ΓΙΑΝΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

MINDLAD
"Αφήστε να σας αφηγηθώ πώς έγιναν όλα. Χώρισαν την κοινωνία σε δύο όχθες, μία για την ελίτ και μία για τους φτωχούς και εξαθλιωμένους. Το όπιο αυτού του λαού υπήρξε η Mindland, μια απέραντη διαδικτυακή πολιτεία. Όχι σαν εκείνες που γνωρίζετε εσείς. Ξεχάστε το Facebook και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σ' αυτήν, καθένας από μας, κρυμμένος πίσω από ένα προφίλ, μπορούσε με τον εξοπλισμό του να τρέξει, να περπατήσει, να συναναστραφεί, να διασκεδάσει, να συνευρεθεί μέσα στον εικονικό της παράδεισο, ανάμεσα σε άλλα προφίλ χρηστών, που πο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΝΟΗ
Τέλη του 1916 ήτανε που έφτασα στη Σμύρνη να βρω μια καλύτερη τύχη. Όσα ακολούθησαν από κει κι ύστερα δύσκολα τα χωρά ο νους. Λέω, τα 'ζησα; Κι όμως τα 'ζησα... Το τέλος του Μεγάλου Πολέμου της Ευρώπης, το όραμα του Βενιζέλου, τις εθνικές μας προσδοκίες, αλλά και τα συμφέροντα, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τον άσβεστο διχασμό και την καταστροφή. Πολέμησα, έζησα τον έρωτα, πλήγωσα, αγάπησα. Το ριζικό σου όμως θα το διαβαίνει πάντα η τύχη; Κι η αγάπη; Θα σε περιμένει για πάντα; Δεν είναι γραμμένα εδώ μέσα μονάχα όσα είδα, μα είναι κρυμμένη κι η ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΥΒΟΣ ΤΟΥ ΡΟΥΜΠΙΚ
Ο Τζίμης άνθρωπος της νύχτας. Η δικηγόρος Βίκη Βερεντζή. Η τρανς Βανέσα. Ο αστυνόμος Κορκολάτος. Ο πολιτικός Δημοσθένης Ριζόπουλος. Ο επιχειρηματίας Καμαρανίδης. Πρόσωπα που με περίεργο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους στα όρια δύο διαφορετικών κόσμων: της νομιμότητας και της παρανομίας. Πληρωμένες δολοφονίες, διαφθορά, χρηματισμοί σε έναν μονίμως άλυτο κύβο του Ρούμπικ και κάπου στη μέση, η επιθυμία για παραίτηση, για μία φυσιολογική ζωή, έτσι όπως καθένας την ορίζει. Μία σκοτεινή πόλη άγραφων κανόνων σε ένα νουάρ μυθιστόρημα. (Από την παρουσ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΘΙΑΣΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΜΑΛΤΕ
Μα μου φαίνεται θέλεις να σου πω για την κατοχή... Ξέρεις πως ήτανε για μας τις γυναίκες τότε; Ένα κακό όνειρο, μια εποχή που δεν άφηνε ούτε ένα ξεροκόμματο ευτυχίας να περισσέψει. Άμα αρπάξεις από τα χέρια του ανθρώπου τα χρειαζούμενα για να ζει, τότε τον κάνεις δυστυχισμένο. Μονάχα που κι η δυστυχία έχει τα όριά της, μια αρχή κι ένα τέλος. Μπορεί όχι για όλους, θα μου πεις. Ναι, κάποιοι δε βγαίνουνε ποτέ από αυτήν. Μα είναι τέτοιο πλάσμα ο άνθρωπος, που και σε μια τρύπα στη γης να τον παραχώσουνε, θα βρει, άμα το θέλει, το άνοιγμα που αχ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΡΙΟ
Τους ένωνε η άχρονη ξαναγέννηση της πρώτης αγάπης κι έπαιρναν όρκους στο όνομά της. Ένα βράδυ του φθινοπώρου, αγκαλιασμένοι φιλήθηκαν στη μέση της κεντρικής πλατείας της πόλης, κάτω από μια σφοδρή νεροποντή, που έκανε τους περαστικούς να σκορπίσουν βιαστικά προς διάφορες κατευθύνσεις. Ήταν τόσο ραγδαία η βροχή, που έσταζε από τα πιγούνια και τις βλεφαρίδες τους. Μα εκείνοι την ένιωθαν σύμμαχο, πως η φύση όλη ήταν με το μέρος τους. Όπως εκείνες οι φεγγαράδες, όταν περνούσαν αγκαλιασμένοι κάτω από τα εκατομμύρια αστέρια που θαμποπαίζανε. Σαν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΝΟΗ
Τέλη του 1916 ήτανε που έφτασα στη Σμύρνη να βρω μια καλύτερη τύχη. Όσα ακολούθησαν από κει κι ύστερα δύσκολα τα χωρά ο νους. Λέω, τα 'ζησα; Κι όμως τα 'ζησα... Το τέλος του Μεγάλου Πολέμου της Ευρώπης, το όραμα του Βενιζέλου, τις εθνικές μας προσδοκίες, αλλά και τα συμφέροντα, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τον άσβεστο διχασμό και την καταστροφή. Πολέμησα, έζησα τον έρωτα, πλήγωσα, αγάπησα. Το ριζικό σου όμως θα το διαβαίνει πάντα η τύχη; Κι η αγάπη; Θα σε περιμένει για πάντα; Δεν είναι γραμμένα εδώ μέσα μονάχα όσα είδα, μα είναι κρυμμένη κι η ...
Διαβάστε περισσότερα...