ΓΚΟΝΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ πού μπορούσα να ρωτάω. "Άκουγα όμως. Κράταγα. Σημάδευα. "Έδενα. -"Πώς κοιμήθηκες απόψε; Τί Ύπνο είχες;" -" Της Αδριανουπόλεως!" Δεν καταλάβαινα. Αυτός έφυγε. Ήταν μάταιο να ρωτήσω όλους τους άλλους. Εδώ δεν κατάλαβαν τόσα και τόσα... Από τότε τη λέξη την είχα χείλη μου. "Όχι πόλη, όχι χώρα, όχι χάρτη, όχι πατρίδα. Πατέρα, αγρύπνια. Ρωτούσα, ζήλευα, μάλωνα, μάτωνα, κλότσαγα, έστηνα αυτί σαν το ζώο, έψαχνα, έσκαβα, ίδρωνα, έσκαζα. Δούλεψα, ταξίδεψα στον Βορρά. Ήρθα πιο κοντά. "Όχι στον τόπο, όχι στην πύλη, όχι στην πό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΦΤΑ ΛΕΥΚΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ
Διηγήματα, μικρές ιστορίες που γράφτηκαν την περίοδο 2012-2017 ανάμεσα σε Βορρά και Νότο. Ιστορίες που γράφτηκαν με το μολύβι και τη γομολάστιχα. Με το σφυγμό τους. Με το ρυθμό της καρδιάς ενός ναυτικού, ενός νομάδα που μετακινείται διαρκώς με το μικρό του κοπάδι, ψάχνοντας το χόρτο του. Ιστορίες που γράφτηκαν κυρίως σε αίθουσες αναμονής αεροπλάνων, λεωφορείων και τρένων. Κι αν όχι όλες, οι περισσότερες κρύβουν ζηλότυπα στις αποσκευές τους το εισιτήριο της οριστικής επιστροφής. Μιας επιστροφής που διαρκώς αναβάλλεται. Εφτά λευκά πουκάμισα....
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΑΚΑ
Οι εφτά ιστορίες του βιβλίου ταξιδεύουν στον ίδιο τόπο, τον περιγράφουν αλλά δεν τον κατονομάζουν. Περιηγούνται στο χώρο της μνήμης καθώς αυτή αρχίζει να εξασθενεί, να χάνεται σχεδόν, και έτσι αναγκάζεται ο αφηγητής τους να χτίζει πάνω στα χαλάσματα και τα συντρίμμια των παλιών πραγματικών γεγονότων, να επινοεί φανταστικές ιστορίες σαν αντιστάθισμα αυτής της απώλειας. Με τα παλιά υλικά προσπαθεί να φτιάξει νέες ιστορίες, αλλά το ξάφνιασμά του είναι μεγάλο όταν πάνω σε αυτά που έχει επινοήσει σκοντάφτουν όλα εκείνα που έχουν συμβεί και αδυν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
[...] Όμως τα πορτοκάλια της Παλαιάς Επιδαύρου είναι τα νοστιμότερα. Δεν είναι σφιχτά, η φλούδα τους δε θέλει το μαχαίρι. Το χέρι, το δάχτυλο κυλάει εύκολα στη σάρκα τους, τα καθαρίζει, τα ξεκουμπώνει, είναι γλυκά. Γλυκό πορτοκαλιού. Είναι το μανταρίνι που μεγάλωσε και έγινε πορτοκάλι. Είναι η μοναχοκόρη του παλαιού αγροτικού ιατρού της Επιδαύρου που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει. Λένε, και το πιστεύω, πιστέψτε το και εσείς -τίποτε δεν κοστίζει- πως μόνο στη Σικελία, στην " Ύβλα " την Ηραία, μόνο εκεί τα πορτοκάλια είναι ίδια με αυτά της Παλαιά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
"Τόσο θαυμάσια θέα, τόση ποικιλία φυτών, απ' όλα τα σημεία της γης μου στέλνουν φυτά. Από την Κίνα, τις Ινδίες, τη Συρία, την Αφρική, την Αγγλία". (Από επιστολή της βασίλισσας Αμαλίας, 8 Ιουνίου 1850) ΠΡΩΤΟΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ διακοσμητικού πρασίνου της Νεότερης Ελλάδας, επίσημα χαρακτηρισμένος ως ιστορικός τόπος. Ένα "μάτι του κυκλώνα" στο κέντρο της Αθήνας: Αυτό το σημείο νηνεμίας που τριγυρίζεται από τη μνήμη, την ιστορία, την ένταση της πόλης και των ανθρώπων της. Εκεί όπου η ζωή ησυχάζει, χωρίς να ησυχάζει ποτέ. Γύρω απ' τα σιντριβάνι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Το νέο ποιητικό βιβλίο του Θοδωρή Γκόνη περιλαμβάνει 42 τραγούδια πέντε ποιητικών συλλογών. Αυτά των συλλογών Αγρινίου, Προς Εμμαούς και Καρόλου Ντηλ και Τσιμισκή είναι ανέκδοτα. Τα της Καρόλου Ντηλ και Τσιμισκή έχουν μελοποιηθεί από τον Γ. Ανδρέου. Εκείνα της συλλογής Το Μελτεμάκι έχουν μελοποιηθεί από τον Νίκο Ξυδάκη, ενώ τα της συλλογής Ο Μικρός μου αδελφός από τους Νίκο Ξυδάκη, Παντελή Θαλασσινό, Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, Γ. Σπάθη και Ορφέα Περίδη. