ΜΗΛΙΩΝΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Στα εργοστάσια της ποίησης
«Κρατήρες» Το νησί μου δεν έχει θάλασσα μα έχει κύματα έχει κοχύλια κρατήρες καγκουρό κι άλλα θηλαστικά ελέφαντες έχει το νησί μου και λέοντες έχει έχει πηγάδια πυραμίδες πιράνχας και παλαμίδες έχει πιάνο με ουρά και πύργο με πηδάλια Το νησί μου δεν έχει θάλασσα μα έχει καράβια κροκόδειλους κορμοράνους και κροτίδες έχει φάρους και φαράγγια πηγές παπαρούνες και παπαγάλους παράνομους παραχαρακτες και παραδείσια πτηνά έχει ποδήλατα πυρίτιδα και πυροκροτητές έχει πνευμόνια και πλωτήρες πικραλίδες και πιπερόριζες Καρακόλια δεν έχει το νησί ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ILE SAINT-LOUIS
μπορεί και να μην είμαστε εμείς να 'ναι μονάχα μια μουσική που ακούγεται τη νύχτα μπορεί και να μην είμαστε εμείς να 'ναι μονάχα το πιο ένοχο άστρο που μάχεται να λάμψει μπορεί και να μην είμαστε εμείς δυο άγγελοι που συναντήθηκαν κι αν πεπτωκότες δεν είναι λίγο μπορεί και να μην είμαστε εμείς όμως σε είδα και με είδες σε κόλαση και σε παράδεισο κι είναι αρκετό [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΩΣΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΠΛΕ
Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ω πόσο την αγάπησα τη θάλασσα κι εκείνη με υιοθέτησε μου κληροδότησε το σπίτι της εκεί στον βυθό της έστησα το βασίλειό μου άλλοτε οκτάπους άλλοτε δεσποσύνη κι άλλοτε η κόκκινη πολυθρόνα με το ξεφτισμένο σειρήτι ω ναι περνάω καλά εκεί να έρχεσαι πότε-πότε να κάνουμε παρέα να ανταλλάσσουμε καμιά κουβέντα οι δυο μας να μου μιλάς για τα του κόσμου τούτου όχι πως πολύ μ' ενδιαφέρουν έτσι μια πρόφαση μονάχα για να βλεπόμαστε να μου χαμογελάς με εκείνο το πράσινο χαμόγελο και να με βυθίζεις ακόμα πιο βαθιά στη γλυκι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ ΛΕΝΕ ΗΓΗΣΩ
Και η αγάπη ήρθε. Με κόκκινο καλοκαιρινό μπλουζάκι μέσα στο χειμώνα. Κατεβαίνει την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό, την Πεντέλη με τα βιβλία της Ιστορίας αγκαλιά. Η αγάπη ήρθε. Περιδιαβαίνει ψάχνοντας τα αρχαία μονοπάτια. Στην Κίρρα βγήκε με καράβι. Τη χαράδρα του Πλείστο διέσχισε. Τι με τόση αγωνία ήρθε να μάθει στους Δελφούς; Ο χρησμός ποιος; [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
Ένας Οργανισμός (ΝΠΙΔ) όπως δεκάδες άλλοι στη Ελλάδα του 2000. Στο μικρόκοσμό του λαμβάνει χώρα η ιστορία μας. Πορνογραφία; Πολιτική αλληγορία; ή απλώς μια ιστορία πάθους και αίματος; Ίντριγκα, πλοκή, διαπλοκή. Μια σπείρα που ξετυλίγεται μέσα στο ελληνικό τοπίο... Άλλοι παίρνουν τις αποστάσεις τους κι άλλοι ταυτίζονται. Είναι μοιραίο να απορροφήσει τους πάντες; Ή υπάρχουν κι αυτοί που βγαίνουν από την εμβέλειά του οριστικά; Απαντήσεις ή ακόμα περισσότερες ερωτήσεις εντός. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...