ΚΑΤΗΣ Κ. ΚΩΣΤΑΣ

ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
- Ποια είσαι; τη ρώτησα. Τα δακρυσμένα μάτια της με κοίταξαν με μια τεράστια απορία. - Ώστε δε με θυμάσαι; Η φωνή μου; Που μιλούσαμε τις ταραγμένες νύχτες στην ερημιά; Που μόνο εγώ έβλεπα το χρώμα των μορίων σου; Ξέχασες; Μια αστραπή φώτισε το μουντό τοπίο της μνήμης και έδωσε κίνηση στον προηγούμενο χρόνο, με παραστάσεις και φωνές: Η Σίπλε! Το όνομα με τον κωδικό των γραμμάτων. Η αέρινη φαντασίωση. Η προσδοκία για τον ερχομό. Έμεινα εκεί, στην ίδια θέση, και την κοίταγα, για αρκετή ώρα, επίμονα. Η Σίπλε! Που η μαγική δύναμη του μαγνητικού...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Χιλιάδες χρόνια πριν... και μετά Σε τούτον εδώ τον τόπο, τον ξεχωριστό του πλανήτη, η Φύση διάλεξε να κατοικήσουν τα αγαπημένα παιδιά της: οι Έλληνες! Για να συμπληρώσουν τα κενά της Δημιουργίας και να γράψουν την Ιστορία της Ανθρωπότητας... Στον τρέχοντα 21ο αιώνα μ.Χ. Καταχνιά και ερήμωση. Μιζέρια και θλίψη. Ανημποριά. Η ελπίδα μαχαιρωμένη κατάστηθα. Οι συριγμοί των φιδιών και τα μουγκρητά των άγριων θηρίων - ο μόνος Κυρίαρχος... Ο παραδεισένιος τόπος πέρασε στη σκοτεινή πλευρά. Και αναρωτιέσαι: Που χάθηκαν οι Έλληνες; (Από την παρουσίασ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ, ΤΙ;
Οι μακρινοί ήλιοι, στο απροσμέτρητο χάος του Απέραντου, έστελναν το παλλόμενο φως τους στη Γη και την κοσμούσαν με χρώματα και σχήματα... Ένας πίνακας στην τρέλα της ανεξήγητης Δημιουργίας. Στους μπερδεμένους κρίκους της αλυσίδας: στο "πώς" και στο "γιατί"... Οι απορίες όρμησαν σαν χείμαρροι στο μυαλό και με παρέσερναν -όπως οι "πολυμήχανες παρθένες"- στην επανάληψη της αμαρτίας: στις ίδιες σκουριασμένες απορίες, που παραμένουν αιώνια στο σκονισμένο ράφι. Στα ίδια σκοτεινά μονοπάτια της απώλειας. Στη μηδαμινότητα του "ΟΛΟΥ": "Πού βρίσκομαι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗ
Σκούπισε τα δάκρυα και στο πρόσωπό της έλαμψε η ελπίδα. - Πώς θα τα αλλάξω όλα; Τι πρέπει να κάνω; - Μια απλή κίνηση: Να γυρίσεις τον διακόπτη! - Τι μου λες τώρα! Ποιον διακόπτη; - Αυτόν που υπάρχει στις σκέψεις σου... Μια στροφή μόνο... Για το φως και για τη ζωή που θέλεις να αλλάξεις! Ποιος διακόπτης, όμως! Όλα στον κόσμο κινούνται αυτόματα. Ορατά και αόρατα. Λεες και τα κατευθύνει ένα τεράστιο υπερκόσμιο κομπιούτερ! Ποιος διακόπτης μπορεί να σταματήσει τη φθορά της ζωής και των πραγμάτων; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
"Κάθε βήμα της Κίνησης φλέγεται για να ακολουθήσει το επόμενο βήμα. Με την ίδια τύχη... Και έτσι παράγεται η αέναη Φλεγόμενη Κίνηση... Σε όλες τις εκφάνσεις των ανθρώπων... Και στον Έρωτα! Μια φυσική σπηλιά. Το βουνό απόκρημνο. Χωρίς θέα. Περικυκλωμένο από άλλα ψηλότερα βουνά. Το χώμα -σε μια τεράστια έκταση- σπαρμένο με βράχια. Όλο το τοπίο σε έκανε να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιον άλλο πλανήτη. Αφιλόξενο και χωρίς ζωή... Από τη σπηλιά έβγαινε ένας αραιός λευκός καπνός. Σαν τα πρώτα βήματα της ομίχλης. Και η οσμή του ανακατεμένη: λι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΕΚΚΕΝΤΡΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ήρθε στον κόσμο με δυο επιστολές. Τυπωμένες στο μυαλό του. Κάθε επιστολή είχε μόνο μια λέξη... Άγνωστοι οι παραλήπτες... Ο καιρός περνούσε... Οι επιστολές ξεχάστηκαν. Ο "ιδιότυπος ταχυδρόμος" μπήκε στη σειρά, μαζί με τους άλλους περαστικούς ταξιδιώτες της ζωής... Ώσπου μια μέρα: Στη σημαδιακή σύγκλιση του χρόνου, με τις απόκρυφες άυλες δυνάμεις, συναντά -χωρίς να το ξέρει και χωρίς να το περιμένει- τους δυο παραλήπτες των επιστολών. Είναι οι Τυραννίδες. Από εκείνη τη στιγμή μπαίνει στον σκοτεινό κύκλο με τους εφιάλτες και τις παραισθήσεις....
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΛΟΧΙΑΣ
Ο «Άγνωστος Λοχίας», μυθικό και υπαρκτό πρόσωπο μαζί, διακτινισμένος από μια άλλη αίσθηση, αλλά και από μια αρρωστημένη αντίληψη που ενδημεί στο κρανίο των ισχυρών, βρίσκεται στα Μέτωπα του Πολέμου - όπως και εκατομμύρια άλλοι «Άγνωστοι Στρατιώτες» - για να θυσιάσει την ύπαρξή του στον παραλογισμό και στα σκοτεινά συμφέροντα. Ποιος στ' αλήθεια είναι ο «Άγνωστος Λοχίας»; Είναι μήπως ο στρατευμένος νέος που πολεμάει για ανώτερα ιδανικά; Ή το θύμα των μεγάλων λόγων - χωρίς αντίκρισμα - και των σφαγείων του Πολέμου; Αλλά γιατί «Άγνωστος»; Είνα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΟΡΣΙΜΟΝ
Η έκρηξη ήταν τρομακτική. Το πλοίο ανατινάχτηκε. Η λάμψη έβαψε με κόκκινο χρώμα -το χρώμα του αίματος- το μαύρο κενό της νύχτας... Κι ύστερα σιωπή. Τα γεγονότα τυλίχτηκαν στον ιστό της συνωμοσίας. Τα γρανάζια του χρόνου σταμάτησαν να γυρίζουν. Και μόνο όταν ο ήχος από τα πλήκτρα του αόρατου κομπιούτερ διαπέρασε τον παγωμένο χρόνο, η σιωπή ράγισε. Και δυο "κλικ" αργότερα, πρόβαλαν ξαφνικά πάνω στον ουρανό οι παράξενοι χρωματικοί κύκλοι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...