ΛΟΥ ΑΝΝ (ΛΟΥΔΑΡΟΥ ΑΝΝΙΤΑ)

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕ ΤΟ Λ
Από το παράθυρό μου βλέπω την Αθήνα της νύχτας που όλο και περισσότερο θαμπώνει. Σήμερα κάποιος γίνεται είκοσι οκτώ, τριάντα οκτώ, σαράντα οκτώ. Κάποιος θα νιώθει πιο ζωντανός ανάμεσα στους ζωντανούς. Κάποιος πιο πεθαμένος ανάμεσα στους πεθαμένους. Και κάποιος θα φωνάζει "Θαύμα" τελειώνοντας όσα δεν μπόρεσε ποτέ ν' αρχίσει. Πόση τύχη έφεραν άραγε όλα αυτά τα χρόνια; Πόσο αργά σκορπίζεται η τύχη όταν κάνει βουτιά από τον έκτο στην αχρωματοψία; Οι γάτες του φωταγωγού δεν ξέρουν ν' απαντήσουν. Κοιτούν όμως προς τα πάνω περιμένοντάς να τους στ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΩΔΙΟ
Είχαν περάσει ώρες και κάποια στιγμή βγήκε ο ήλιος. Όταν ξημερώνει μετράμε τη νέα μέρα. Ένα σύννεφο που γύρναγε εκεί κοντά πέρασε μπροστά από τα μούτρα του και άφησε μια θολούρα ικανή να μπερδέψει μπόλικα αραχνιασμένα κρανία. Ο μέγας φωτοδότης έγινε έξαλλος. Έπεσε πάνω του τόσο καυτός, που σε λίγο δεν είχε απομείνει τίποτα από το σύννεφο. Μεγάλη ανοησία να καβγαδίζεις μ' ένα σύννεφο όταν τυχαίνει να είσαι ο ήλιος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΑΝΖΙΤ
Κάποιες μέρες νοσταλγίας τρέμει το σαγόνι, βρέχει πρασινάδες, ο σκηνοθέτης έχει την επίσημη πρώτη τής καινούριας ταινίας, οι φίλοι σου είναι όλοι φοβισμένοι και τριγυρνούν έξω, κάνει όμως κρύο και αρχίζουν να γυρνάνε σιγά σιγά, και εσύ αρχίζεις να πιστεύεις πως δεν γίνεται παρά όταν ο θάνατος μεγαλώσει πολύ και γεράσει να ξαναγίνει ζωή. Έτσι και μόνο για να ξαναβρεθούμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...