ΜΑΡΤΙΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΕΛΙΟΦΟΡ ΦΕΣΤΟΥΣ
Σας στέλνω μια τελευταία αναφορά απ' το πεδίο. Λαμβάνοντας υπόψη την ενεργητική συμμετοχή στα γεγονότα, ας μου επιτραπεί ένας τόνος ελαφρώς προσωπικός, γιατ' ήταν οι διαδικασίες σκληρές, σαν να ριζώνουν δέντρα μες στο στήθος σου, σαν να περνάς το δάχτυλο πάνω στη σκουριασμένη λαμαρίνα. Όπως και να 'χει, δεν ξεπέρασα τα όρια, υπέγραψα δηλώσεις, κατέθεσα τ' απαραίτητα έγγραφα, έμαθα να κρατάω το σύρμα με κομψότητα, σαν να κρατάω κρυστάλλινο ποτήρι. Όπως τα συμφωνήσαμε απ' την αρχή, παρέδωσα τους κεραυνούς μου. Και βεβαιώνω: δεν σήκωσα τα μάτ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΞΕΝΟ ΦΩΣ
τρίζει το σώμα σαν σάπια καρίνα τρίζω τα δόντια μου φτύνω σκουριά έχω δυο χέρια στο στρώμα ριγμένα δυο τσακισμένα κομμένα σκοινιά σώπασε κι έτσι κοιμήσου τώρα τις σκέψεις η άμμος σκεπάζει μέσα στα μάτια εισβάλλει βυθός σώπασε ησύχασε κι έτσι κοιμήσου καλό μου ναυάγιο πάλι βαπτίσου στο χάλκινο φως [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...