ΦΡΑΓΚΕΣΚΑΚΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ
Κι αν ξαφνικά ξεσπάσει βροχή και καταιγίδα, τυφώνας, άγριο κύμα φοβερό, κι όλα τα πάρει, μην απελπίζεσαι. Κάτι ακριβό μένει και το κρατάς καλά. Ποτέ δε φεύγει, μένει μαζί σου, σου κάνει συντροφιά. Κι αν θέλεις με κάποιον να το μοιραστείς, όχι δε θα σου πει. Θα πάει, θα γυρίσει και... μ' αυτά που θα σου φέρει εσύ θα ξαφνιαστείς. Μια ιστορία για την παιδική ηλικία, τόπο θαλπωρής και ονείρου. Τόπο που όλοι κουβαλούμε, γνώριμο τόπο, που μας καλεί να σταθούμε σε μιαν άκρη του και να ατενίσουμε τον κόσμο. Να τον χαλάσουμε ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΟΡΤΑΝΣΙΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
Γιορτινό χειμωνιάτικο βράδυ και η ντροπαλή κυρία Αριάδνη, που κάποτε ήταν δασκάλα κι είχε όλα του κόσμου τα παιδιά αλλά τώρα ζει μόνη με τη γάτα της και τα βιβλία της, συναντά στην αυλή της κοινής τους κατοικίας τη μικρή Φερστέ. Ποια είναι η Φερστέ και γιατί μένει στο υπόγειο; Γιατί οι γονείς της έχουν λυπημένα μάτια και πώς βρέθηκαν εδώ; Ποιο είναι το μυστικό της κυρίας Αριάδνης και ποιο το μυστικό της Φερστέ; Ποιος φυλάει τα μυστικά τους; Και... γίνονται ποτέ τα όνειρα αλήθεια; Μια ιστορία για τη χαρά της φιλίας και της συνύπαρξης. Για τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ
ΠΩΣ ΠΙΣΤΕΨΑ ΣΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που το πρωτοείδα, που μου φανερώθηκε. Τα γεγονότα συνέβησαν όλα μαζί σε μια συγκεκριμένη εποχή και σ' έναν συγκεκριμένο τόπο. Ήταν τέτοια η δύναμή τους, το ίχνος τους πάνω μου, που με ακολουθούσαν ολοζώντανα για πολύ καιρό. Αναρωτιόμουν συνέχεια: "Μα είναι αλήθεια; Τα έζησα;". Ναι, σίγουρα τα έζησα. Είχα και αποδείξεις. Μια τρυπημένη πέτρα ελαφριά σαν πούπουλο, ένα κόκαλο ελέφαντα στην άμμο, ένα όστρακο στο βουνό, ο κίτρινος αέρας που έβαψε τα βιβλία μου, η πεταλίδα που κόλλησε ...
Διαβάστε περισσότερα...

Το ποδήλατό του
Ο Χασμ ζει στην πόλη του τη Χάφερ με τους γονείς, την αδελφή του τη Λενίς και το αγαπημένο του ποδήλατο. Το καβαλά και τρέχει κάθε μέρα στους δρόμους και στα σοκάκια, κάνει ορθοπεταλιά στις ανηφοριές, κατεβαίνει χωρίς πετάλι τις απότομες πλαγιές. Καμιά φορά παίρνει μαζί του και τη Λενίς. Φτάνουν στην εξοχή. Γυρνώντας σταματούν στην πλατεία και τρώνε παγωτό με σαντιγί. Μέχρι που μια μέρα. . . Μια ιστορία για ένα αγόρι και το ποδήλατό του. Όταν ξεσπάει ο πόλεμος στην πόλη τους και αναγκάζονται να φύγουν μακριά, το αγόρι θα κάνει τα πάντα γι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΡΑΛΑ, Η ΜΑΝΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ
Ποιος έφερε στον κόσμο τα παραμύθια; Μια γυναίκα τα 'φερε, η πιο παλιά του κόσμου. Που τα 'δωσε η γυναίκα; Σ' ένα κορίτσι τα 'δωσε, που έσπασε τον πάγο. Και το κορίτσι; Στους τέσσερις ανέμους, για να τα ταξιδέψουν. Κι οι άνεμοι; Σ' ένα πουλί τα έδωσαν, σ' αυτό που κάθεται στον ώμο σου... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΑΝ ΨΕΜΑΤΑ
«Γυρεύω ένα σπιτάκι με αναμμένο τζάκι. Γυρεύω ένα περιβόλι με δέντρα καρπερά. Στην άκρη του περιβολιού, είναι μια μηλιά. Από κάτω χτενίζεται μια όμορφη γυναίκα. Τα μαλλιά της είναι χρυσά, τα μήλα είναι κόκκινα. Η γυναίκα μού δίνει ένα μήλο. Πάρε...!» Η μοναξιά, τα όνειρα, η επιθυμία. Ένα καράβι, τρία νησιά, το ταξίδι. Χρυσά μαλλιά, κόκκινα μήλα, η αγάπη... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Το αγόρι που γύρευε τις μυρωδιές
