ΦΟΥΣΤΑΛΙΕΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

ΑΣΑΛΕΥΤΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
[...] Βιαζόταν να κλειδώσει την κεντρική πύλη. Αφού βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε ψυχή εκεί γύρω, έβγαλε μια άλλη, μια ασημένια σφυρίχτρα από την αριστερή του τσέπη και άρχισε να σφυρίζει δυνατά. Ήταν το σύνθημα. Από τους παιδικούς τάφους ακούστηκε φασαρία, φωνές και γέλια. Ένα ένα τα παιδιά, σήκωναν τα καπάκια από τα φέρετρα και αφού τέντωναν τα ποδαράκια τους για να ξεμουδιάσουν, έβγαιναν με ένα σάλτο και έτρεχαν να παίξουν με τα καινούργια τους παιχνίδια. Τα μικρότερα παιδιά και τα βρέφη που δεν περπατούσαν ακόμα, τσίριζαν από ανυπομονησία ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΔΟΣ ΕΛΙΓΜΩΝ
[Έτσι καθώς έπεφτα αργά αργά από την ταράτσα -μύθος πως η πτώση είναι αστραπιαία-, είχα την ευκαιρία να δω από ψηλά τη γειτονιά και τους ενοίκους, αυτούς για τους οποίους ποτέ ως τώρα δεν είχα καν ενδιαφερθεί. Στο ρετιρέ, που νόμιζα πως ήταν από χρόνια ακατοίκητο, είδα μια γάτα κι ένα καναρίνι να κυνηγιούνται μες στις σκόνες. Δεν πρόλαβα να δω πολλά, μα δεν νομίζω πως η γάτα ήταν πεινασμένη. Ακριβώς στον αποκάτω όροφο είχαν απλωμένα ρούχα κατά μήκος στα σκοινιά, μα δεν τα λέρωσα, ούτε τα μπέρδεψα, πέρασα ανάμεσά τους με δεξιότητα διάσημης ...
Διαβάστε περισσότερα...