ΚΑΣΔΑΓΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

Διονύσης Σαββόπουλος
Τρέχει στις φλέβες μου σαν αίμα το "Βρώμικο ψωμί". Και στις αρτηρίες μου επίσης. Ήμουν μόλις δεκατεσσάρων όταν άκουσα για πρώτη φορά τον Σαββόπουλο στο Κύτταρο. Νοέμβριος του '72, δικτατορία. Παρουσίαζε ζωντανά το "Βρώμικο ψωμί". Ήμασταν μάρτυρες ενός τοκετού. Ο δίσκος κυκλοφόρησε δυο μήνες αργότερα. Ποτέ δεν μου πέρασε απ' το μυαλό ότι το βρώμικο ψωμί συμβόλιζε τον θάνατο, όπως έχει ισχυριστεί ο Σαββόπουλος. Για μένα βρώμικο ψωμί ήταν ένας τρόπος να βλέπεις αλλιώς τον κόσμο γύρω σου. Ένας κωδικός, ένα παρασύνθημα. Και μια κραυγή διαμαρτυρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟΙ
Όλοι μας έχουμε κάποτε σκεφτεί τι θα επιλέγαμε να κάνουμε αν μας ειδοποιούσαν ότι απομένουν σαράντα οκτώ ώρες μέχρι να καταστραφεί ο πλανήτης. Το μενού συνήθως περιλαμβάνει σεξ, μεγάλες σπατάλες και ασωτίες, αγαπημένες μουσικές και γεύσεις, ποικίλες ακραίες πράξεις, αποχαιρετισμό αγαπημένων προσώπων, σεξ και πάλι σεξ. Σίγουρα το μενού δεν περιλαμβάνει αυτό το συνεχές μίρι μίρι, την κλάψα και τη μιζέρια, τις ενοχές και την ενοχοποίηση των πάντων, την εθιστική παρακολούθηση καταστροφολογικών δελτίων ειδήσεων και την επιβλαβή ανάγνωση απαισιό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΛΥΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ
Στέκομαι στην Πύλη να πω δυο τελευταίες κουβέντες στον αλφαμίτη. Σαν καρεδάκια παλιομοδίτικου φιλμ περνάνε σε μια στιγμή απ' το μυαλό μου η Κόρινθος, η Θήβα, η Βέροια, το Μεγάλο Πεύκο. Η ταινία δεν είναι έγχρωμη. Δεν είναι καν ασπρόμαυρη. Πράσινα και χακί χρώματα σε μαύρο φόντο. Ο φαιοπράσινος εφιάλτης τελειώνει. Σφίγγω στην τσέπη με εμπιστοσύνη την αστυνομική ταυτότητα και το απολυτήριο. Φανταστείτε το σε βυσσινί χρώμα με ροζ ανταύγειες, μοβ πουά και έξαλλες φωτογραφίες. Κάνω δυο εναέριες τούμπες και αφήνω το στρατόπεδο πίσω μου. ΑΠΟΛΥΟΜΑ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΓΑΜΩΤΟ ΕΝΟΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ
Είμαι ένας παναθηναϊκός που δεν του φτάνει να είναι παναθηναϊκός - θέλει να είναι με πολιτικά ορθό τρόπο. Είμαι ένας βάζελος που δεν του φτάνει να μισεί τον Ολυμπιακό - απαιτεί από τον εαυτό του να τον μισεί για τους σωστούς ιδεολογικά λόγους. Είμαι ένας τρελαμένος οπαδός που ελπίζει στη νίκη μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα της λήξης ή να ηχήσει η σειρήνα της γραμματείας. (. . .) Είμαι ένας βάζελος που δεν τον πολυνοιάζει επειδή η ομάδα έκανε τόσα χρόνια να το σηκώσει, αρκεί που είναι πράσινη, που πάει καλά στην Ευρώπη (ε, που έχει και το μπ...
Διαβάστε περισσότερα...

