ΓΚΙΤΖΙΟΣ ΧΑΡ. ΓΙΩΡΓΙΟΣ

ΤΟ ΤΑΜΑ
Τώρα πια με τα παράθυρα και τις πόρτες ορθάνοιχτες, έρημο κελλί, η αυγή δεν περιμένει. . . τώρα μπαίνει μέσα ανενόχλητα. Όμως δε βρίσκει τους μοναχούς γονατιστούς με το κομποσχοίνι στο χέρι να προσεύχονται. Μόνο πάνω στους τοίχους και στον τρούλο σου, σιωπηλό παρεκκλήσι, δείχνει πως το φεγγάρι είχε αφήσει τη χρυσόσκονη τής ολονύχτιας λειτουργίας σου, που την έψαλλαν τα τριζόνια και τη φώτιζαν οι πυγολαμπίδες. Μες στο συνωστισμό της μυριανθισμένης άνοιξης, ω έρημο κελλί, με τις δυο παλιωμένες καλύβες σου, αγκαλιά με το παρεκκλήσι, στέκεσα...
Διαβάστε περισσότερα...