ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ
Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στα οκτώ του χρόνια είχε δει για πρώτη φορά έναν νεκρό, που θεωρούσε πως ήταν καλός του φίλος. Ο νεκρός δεν είχε όνομα, είχε όμως ένα προσωνύμιο: Όλοι τον έλεγαν "βοσκό" και ήταν αυτός που τον έκανε ν' αγαπήσει τη φύση. Η μνήμη του οκτάχρονου Φεδερίκο είχε συγκροτήσει την μορφή του πενηνταπεντάχρονου πεθαμένου φίλου, αλλά και τις αλλοιώσεις που είχε υποστεί λίγες μόλις ώρες μετά την αποχώρησή του από τον κόσμο. Αργότερα, όταν θα φέρει στον νου του αυτή την αλλοιωμένη απ' τον θάνατο μορφή, θα θυμηθεί πως είχε αποστρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΚΑΔΑΚΕΣ 1929
Ο Σαλβαδόρ Νταλί προσκαλεί στο εξοχικό του στο Καδακές κορυφαίους διανοούμενους και καλλιτέχνες της εποχής. Πολλοί ανταποκρίνονται, με πρώτους τον Πολ Ελυάρ και τον Ρενε Μαγκρίτ, που συνοδεύονταν από τις συζύγους τους. Στη συντροφιά προστίθενται αργότερα ο Χουάν Μιρό, ο Λουίς Μπουνιουέλ και ο Καμίλ Γκομάν. Ένα καλοκαίρι καθοριστικό τόσο για την τέχνη όσο και για τη ζωή του Νταλί, καθώς, πέρα από τη μύησή του στον σουρεαλισμό, εκεί στο Καδακές γεννήθηκε το μεγάλο ειδύλλιο μεταξύ του Νταλί και της Γκαλά, συντρόφου του Ελυάρ. "Στο κάτω κάτω τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Πρωί! Το πρώτο μήνυμα: τ' ορνίδι νάτο! λάλησε. Κι απτίς καρδιές ροδίνισε το φως. Η νύχτα πάει. Σαν πέπλο αχνό το σύννεφο στους ουρανούς εκύλησε μαύρο και πίσω ολόχαρη η αυγούλα ροδοσκάει... Του ήλιου το φως δε φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα. Μα θα φανεί. Αδέρφια μου, το ρόδισμα θα δούμε μόνο της αυγής, που ξέφυγε από τα νέφη τα μουντά. Μονάχα Αυγή. Του ήλιου το φως εμείς δε θα χαρούμε; [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...