ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

ΤΟ ΓΕΡΑΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ
Το καναρίνι, πίσω από τα κάγκελα της φυλακής του, τραγουδούσε λυπημένα. Ώσπου ένα γεράνι του άλλαξε τη ζωή... "Άκουσε, καναρίνι μου, για να ελευθερωθούμε πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τη φυλακή μας". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΛΙΜΝΗ
Ο άνεμος αγαπούσε τη λίμνη, μα δεν ήξερε αν έπρεπε να της το πει. Οι φίλοι του τον παρότρυναν να πάει με θάρρος και να εκφράσει τα αισθήματά του. Μα ο άνεμος δίσταζε. Πώς να πάει έτσι, χωρίς σώμα; Ώσπου ένα πρωί τον κάλεσε η τριανταφυλλιά... "Η ομορφιά είναι η κόρη της αλήθειας". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ
Όταν το μυρμήγκι συνάντησε την πεταλούδα με τα ολομέταξα φτερά, η ζωή του άλλαξε για πάντα. Από την επόμενη στιγμή άρχισε να ονειρεύεται ουρανό. Ένας άγγελος του δίνει την ευκαιρία να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Το μυρμήγκι όμως διστάζει. Το σώμα του είναι πλασμένο για τη γη, μα η ψυχή του το καλεί να πετάξει. Τι θα αποφασίσει τελικά το μυρμήγκι; Ο καθένας οφείλει στον εαυτό του μια πτήση, έστω και χωρίς φτερά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΝΟΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ
Κάποτε, στα πολύ παλιά χρόνια, τα χρόνια των παραμυθιών, δυο σπουδαίοι λαοί, ο Μινωίτες στην Κρήτη και οι Αιγύπτιοι στη χώρα του Νείλου, διαφέντευαν στην ανατολική Μεσόγειο. Πλοία πήγαιναν και ερχόντανε από την Κρήτη στην Αίγυπτο και το ανάποδο. Με ένα τέτοιο πλοίο πήγε και ο Χάρμης ο Μινωίτης στην Αίγυπτο. Δεν έχει σημασία αν πήγε στα όνειρά του ή στ' αλήθεια. Πήγε έτσι ή αλλιώς, αφού του άρεσαν τα ταξίδια. Κι έτσι, καβάλα πάνω στο όνειρο του Χάρμη, ταξιδεύουμε κι εμείς μαθαίνοντας γι' αλλοτινούς ανθρώπους. Γνωρίζουμε τη Νόη και τον Νείλο...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ
Το όνομά μου είναι Γιώργης Δραμουντάνης. Το Λουδοβίκος των Ανωγείων το ακούω σαν διεύθυνση. Τη μάνα μου τη λένε Λουλουδιά και τον πατέρα μου Βασίλη. Είμαστε έξι αδέρφια. Εγώ είμαι ο δεύτερος. Ο Νίκος, ο Μανώλης, ο Γιάννης, η Μαίρη και ο Δημήτρης. Ένα μεσημέρι είχα πάει τον Μάνο με το παλιό ντεσεβώ στη "Μεγάλη Βρετανία", όπου είχε συνάντηση με τον Νίκο Γκάτσο και κάθισα μαζί τους. Η ώρα περνούσε με σιωπή και λόγο. Κάποια στιγμή ο Νίκος Γκάτσος θέλησε να μάθει νια τα ριζίτικα τραγούδια, για την Κρήτη, για τα Ανώγεια. Με ακούγε για αρκετή ώρ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΑΣ ΤΕΛΕΙΑΣ
Η τελεία μοιάζει με τη στιγμή. Η τελεία μένει, η στιγμή δραπετεύει. "Εσύ πού είσαι;" "Εκεί που η θάλασσα δεν τελειώνει κι ο ουρανός δεν αρχίζει, υπάρχει μια γραμμή που ενώνει και χωρίζει. Άναψε δυο κεριά για να με ψάξεις, ένα στην ανάμνηση κι ένα στην προσδοκία". (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