Ένα κορίτσι, η Φιφιλιφυλίτσα. Είναι όμορφη πολύ, τα ρούχα της μοσχοβολούν κι όταν τ' απλώνει στο μπαλκόνι, το μοσχοβόλημα απλώνεται παντού και μαζεύεται ο κόσμος ζαλισμένος. Ένα αγόρι που μαγεύεται όταν την αντικρίζει, αλλά πώς να της το πει, που δεν μπορεί τίποτα να μυρίσει; θα ξεκινήσει ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι. Με μια βάρκα και δυο κουπιά. Δε θα κουραστεί να ψάχνει, να σταματά και πάλι από την αρχή: «Πάω να βρω τις μυρωδιές, να τις μυρίσω, κι όποτε γυρίσω.» Μια ιστορία για το μακρύ ταξίδι της ενηλικίωσης και για τα δώρα της αγάπης. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ
Ακολουθώντας τη λέξη που την προσκαλεί, η Νεφέλη κάνει μια υπόγεια εκδρομή γεμάτη περιπέτεια, παιχνίδια, μουσική. Με το μετρό μάς ξεναγεί στης Αθήνας την υπόγεια γκαλερί. Γιατί η τέχνη δεν είναι μόνο πάνω, μπορεί να βρίσκεται και κάτω από τη γη. Μια μελωδική ιστορία και μια πρόσκληση σε 19 "στάσεις για δράση" με το μετρό. Η Νεφέλη, ο Στέργιος κι η μικρή μέλισσα μοιράζονται μαζί μας γνώσεις, κέφι, απορίες και υλικά, για να δημιουργήσουμε τον δικό μας υπόγειο κόσμο της τέχνης. Παρατηρούμε, μαθαίνουμε, παίζουμε. Μικροί και μεγάλοι ανακαλύπτου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ;
Μέσα στη βιβλιοθήκη η κυρία Συμέλη και τα παιδιά παίζουν το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού. Ψάχνουν την καρδιά του σχολείου. Ψάχνοντας θα βρεθούν μπροστά σε απροσδόκητες συναντήσεις, σε κρυμμένα μυστικά, σε πράγματα μαγικά... Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη μαγικά... Το παιχνίδι τους δεν έχει τέλος. Η καρδιά του σχολείου όμως ακόμα να φανεί. Να το πάρει το ποτάμι; Ένα βιβλίο για το θαυμαστό κόσμο της βιβλιοθήκης και το παιχνίδι της ανάγνωσης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Αν έπρεπε να διακρίνουμε και να ξεχωρίσουμε μία έγνοι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΜΠΕΡ ΦΑΜΠΕΡ ΒΓΕ!
Γιατί οι άνθρωποι στις τρεις πολιτείες δεν ακούνε ιστορίες; Το αγόρι γιατί φορά τα σιδερένια του παπούτσια; Ο κύριος Παύλος, παραπέρα, τι πουλά; Οι αγοραστές γιατί κάνουν ουρές μες στην αυλή του; Και η άνοιξη γιατί φέτος δε φάνηκε στην άκρη του χειμώνα; Τι είναι αυτό που δεν το έχουν και το βρίσκουν, το 'χουν, το χάνουν και το ξαναβρίσκουν; Αυτό που όλα τα γυρίζει, τα κάνει αλλιώς; Αμπέρ φάμπερ βγε Τρεις ιστορίες για τις λέξεις που λιώνουν τους πάγους για να συναντηθούμε με την άνοιξη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΤΑΓΜΑ - ΚΑΤ
ΣΥΝΤΑΓΜΑ - ΚΑΤ. Ο οδηγός, με αφορμή έναν άστεγο, έναν "βρωμύλο" όπως τον αποκαλεί, που μπαίνει στο λεωφορείο ενώ αυτός κάνει τα πάντα για να τον εμποδίσει, ξεδιπλώνει έναν λόγο παραληρηματικό, σκληρό, κοινότοπο, φοβικό. Έξω, η έρημη, παρακμάζουσα πόλη σιωπηλά τον ακολουθεί. Κάθε στάση γίνεται πεδίο για νέο παραλήρημα. Επιβάτες, περαστικοί, μουσεία, έργα τέχνης, νοσοκομεία, αθλητικά κέντρα, κινηματογράφοι κι ό, τι άλλο βλέπουν τα μάτια του μπαίνουν στο στόχαστρό του. Μέσα από ελάχιστες χαραματιές μας αφήνει να δούμε τραυματικά ίχνη, πτυχές ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΙΑΝΕΙΣ ΧΩΜΑ
Πρώτα είδα το αγόρι. Τα πρωινά καθόταν στο πεζούλι, κάτω από τη σκιά της κληματαριάς, και περίμενε. Μόνο και βουβό. Εκείνη έφτανε πάντα αργά το μεσημέρι. Έβαζε δυο πιάτα στο τραπέζι κι έτρωγαν αντικριστά. Μετά, μια μέρα είδα το ποδήλατο. Το λάδωνε, το γυάλιζε, το κρατούσε από το τιμόνι και το κοιτούσε. Άστραφταν τα μάτια του. Ανέβαινε στη σέλα κι έκανε πως το οδηγούσε. Αργότερα άρχισε τις βόλτες στο τετράγωνο. Όλη την ώρα. Μπορεί και να ξεμάκραινε λίγο. Κάποια στιγμή δεν κρατήθηκα. Φώναξα δυνατά: "Πώς σε λένε;" "Γκεζίμ Πρέντσε", μου απάντη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΟΣΝΑ ΚΑΙ... ΜΟΖΑΜΕΛ
Ζούσε κάποτε σε μια μακρινή πολιτεία της Ανατολής, πολύβουη και πυκνοκατοικημένη, ένα κορίτσι που το 'λέγαν Ρόσνα, δηλαδή φως. Η Ρόσνα ήταν ένα κορίτσι ξεχωριστό. Είχε κάτι που δεν το 'χε κανένας άλλος σ' ολόκληρο τον κόσμο. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...