ΚΟΚΚΙΝΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΠΗΛΟ Κλείνει τα μάτια Γεννιέται ο κόσμος Μαρμαροποδιά παράθυρου με ψίχουλα καλεί τα περιστέρια Γιασεμιά στους τενεκέδες Ποτήρι κόκκινο κρασί θρύψαλα γίνεται Κυλώντας στις ασπρόμαυρες πλάκες Στίχοι ποιήματος σε πορφυρή αγκαλιά Πανί ιστιοπλοϊκού σε ήρεμα νερά Πόρτα που ανοίγει τρίζοντας Στις φυλλωσιές κρυμμένη Τραγούδι μάγισσα Αγιόκλημα σε φράχτη. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1974-2019
ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ ΣΕ ΠΕΤΡΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ Νυχτώθηκε για τα καλά τούτος ο άστεγος της γέφυρας. Τραγούδησε για να γεμίσει το χώρο φωνές. Ονειρεύτηκε για να χορτάσει την πείνα του. Στέναξε για να συγκινήσει τις πέτρες. Χαμογέλασε για να πει πως υπάρχει. Έκλαψε για τους νεκρούς της τελευταίας πολιτικής επιδημίας κι ύστερα είπε πως δε θα πέθαινε ποτέ. Όταν αποκοιμήθηκε Η απουσία του ήταν αβάσταχτη για το νερό. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ
ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ Ο εξ Αλεξανδρείας ποιητής είδε τον κόσμο με όχημα τη γλώσσα Καλπάζοντας σε μονοπάτια σκέψης και αισθήσεων γυαλιά φορώντας πλησίαζε τους επισκέπτες διαβάζοντάς τους ποίηση Τη δική του ποίηση Τη δική τους ποίηση Ο εξ Αλεξανδρείας ποιητής Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΥΚΛΟΥΣ ΥΦΑΙΝΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ
ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ Ακούει το δρόμο Βλέπει την απώλεια Νοιώθει την αλήθεια Αγγίζει το ευάλωτο Οσμίζεται τη συντριβή Ανάμεσα στο χρόνο και τις λέξεις Ανοίγει σαν τριαντάφυλλο Φλόγα σε τοίχο Βήμα που σχίζει την αγάπη Ανάμεσα στην καταδυνάστευση και Στην απελευθέρωση Ακατοίκητο σπίτι Κάποτε υπήρξε. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΥΚΟΦΩΣ ΟΡΙΩΝ
ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ Τούτο το πρωινό ο ήλιος δεν βγήκε, οι κότες τσιμπολογούσαν τη σκέψη του πεθαμένου και το ν ερό θόλωσε στο ποτάμι. Τούτο το μεσημέρι ο ουρανός σκοτείνιασε, οι βουνοπλαγιές γέμισαν σταυρούς και παπαρούνες και τα χαμόγελα των επισκεπτών του Μουσείου, παγωμένα. Τούτο το δειλινό οι διαβάτες πιτσιλίστηκαν με αίμα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...