HOFMANNSTHAL HUGO VON

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΟΡΔΟΥ ΤΣΑΝΤΟΣ
Η "Επιστολή του Λόρδου Τσάντος", που χρονολογείται στα 1902, συνιστά το βαθμό μηδέν όχι της γραφής, αλλά της ποιητικής του Χόφμαννσταλ είναι ένα μανιφέστο της διάλυσης της ομιλίας και του ναυαγίου του εγώ μέσα στο άτακτο και συγκεχυμένο ρεύμα των πραγμάτων που η γλώσσα δεν μπορεί πλέον να κατονομάσει ούτε να δαμάσει μ' αυτή την έννοια το συγκεκριμένο αφήγημα είναι η ευφυής καταγγελία μιας παραδειγματικής συνθήκης του 20ου αιώνα. Ο πρωταγωνιστής εγκαταλείπει την κλίση του και το επάγγελμα του συγγραφέα, διότι καμία λέξη δεν του φαίνεται ι...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΣΚΙΑ
Η αυτοκράτειρα ρίγησε. Ήξερε: Ήταν η σκιά της ξένης γυναίκας, που της είχε κατακυρωθεί. Τα χέρια της σκιάς υψώθηκαν προς το μέρος της με τις παλάμες ανεστραμμένες, ήταν η χειρονομία του σκλάβου, που παραδίδεται ολοκληρωτικά, για ζωή και θάνατο. Το γονατισμένο ον ριγούσε σαν τρεμόφυλλη λεύκα και η αυτοκράτειρα έτρεμε κι εκείνη μέχρι τα μύχια της ψυχής της. Οι δύο παλάμες έσμιξαν, επάνω τους αναπαυόταν μια στρογγυλή κούπα με χρυσό νερό. Η σκιά, υψώνοντας ακόμη περισσότερο τα μπράτσα της, πρόσφερε τρέμοντας στην αυτοκράτειρα το νάμα και μαζί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΛΕΚΤΡΑ

ΠΑΡΑΜΥΘΙ 672ης ΝΥΧΤΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ
Από τη γωνία που στεκόταν το τρίτο άλογο δεν ερχόταν παρά νεκρική σιγή ήταν ένα μεγάλο ζώο με χαμηλωμένο το κεφάλι σαν να κοιμόταν, όμως ήταν ξύπνιο. Είχε ξεχαστεί τρώγοντας, όπως θα μπορούσε να είχε ξεχαστεί βαδίζοντας καταπάνω σ' έναν τοίχο ή μέσα στο νερό ή και ακόμη στον άδειο αέρα. Ζούσε αλλά η ζωή του είχε εντελώς χαθεί σαν μια πέτρα που είναι βυθισμένη στη λίμνη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΠΠΟΤΗΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ, ΔΙΑΒΟΛΟΣ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗ Να μας σπαράζουνε ορμάνε τα πελάγη Να μας πλακώσει παίρνει ο βράχος την κατηφοριά Τ' αγριοπούλια έρχονται κιόλας να μας πάρουν Επάνω στα φτερά τους τα γερά. Αλλά ετούτη η γη που απλώνει κάτωθέ μας Είν' όλο λίμνες άχρονες, οπού δε σταματάνε Να καθρεφτίζονται -αιώνια- καρποί. Στη χλοερή την ύπαιθρο προβάλλει Με μαρμαρένιο μέτωπο κι αχείλι μια πηγή Κι ένα αεράκι πράο παίρνει να φυσάει. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στο ύψος του Αποσπερίτη έλαμπε αθέατος πίσω από σκοτεινά βουνά ο Παρνασσός, και εκεί, στην πλαγιά - οι Δελφοί. Στη θέση της ιερής πόλεως, κάτω από το ναό του θεού, υπάρχει σήμερα ένας χιλιόχρονος ελαιώνας, και ανάμεσα στους κορμούς των δέντρων διάσπαρτα συντρίμμια από κίονες. Όμως αυτά τα χιλιόχρονα δέντρα, παρά την ηλικία τους, είναι πολύ νέα, δεν φτάνουν μέχρι το παρελθόν, δεν έχουν προλάβει να δουν τους Δελφούς και τον Οίκο του Θεού. Το βλέμμα βυθίζεται στις εκατονταετίες τους, σαν σε πηγάδι, και σε ονειρώδη βάθη χαμηλότερα απλώνεται το...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΔΡΕΑΣ
- Ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα; Γιατί να το διαβάσω; - Γιατί θα το διάβαζες αν ήταν ολόκληρο; - Θα είχε ενδιαφέρον. Θα καταλάβαινα τι φαντάστηκε ο συγγραφέας. - Και να σου πως ότι μπορείς να νιώσεις ότι στέκεις κοντά στον πρωταγωνιστή και τον παρακολουθείς, ενώ η αφήγηση κυλά, τρέχει, σαν να θέλει ο αφηγητής να προλάβει να σου τα πει όλα; Ότι μπορεί ακόμη και να ξεχάσεις ότι υπάρχει αφηγητής, γιατί είναι σα να βλέπει ο ίδιο τη δράση, ή το "όνειρο μέσα στο όνειρο"; Κι ακόμη περισσότερο μπορείς να μπεις στο νου του συγγραφέα μέσα από ένα σύνολο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ANDREAS
This novel from the great Austrian poet, dramatist, essayist and librettist, Hugo von Hoffmansthal Andreas is a fascinating insight into the work of this renowned author. Andreas is an unfinished and posthumously-published novel of violence and naivety, pathos and melancholy. Set in the eighteenth century, it tells the story of a young Viennese aristocrat who intends to travel alone to Venice as the first stage of his 'Grand Tour';. On his journey, he acquires an unsavoury servant who unleashes a trail of destruction and violence, which ta...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΛΕΚΤΡΑ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΛΟΡΔΟΥ ΤΣΑΝΤΟΣ