ΜΑΡΩΝΙΤΗ ΑΝΘΗ

ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ - ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ
Η έβδομη ποιητική συλλογή της ποιήτριας Ανθής Μαρωνίτη. "Η αυτοάνοση αρρώστια είμαι εγώ Ο εαυτός που στρέφεται εναντίον μου Σα να ήταν η επιθυμία εχθρός του μυαλού Με τον καιρό, θλίψη αφάνισε το αδιέξοδο Εύκολα το αφύσικο γίνεται συνήθεια" [ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΗ ΜΝΗΜΗ
ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΗ Νά ένα νήμα να το ξετυλίξεις αναμνήσεις σαν πρόθυμες εικόνες δεν ντύνονται με λέξεις το νήμα ανασύρει κάτι θαμμένο δεν το αφήνεις παρουσίες φαντάσματα βοηθάει η ένταση αναπόδραστη μνήμη ευεργετική επώδυνη πάντα πέρα από τα όρια [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ
Τρύπιος χάρτης το φως βαθιές σκιές Σούρουπο Παρασκευής και κάθε μέρα έτρεμε αυτή την ώρα όταν ξαφνικά σιωπή τρομακτική. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ
"ΦΩΝΗ": Έρχομαι εδώ - χρόνια Γιατί στοιχειώνουν τα στοιχειά τους φόβους μου με νανουρίζουν δίχως ηλικία Η θάλασσα κλοιός σφίγγει τη στεριά Μόνο το μάτι σαν πουλί Στην εξουσία ο άνεμος δίχως διαδοχή Κάποιες νύχτες μόνο καταδέχεται Το φως φωτιά εισβάλλει από σκοτεινά παράθυρα το σπίτι φλέγεται ...κι ευχαριστώ τη δύστροπη σιωπή: υποχωρεί για λίγο αρθρώνοντας φωνή (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ

ΤΟ ΑΚΟΝΤΙΟ

Ο ΡΥΘΜΟΣ ΖΕΣΤΟΣ

ΤΡΕΙΣ ΦΩΝΕΣ
Στο τέταρτο ποιητικό της βιβλίο Τρεις φωνές, η Ανθή Μαρωνίτη περνάει από το λυρικό της προσωπικό λόγο που γνωρίσαμε στις άλλες της συλλογές, σε μια δραματική ποιητική σύνθεση: τρεις φωνές εδώ διαλέγονται, τρεις αφηγήσεις εναλλάσσονται και αλληλοσυμπληρώνονται - τελεία πουθενά. Η φωνή ενός άνδρα που ανακαλεί τα βιώματα του εγκλεισμού του, τη σχέση του με το δημόσιο βίο και την Ιστορία η φωνή μιας γυναίκας που μεταφέρει τον εγκλεισμό στον ιδιωτικό, προσωπικό της χώρο και μια τρίτη φωνή (το ποιητικό εγώ;) που ανοίγει και κλείνει τη σύνθεση,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΞΥΛΑ ΥΓΡΑ

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΚΟΨΕΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