ΦΡΑΓΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

J' ADOUBE
Ένα ανύποπτο τηλεφώνημα βάζει σε λειτουργία μία ολόκληρη παρτίδα σκάκι. Ο νικητής θα αποκτήσει πρόσβαση σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του κόσμου. Η πρώτη κίνηση στέλνει τη Χριστιάνα στο Παρίσι, στην πόλη όπου ζει η παγκοσμίου φήμης ζωγράφος και φίλη της Σοφία Δελούδη. Κάτω από ελαιογραφίες, κρυπτογραφημένες πάνω στους καμβάδες, βρίσκονται οι εξισώσεις που αποκαλύπτουν μία ανεξάντλητη πηγή ενέργειας και μία μυθική δύναμη που μπορεί να κινήσει όλον τον πλανήτη, αλλά και να μετατραπεί σε ένα τρομακτικό υπερόπλο. Το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΛΟΙΣΒΟΣ ΣΥΝΝΕΦΩΝ
Κάποιοι μύθοι είναι καλό να παραμένουν ως έχουν απαρασάλευτοι στο μεγαλείο της αυταπάρνησής τους. Ο Χριστός να μη γίνει ποτέ μεγαλέμπορος στην Ιερουσαλήμ συνδαιτημόνας χιλίαρχων και του Ποντίου Πιλάτου. Ο Καρλ Μαρξ να μη γίνει ποτέ εργοστασιάρχης σε μονάδα επεξεργασίας χάλυβα στο βόρειο Λονδίνο. Ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι να μη γίνει ποτέ γηραιός καθεστωτικός ποιητής στην μπρεζνιεφική εποχή της στασιμότητας. Ο Τσε Γκεβάρα να μη γίνει ποτέ κοιλαράς μεγαλογιατρός στις αστικές συνοικίες του Μπουένος Άιρες. Οι μύθοι δελεάζουνε τα πλήθη οι απομυθο...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ
Το είδωλο ενός ανθρώπου ξεριζώνεται μέσα από τον καθρέφτη και εμφανίζεται μπρος του. Το πλασματικό είδωλο, το άλλο εγώ, το επιθυμητό, το ιδανικά πλασμένο. Το παράδοξο ξενίζει αλλά γίνεται αποδεκτό ως φυσιολογικό, όμως το είδωλο, που ξεκινάει να γνωρίζει την ζωή, θέλει περισσότερα, γίνεται άπληστο και θέλει να αποκτήσει με κάθε κόστος την θέση του στην πραγματικότητα. Ένας έρωτας όμως έρχεται να ανατρέψει την ιστορία, όλα ξαφνικά αλλάζουν, οι χαρακτήρες, οι άνθρωποι, η ιστορία. Η διεκδίκηση της ζωής, αυτής που σαν δώρο μας έχει δοθεί, γίνετ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΛΑΙΟΠΩΛΕΙΟ ΑΣΜΑΤΩΝ
"Παλαιοπωλείο": Πέρασα βερνίκι όλες μου τις μνήμες κόλλησα με γόμα όλες τις ρωγμές πήρα τα σκαρπέλα, πήρα και τις λίμες κι έχω αφήσ' απ' έξω όλες τις πομπές. Παλαιοπωλείο είν' οι μνήμες μας καλογυαλισμένες μέσα στη ψυχή έχουν μέσα φόδρα απ' τις λύπες μας μα και για σφραγίδα άλλην εποχή. Έχω συντηρήσει τόσες αναμνήσεις έχω βάλει λάδια κι άλλα υλικά έχω αποβάλει τόσες αντιρρήσεις έβγαλα τη σκόνη κι άλλα περιττά. Έβαψα μ' ασβέστη θύμησες ποικίλες έβγαλα τα χόρτα τα πειρατικά άνοιξα με φόρα της καρδιάς τις πύλες κι άφησα να φέγγουν τα...
Διαβάστε περισσότερα...