1983 (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
«Ο γέρος μου με έδιωξε απ' το σπίτι την επομένη των εικοστών γενεθλίων μου. Κούρνιαξα κι εγώ στην κατάληψη της σχολής μου, για να στεγάσω μαζί με τις προσδοκίες ενός ολόκληρου κινήματος και το δικό μου σαρκίο. Τα μεγάφωνα ξερνούσαν συνθήματα ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα, θειάφι και αδρεναλίνη. Από μακριά ακούγονταν σειρήνες περιπολικών, για λόγους άσχετους με την περίσταση. Σύρθηκα με κόπο προς το κυλικείο. Κανονικά δεν θα 'πρεπε να ομιλώ τοιουτοτρόπως, υποτίθεται ότι οι αγωνιστές δεν σέρνονται στους διαδρόμους. Εγώ πάντως σερνόμουν. Μπορε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΠΛΙΤ!
"Δεν περιμένω να ζήσω απ' το καζίνο - φιλοδοξία μου είναι να μη χάνω ή να χάνω λίγα, να κρατηθώ στο παιχνίδι όσο γίνεται περισσότερο. Απώτερη φιλοδοξία μου είναι να τινάξω κάποτε την μπάνκα στον αέρα. Στο μεταξύ, βιοπορίζομαι χάρη σε μια σύμβαση αορίστου χρόνου με την αθηναϊκή απογευματινή εφημερίδα "Ο Ασύρματος". Κάποια άλλη μέρα θα σας εξηγήσω πώς έχω μοιράσει τα φύλλα ώστε να πληρώνομαι μεν από το λογιστήριο της εφημερίδας, αλλά να συχνάζω περισσότερο στο ταμείο του καζίνου. Η βασική ιδέα είναι ότι η εφημερίδα πληρώνει κάθε πρώτη του μη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑ
Ντετέκτιβ και τζογαδόροι, δόκιμοι επιχειρηματίες, κουρσάροι νέου τύπου και διαρρήκτες της πεντάρας. Κορίτσια με ασημένια μάτια και παλιές ανασφάλειες. Κι ακόμα, ο θόρυβος της μπίλιας που γυρνάει ανελέητα. Όταν η τύχη φλερτάρει με την απόγνωση, τότε οι ιστορίες κοινωνικής φαντασίας γίνονται νουάρ. Ο συγγραφέας, άλλωστε, ομολογεί ευθέως τις προθέσεις του: "Είμαι παιδί του Ραίημοντ Τσάντλερ. Γράφω σε πρώτο πρόσωπο προσπαθώντας εναγωνίως να επικοινωνήσω με απροσδιόριστα φαντάσματα. Λέγονται και αναγνώστες. Καμιά φορά γράφω και στο τρίτο πρόσωπ...
Διαβάστε περισσότερα...

1983 (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
«Ο γέρος μου με έδιωξε απ' το σπίτι την επομένη των εικοστών γενεθλίων μου. Κούρνιαξα κι εγώ στην κατάληψη της σχολής μου, για να στεγάσω μαζί με τις προσδοκίες ενός ολόκληρου κινήματος και το δικό μου σαρκίο. Τα μεγάφωνα ξερνούσαν συνθήματα ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα, θειάφι και αδρεναλίνη. Από μακριά ακούγονταν σειρήνες περιπολικών, για λόγους άσχετους με την περίσταση. Σύρθηκα με κόπο προς το κυλικείο. Κανονικά δεν θα 'πρεπε να ομιλώ τοιουτοτρόπως, υποτίθεται ότι οι αγωνιστές δεν σέρνονται στους διαδρόμους. Εγώ πάντως σερνόμουν. Μπορε...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ Ο ΛΥΚΟΣ
«Οι μεγάλοι, λοιπόν, σκέφτονται και εκφράζονται συχνά με τρόπους μη ορθολογικούς. Τους λες εσύ πώς να λύσουν το πρόβλημά τους αλλά εκείνοι μονάχα φωνάζουν, γκρινιάζουν ή απλώς κάθονται άπρακτοι και περιμένουν. Η Αριστερά το κάνει αυτό σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι μεγάλοι, βυθισμένη στις μνήμες του παρελθόντος, στη νοσταλγία του εαυτού της και των νεανικών μας χρόνων, στη μεταφυσική ενός υποτιθέμενου ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού, που μπορεί μεν κάλλιστα να θεωρηθεί υλισμός, αλλά ούτε ιστορικός ούτε διαλεκτικός είναι». Ο συγγρα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΛΥΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ
Στέκομαι στην πύλη να πω δύο τελευταίες κουβέντες στον αλφαμίτη. Σαν καρεδάκια παλιομοδίτικου φιλμ περνάνε σε μια στιγμή απ' το μυαλό μου η Κόρινθος , η Θήβα, η Βέροια, το Μεγάλο Πεύκο. Η ταινία δεν είναι έγχρωμη. Δεν είναι καν ασπρόμαυρη. Πράσινα και χακί χρώματα σε μαύρο φόντο. Ο φαιοπράσινος εφιάλτης τελειώνει. Σφίγγω στην τσέπη μ' εμπιστοσύνη την αστυνομική ταυτότητα και το απολυτήριο. Φανταστείτε το σε βυσσινί χρώμα, με ροζ ανταύγειες, μωβ πουά και έξαλλες φωτογραφίες. Κάνω δυο εναέριες τούμπες και αφήνω το στρατόπεδο πίσω μου. Απολύο...
Διαβάστε περισσότερα...