ΚΑΡΓΑ ΜΑΡΩ

ΑΧΓΙΑΤ ΑΝΧΑΡ
Αχγιάτ Ανχάρ θα πει ζωές ποτάμια Άνθρωποι περήφανοι όπως η Φωτεινή, που ξέρουν να κάνουν το δηλητήριο της ζωής φάρμακο, άνθρωποι θυμόσοφοι όπως η Άννα και η Φρόσω, που αποδεικνύουν την αγάπη στα δύσκολα, άνθρωποι συνετοί και δίκαιοι όπως ο Αριστείδης ή υπερόπτες και μισάνθρωποι όπως ο Αντώνης και η Στέλλα είναι μονάχα μερικοί από τους χαρακτήρες που οι ζωές τους, μικρά ξεχωριστά ποτάμια, κυλούν ορμητικά σε πάθη, έρωτες, πλάνες, δεινά, προσδοκίες, συγκρούσεις, μέσα στη δίνη ιστορικών και πολιτικών γεγονότων στα τέλη του 19ου αιώνα, με σταθ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ
«Εδώ δεν είναι ούτε αι Αθήναι, ούτε η Σμύρνη, πόσο μάλλον η Λήμνος, μάνα. Είναι η Αλεξάνδρεια. Πα να πει κάτι σαν το Παρίσι κι ακόμα παραπάνω...» 1898, Αλεξάνδρεια της Belle Epoque και της βρετανικής Κατοχής. Πόλη της ευμάρειας και της αφθονίας, πόλη της ανθηρής ελληνικής παροικίας στην ακμή του αλεξανδρινού Ελληνισμού αλλά και της ασυδοσίας των ευπόρων και του ξεπεσμού της. Πόλη των εστέτ και των μποέμ, αλλά και πόλη των Μπαρμπερίνων και των αραπομαχαλάδων με τα λερά σοκάκια και τα δυσώνυμα χαμαιτυπεία, εκεί όπου κατέληγαν συνήθως οι καλο...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΗΠΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
"Η ζωή στην Αθήνα είναι δύσκολη για μας. Ο τόπος, οι άνθρωποι, όλα... Εδώ χαρακτηριζόμαστε άλλοτε ως "τα φαλιμέντα της Αλεξανδρείας" κι άλλοτε ως "αραπόσποροι", Νινέτα μου. Συχνά, σκεφτόμαστε με τον άντρα μου να επιστρέψουμε... Τελικά η πρώτη και μοναδική πατρίδα μας είναι η Αίγυπτος." Μάιος 1967· Η Νινέτα Σάνδη επιστρέφει από το Παρίσι στην Αλεξάνδρεια. Είναι σαράντα τεσσάρων ετών. Έξι χρόνια μετά τις εθνικοποιήσεις του Νάσερ, η πόλη έχει περιέλθει σχεδόν εξ ολοκλήρου στα χέρια των Αράβων και ελάχιστα θυμίζει την Αλεξάνδρεια όπου μεγάλωσε...
Διαβάστε περισσότερα...