ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΖΗΤΩ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Το θεατρικό έργο "Ζήτω ο άνθρωπος" πραγματεύεται όλα αυτά τα προβλήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Το δίκαιο και το άδικο, το σκοτάδι και το φως, το Θείο και την Πίστη, την αγάπη και τον έρωτα, τη μουσική και τη δημιουργία, αλλά και τον ξεπεσμό της ανθρωπότητας και της Ελλάδας. Ένας λίβελος, αλλά και ένας ύμνος για τον άνθρωπο, μέσα από τη σύγκρουση και τη σύνθεση των απόψεων, από τις τέσσερις αυτές ιστορικές προσωπικότητες που τόσο αγαπά ο συγγραφέας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΕΚΡΟ ΦΙΛΙ
Διάβηκες τις κρύες πηγές του Αχέροντα έδωσες την ύστατη μάχη, αλλά νικήθηκες. Πίστεψες στους ανθρώπους, τι μέγα λάθος! Προσδοκείς μία μάταιη Ανάσταση! Ω! Γλυκό μου δείλι, απρόσμενη Ανατολή κοίτα πίσω και δες το έργο σου το κήρυγμά σου ανενεργό, οι παραβολές σου κούφιες η μόνη σου ανταμοιβή ένα νεκρό φιλί! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΕΙΣ ΕΥΧΕΣ
Στη μεταπολίτευση, με την Ελλάδα ακόμα ρημαγμένη από τις πολιτικές διαφορές αλλά και τις κοινωνικές ανισότητες, τρεις φίλοι-ήρωες της καθημερινής ζωής κάνουν όνειρα-διαβατήρια για ένα καλύτερο μέλλον, τα οποία όμως χάνονται και σβήνουν αργά όσο οι ανθρώπινες σχέσεις δείχνουν τη διαστρεβλωμένη τους αντανάκλαση στον κόσμο που ζουν. Στις Τρεις ευχές του Κώστα Γραμματικόπουλου, όλοι βγαίνουν από τον δρόμο τους και όλοι πρέπει να ξανά φτιάξουν τη ζωή τους. Να τη δομήσουν και να την ξανά χάσουν σε συνεχόμενο στρόβιλο από συναισθήματα και χαοτικέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΛΙΕΒΙΝ
Ο Μουσόργκσκι απομακρύνθηκε από την κόρη του, πήγε στο πιάνο και άρχισε να παίζει ένα βαλς του Στράους. Οι καβαλιέροι επέλεξαν τις ντάμες τους και στροβιλίστηκαν στον μελωδικό ρυθμό του βαλς. Όλη η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά από ζευγάρια. Ο Ολιέβιν δεν έχασε ευκαιρία, πήγε στη Σόνια που τον είχε προσέξει το προηγούμενο χρονικό διάστημα, υποκλίθηκε και της ζήτησε να χορέψουν. Αυτή δέχθηκε και του έδωσε το δεξί της χέρι, με ένα αστραφτερό χαμόγελο. Άρχισαν να χορεύουν. Ήταν στιβαρός, ευθυτενής, πανέμορφος, με μακριές φαβορίτες και μικρό μούσι,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΑ ΤΑ ΠΩ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
Μια συγκινητική νουβέλα που διαβάζεται απνευστί. Πυκνή γραφή, γοργές εναλλαγές, σαφείς περιγραφές. Θα μπορούσε να είναι μια αληθινή ιστορία, θα μπορούσε να είναι μια παραβολή ή μια διήγηση με επιμύθιο ανοιχτό σε πολλές ερμηνείες. Παρακολουθούμε τη διαδρομή ενσωμάτωσης ενός μικρού πρόσφυγα στον ελλαδικό χώρο, στην ελληνική παιδεία, όπου ο συγγραφέας εστιάζει στα κυριότερα επεισόδια-σταθμούς μέχρι τον τελικό του, συγκλονιστικό, προορισμό. Και δεν φειδόμαστε στην αποκάλυψη της τραγικής κατάληξης, δεδομένου ότι την προαναγγέλλει και ο συγγραφέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΑΠΟΚΛΗΡΟΙ
Η Φρύνη ήταν μια άδολη ψυχή και μια ευαίσθητη καρδιά. Είχε όλη τη δροσιά των νιάτων και της ομορφιάς της. Παράδοξο για μια νέα, συνδύαζε την αθωότητα με την ωριμότητα. Είχε μια έμφυτη ευγένεια που την έκανε ακαταμάχητη, χωρίς να προσπαθεί διόλου. Η ανέλπιστη αυτή σμίξη της ευγένειας με την αθωότητα, την έκανε ένα τέλειο πλάσμα. Αυτό που γοήτευε αφάνταστα τον Ιάσονα στη Φρύνη, ήταν η αφέλειά της. Ήταν τόσο αθώα. Είχε βαθύ και στοχαστικό βλέμμα όταν της μιλούσε και αυτό την μάγευε. Ο λόγος του ήταν χειμαρρώδης και η φωνή του βαθιά και μπάσα....
Διαβάστε περισσότερα...