ΦΩΤΙΑΔΟΥ-ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ ΓΙΩΤΑ

ΦΩΣ ΚΑΙ ΗΛΙΟΣ Η ΖΩΗ ΜΑΣ
Η πάπια και ο πάπιος μετά από ένα πολύ κουραστικό ταξίδι βρίσκουν έναν νέο τόπο να εγκατασταθούν που είναι έτσι ακριβώς όπως τον ονειρευόντουσαν. Η φιλόξενη ιτιά τους χαρίζει απλόχερα τον ίσκιο της και το γάργαρο ποταμάκι που κυλάει ήρεμα διασχίζοντας το καταπράσινο λιβάδι τους υπόσχεται με το τραγούδι του μέρες ευτυχίας. Θα τα καταφέρουν άραγε να μείνουν σ' αυτό το καταπληκτικό μέρος και να δημιουργήσουν εκεί το νέο τους σπιτικό; Πάντως η κότα και ο κόκορας, οι νέοι τους φίλοι, είναι πολύ πρόθυμοι να τους βοηθήσουν. (Από την παρουσίαση στ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΕΙ, ΣΤΗΝ ΚΟΡΦΗ ΤΗΣ ΣΧΙΖΑΣ
Εκεί, στην κορφή της Σχίζας, που είναι κοντά στο πεδίο βολής της Πολεμικής Αεροπορίας, τα παιδιά των γύρω περιοχών, βλέποντας την αρνητική επίδραση του πολέμου -έστω και ψεύτικου- τόσο στα ίδια όσο και στη φύση, θέλουν να διώξουν τα αεροπλάνα και να επιστρέφει η χαρά, η ηρεμία και η ισορροπία στο νησί. Αποφασίζουν λοιπόν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους αντιδρώντας με τον δικό τους μοναδικό τρόπο: οργανώνουν μια γιορτή υπέρ της Ειρήνης, "του πιο μεγάλου ιδανικού, του πιο μεγάλου αγαθού για την ανθρωπότητα", όπως τους λέει ο δάσκαλός ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΒΛΑΧΟΙ
Από τα βλαχοχώρια της Πίνδου έρχονταν οικογένειες και στήνονταν στα βουνά του Βέρμιου. Περνούσαν τ' αδιάβατα μονοπάτια κι έκαναν τα καλύβια τους, άλλες στο Σέλι με τις πολλές πηγές και το κρύο νερό και άλλες στο Ξερολίβαδο, στη Ντόλιανη, στη Βέροια, στη Νάουσα και στα χωριά του κάμπου. Πριν από την επανάσταση της Νάουσας το 1882 δεν υπήρχαν πολλοί Βλάχοι στην περιφέρεια του νομού Ημαθίας. Στην Ήπειρο ανθούσαν από αιώνες τα βλαχοχώρια, στο Μέτσοβο, στη Σαμαρίνα, την Αβδέλλα, το Περιβόλι, τη Σμίξη, τη Βαθούσα. Και το διακριτικό τους γνώρισμα...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΙΡΛΩΦ'Σ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝ
Ενούντσαν, επενούτσαν και 'κ' επόρεσαν να βρίκ'νε άκραν. Τ' ομμάτια 'τουν επρέσταν ασ' σα δάκρα, εσασίρεψαν, επαλαλώθαν. Ατότε εσ'κώθεν η νύφε και είπεν ατ'ς: «Εγώ θα φεύω κι άλλο 'κί θα ελέπετέ με. Εσείν μη στεναχωρεύκεσνε, καίεται το ψόπο μ'». Επήρεν ατότε, άχαρος η νύφε, έναν χάλκενον ραβδίν, χάλκενα ποστάλια κ' έναν τσουβάλ' γομάτον παξιμδόπα κ' εχπάστεν. Επέρεν τη στράταν και πάει. Από κάποτε σ'κών' τα χέρα 'τ'ς σον ουρανόν και παρακαλεί: «Θεέ μ', δος με δύναμην, τσίξον με, καν'νάν κακόν 'κ' εποίκα». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

ΚΡΑ ΚΡΑ

ΑΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ , ΤΟ ΓΑΛΑ ΦΕΡΕ

ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑΚΙΑ ΑΝΤΑΜΑ

ΜΕ Τ' ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΙΑ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