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΥΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Περιληπτική και απλοποιημένη εκδοχή του θαυμαστού "Μυθιστορήματος", του αφηγήματος για τον Αλέξανδρο που αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο από τους λαούς της Οικουμένης για παραπάνω από είκοσι αιώνες και μεταφράστηκε σε τόσες γλώσσες όσες μόνον η Βίβλος, η λαϊκότροπη Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου, το μικρό βιβλιαράκι που έβρεχε με τα δάκρυά του ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης της Επανάστασης, ήταν από τον 18ο μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα το πιο αγαπημένο ανάγνωσμα των Ρωμιών που "γίνονταν" και πάλι Έλληνες. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Απόσπασμα: "Το λευκό το κυπαρίσσι η κρυφή πηγή είν' του χάροντα η βρύση η παντοτινή Όσο κι αν διψά η ψυχή σου δροσερό νερό μην το σβήνεις το κορμί σου στο ποτάμι αυτό Όσο καίγεσαι και θέλεις φως και ξαστεριά μην αλλάζεις τη φωτιά σου με τη λησμονιά Το λευκό το κυπαρίσσι η κρυφή πηγή είν' του χάροντα η βρύση η παντοτινή"....
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ
"Ο πόνος ο μεγάλος είναι πάντα βουβός σε χωματένιο δρόμο πηγαίνει μοναχός ο πόνος ο μεγάλος τα μαύρα του μαλλιά τα λούζει, τα χτενίζει μέσα στην ερημιά Μια ασημένια λεύκα και μια βελανιδιά του στρώνουν το κρεβάτι του ανάβουνε φωτιά Ο πόνος ο μεγάλος πριν σκύψει για νερό θολώνει το ποτάμι μη δει τον ουρανό μη δει, και του ξεφύγει ο αναστεναγμός άρχοντας είναι ο πόνος που ντύθηκε φτωχός"...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΗΛ ΚΑΙ ΤΣΙΜΙΣΚΗ
Οκτώ γυναίκες, οκτώ πρόσωπα-πορτρέτα, καθένα με τη δική του ιστορία. Με άξονα τα τραγούδια-πορτρέτα οκτώ γυναίκες ηθοποιοί αφηγούνται τις ιστορίες αυτών των προσώπων. Εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αλλά με ένα κοινό λευκό σημείο, που επιθυμεί να γίνει τραγούδι. Η Άννα η Δαλασσηνή, η Ζωή η Πορφυρογέννητη, η Κασσιανή, η Κλεόπα Μαλατέστα, η Δούκισσα της Πλακεντίας, η θεία Σοφούλα Κωνσταντινιά-Σαραντανού, η μητέρα μου -η μητέρα του καθενός- κι ένα κορίτσι στους δρόμους έρχονται κρατώντας στα χέρια τους ένα ποτήρι νερό, την ιστορία τους, και ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΞΗΡΑΣ
Περίμεναν έξω από το παραλιακό καφενείο να έρθει το καΐκι να τον πάρει. Ήταν βουνίσιοι. Η μάνα του, η αδελφή του κι αυτός. Είχε δικαστεί ισόβια. Η φυλακή ήταν στη θάλασσα. Βραχονήσι. Κάστρο βενετσιάνικο. Φραγκόσυκο. Δυο χωροφύλακες δεξιά και αριστερά του. Φορούσε το ρούχο του το καλό. Αυτό πού θα έβαζε στον γάμο του. Ρούχο της μάνας και της αδελφής. Και το χρυσάφι του. Χάραζε όταν ήρθε το καΐκι να τον πάρει. Δεν πρόλαβαν να πουν πολλά, να φιληθούν. Μόνο δυο λέξεις σε άλλη γλώσσα: "του φάλτουρα ντ' τάτ". Τον πήραν. Τον είδαν να πηδά μέσα στ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΣ ΔΕΡΒΙΣΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Απόσπασμα: "Το μέλι φέρνω των γκρεμών της πέτρας τη σιωπή εκοίμησα τις μέλισσες με τη δική σου ευχή Όνειρο μες στον ύπνο τους και αναφιλητό έσταξες και σε μάζεψα μέλι, κερί λευκό Των βράχων φέρνω την ηχώ του λύκου τη φωνή της άμμου το τριαντάφυλλο της στάχτης το φιλί Όνειρο μες στον ύπνο τους και αναφιλητό έσταξες και σε μάζεψα μέλι, κερί λευκό". "[...] έχει κανείς την ευκαιρία να αποκτήσει ένα μικρό βιβλίο γεμάτο υπονοούμενη μουσική και αληθινά ξέχυλο από τις περιπέτειες μιας τέχνης ταυτόχρονα χαμηλόφωνης και πρωτότυπης, ταυτόχρονα παραδ...
Διαβάστε περισσότερα...