράκης και τα ιδιότυπα προβλήματα της Ροδόπης (Κομοτηνής). (Απόσπασμα από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΕΚΤΡΟΠΕΣ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ
Συγκεντρώσαμε στον μικρό αυτό τόμο ορισμένα κείμενα, άλλα ανέκδοτα, άλλα δημοσιευμένα στο περιοδικό ελευθερίας και γλώσσας "Ευθύνη". Ο τίτλος του βιβλίου "Οι εκτροπές της κουλτούρας" αποδίδει τον προβληματισμό για την ενότητα και την πολλαπλότητά της. Ειδικά τώρα, που έπεσαν πολλά ιδεολογικά συρματοπλέγματα, και ξεπεράστηκαν πολλά χαρακώματα. Η συμβολή στην αέναη δημιουργία της είναι υπόθεση όλων μας, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς "μονοπώλια". (Από τον πρόλογο της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΠΟΛΙΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Κύριο χαρακτηριστικό του στοχασμού του Παναγιώτη Φωτέα είναι το πολιτικό μήνυμα. Έχει έναν άλλο τρόπο γραφής και έκφρασης που ανταποκρίνεται στο σκοπό για τον οποίο γράφει. Και ο σκοπός αυτός είναι να εγείρει, να προβληματίσει, να αφυπνίσει. Οι πηγές του φευγαλέα αναφέρονται, αλλά η σκέψη του είναι στέρεα δομημένη στα φιλοσοφικά ρεύματα, τις γνώσεις του δικαίου, της ιστορίας και της πολιτικής, που διαμόρφωσαν την επιστημονική του ταυτότητα. (...) Η γραφή του είναι περισσότερο λογοτεχνική. Η γλώσσα του χωρίς επιτηδεύσεις σε συγκλονίζει. Σ'...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΒΟΗ
"Ο μικρός τάφος": Έμενε εκεί απείραχτος, ο μικρός τάφος, όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο. Είχε γύρω κάγκελλα από ξύλο και στην γωνιά εκείνη της φθοράς, φύτρωναν, ανάλογα με την εποχή, όλων των ειδών τα αγριολούλουδα. Οι πιο κόκκινες παπαρούνες έβγαιναν στο βαθούλωμα, όπου κάτω ακριβώς είχε αποτεθεί, νεκρό, το μικρό σώμα. Με τον καιρό, εκεί που έσκαψαν, το χώμα είχε βουλιάξει, και στο λακκάκι εκείνο εύρισκε τρόπο να θριαμβεύει η άνοιξη. Τον θυμάμαι καλά τον τάφο του μεγάλου μου αδελφού. Τον πήρε ο κοκκύτης δεκατεσσάρων μηνών, ενώ η μάν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΛΕΣ ΦΩΝΕΣ
Το βιβλίο αυτό, αναπόσπαστο από την εικονογράφηση της κ. Έλλης Σολομωνίδου-Μπαλάνου, απευθύνεται σε όλους. Και στην πρώτη μου συλλογή παιδικών ποιημάτων, με τον τίτλο "Σαν τα παιδιά", ήθελα να δώσω τη διαχρονική αποστολή της παιδικής ποίησης, η οποία οφείλει να απευθύνεται διαμέσου των μικρών και στους μεγάλους. Είναι χιλιοειπωμένο ότι όλοι μέσα μας έχουμε ένα παιδί και ότι η καταφυγή στην αθωότητά του μας σώζει. Η θεματογραφία μου εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό του ξυπνήματος των αναμνήσεων και της επαφής με το φωτεινότερο ίσως κομμάτι της ζωή...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΡΑΒΔΟΣΚΟΠΟΙ
"Γεωλογικό στρώμα πρώτο": Όταν καμιά φορά ανθίζουν ως και οι πέτρες, μάλλον για μια έκρηξη πρόκειται. Οι χυμοί προσπαθούν να τρυπήσουν φλοιούς και στρώματα που καταπιέζουν την διαμαρτυρία τους. Η άνοιξη είναι μια έκρηξη. Η δύναμή της δεν μπορεί να κρατηθεί και σπάζει βίαια τη γη. Διαμαρτύρεται με λουλούδια. Όταν λοιπόν ολόκληρες πλαγιές έπαιρναν σε κείνα τα μέρη τα πιο σύνθετα χρώματα, όπου δέσποζαν το κίτρινο και το βιολετί, είχες την εντύπωση ότι λουλούδιζαν οι βράχοι. Ο Αη-Σίδερης, το χαλκόχρωμο βουνό πάνω απ' τα Τσέρια, (τόνομά του θάλ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Όσο πιο πίσω τραβηχτεί η νευρά του τόξου, τόσο πιο μακριά εξακοντίζεται το βέλος του. Η ένταση του ανθρώπου να ζήσει τον χρόνο, ταιριάζει ίσως μ' αυτή την εικόνα που μεταφορικά συνδυάζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αναδεικνύοντάς τη σε συμπαγή ενότητα. Η ίδια όμως εικόνα περιέχει και ένα άλλο συμβολισμό: Δεν υπάρχει χρόνος, αν δεν βιώνεται εντατικά. Η ένταση αυτή, δεν έχει καμμιά, βεβαίως, σχέση με την φονική συνάρτηση ανθρώπου και χρόνου που η τρέχουσα καθημερινή ορολογία έχει ονομάσει χωρίς σαφή προσδιορισμό, άγχος. [...] (Από το...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

ΤΑ ΜΗΝΑΙΑ

ΤΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ - ΔΟΚΙΜΗ ΜΕΤΑΔΟΚΙΜΙΟΥ